Tuesday, October 31, 2017
लोकप्रिय छवि बनाएका युवराज दिपेन्द्र शाह बाल्यकालमा यस्ता थिए (भिडियो)
Apeal shrestha | October 31, 2017 |
Be the first to comment!
Sunday, October 29, 2017
सबैले देउता मान्ने धुर्मुस यसरी परे महासंकटमा,, यस्तो छ कारण…
Apeal shrestha | October 29, 2017 |
Be the first to comment!
यत्तिखेर धूर्मुस सुन्तली फाउन्डेसन चन्द्रनिगाहपुर स्थित सन्तपुर गाँऊमा बाढी पिडितको लागि बस्ती निर्माणको क्रममा खटिरहेका छन । यो बेला धुर्मुसलाई निकै गाह्रो भई रहेको छ, एक तिर जाडो नजिकिदै छ अर्को तिर बस्ती निर्माणको लागि आर्थिक समस्या । यसै शिलशिलामा धुर्मुस महा धर्म संकटमा परेका छन् हेर्नुहोस् यो भिडियो
read more...
Friday, October 27, 2017
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी !
Apeal shrestha | October 27, 2017 |
Be the first to comment!
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी !
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी ! स्वयम्भुको महाचैत्य परिसरमा एउटा ढुंगा अस्वभाविक रुपमा तातेको छ । भुईंमा छापिएको ढुंगामा अस्वभाविक तातो आएपछि यसको बारेमा अनेकन चर्चा र अड्कलबाजी भइरहेको छ ।
सो ढुंगालाई छोएर प्रत्यक्ष अनुभव गर्नेहरुको भीड लाग्ने गरेको छ । धेरैले यसलाई दैवीशक्तिसँग जोडेर चर्चा गरिरहेका छन् । किन एउटा मात्रै ढुंगा तात्यो भन्ने प्रश्न सबैको छ । मंगलबार खानी तथा भूगर्भ विभागको टोली नै ढुंगा तात्नुको रहस्य पत्ता लगाउन स्वयम्भु पुग्यो ।
भूगर्भ विभागका उपसचिव सुरेस श्रेष्ठको नेतृत्वमा गएको टोलीले ‘ग्राउन्ड पेनिट्रेटिङ रडार’ लगाएर जाँच गर्यो । जमिनमुनि के भइहरेको छ भनेर अध्ययन गर्न यो रडार प्रयोग हुन्छ । विभागले त्यहाँ कुनै इलेक्टि्रक ‘सर्ट सर्किट’ भएको अनुमान गरेको थियो ।
तर, परीक्षणमा भने रडारले त्यहाँ कुनै ‘सर्ट सर्किट’ भएको देखाएन । जसका कारण ढुंगा तात्नुको रहस्य अझै गर्भमै रह्यो । ‘हामीसँग भएको रडारले त्यहाँ कुनै संकेत देखाएन । अब के भएको हो भन्ने बुझ्न उत्खनन नै गर्नुपर्छ’ उपसचिव श्रेष्ठले भने,’एक दिन सो क्षेत्रको विजुली कटाएर पनि जाँच गर्न सकिन्छ । छलफल गर्दैछौं ।’
पुरतात्विक महत्वको क्षेत्र भएकाले उत्खनन गर्न पुरातत्व विभागको स्वीकृति चाहिन्छ । स्वम्भुको अनन्तपुरर महाचैत्यको बीचमा तातेको ढुंगालाई इटाले घेरिएको छ ।
स्वयम्भुमा अहिले भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणको काम चलिरहेको छ । अनन्तपुर, प्रतापपुर र शान्तिपुर मन्दिर निर्माणको क्रममा छन्
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी !
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी ! स्वयम्भुको महाचैत्य परिसरमा एउटा ढुंगा अस्वभाविक रुपमा तातेको छ । भुईंमा छापिएको ढुंगामा अस्वभाविक तातो आएपछि यसको बारेमा अनेकन चर्चा र अड्कलबाजी भइरहेको छ ।
सो ढुंगालाई छोएर प्रत्यक्ष अनुभव गर्नेहरुको भीड लाग्ने गरेको छ । धेरैले यसलाई दैवीशक्तिसँग जोडेर चर्चा गरिरहेका छन् । किन एउटा मात्रै ढुंगा तात्यो भन्ने प्रश्न सबैको छ । मंगलबार खानी तथा भूगर्भ विभागको टोली नै ढुंगा तात्नुको रहस्य पत्ता लगाउन स्वयम्भु पुग्यो ।
भूगर्भ विभागका उपसचिव सुरेस श्रेष्ठको नेतृत्वमा गएको टोलीले ‘ग्राउन्ड पेनिट्रेटिङ रडार’ लगाएर जाँच गर्यो । जमिनमुनि के भइहरेको छ भनेर अध्ययन गर्न यो रडार प्रयोग हुन्छ । विभागले त्यहाँ कुनै इलेक्टि्रक ‘सर्ट सर्किट’ भएको अनुमान गरेको थियो ।
तर, परीक्षणमा भने रडारले त्यहाँ कुनै ‘सर्ट सर्किट’ भएको देखाएन । जसका कारण ढुंगा तात्नुको रहस्य अझै गर्भमै रह्यो । ‘हामीसँग भएको रडारले त्यहाँ कुनै संकेत देखाएन । अब के भएको हो भन्ने बुझ्न उत्खनन नै गर्नुपर्छ’ उपसचिव श्रेष्ठले भने,’एक दिन सो क्षेत्रको विजुली कटाएर पनि जाँच गर्न सकिन्छ । छलफल गर्दैछौं ।’
पुरतात्विक महत्वको क्षेत्र भएकाले उत्खनन गर्न पुरातत्व विभागको स्वीकृति चाहिन्छ । स्वम्भुको अनन्तपुरर महाचैत्यको बीचमा तातेको ढुंगालाई इटाले घेरिएको छ ।
स्वयम्भुमा अहिले भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणको काम चलिरहेको छ । अनन्तपुर, प्रतापपुर र शान्तिपुर मन्दिर निर्माणको क्रममा छन्ekhojkhabar
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी ! स्वयम्भुको महाचैत्य परिसरमा एउटा ढुंगा अस्वभाविक रुपमा तातेको छ । भुईंमा छापिएको ढुंगामा अस्वभाविक तातो आएपछि यसको बारेमा अनेकन चर्चा र अड्कलबाजी भइरहेको छ ।
सो ढुंगालाई छोएर प्रत्यक्ष अनुभव गर्नेहरुको भीड लाग्ने गरेको छ । धेरैले यसलाई दैवीशक्तिसँग जोडेर चर्चा गरिरहेका छन् । किन एउटा मात्रै ढुंगा तात्यो भन्ने प्रश्न सबैको छ । मंगलबार खानी तथा भूगर्भ विभागको टोली नै ढुंगा तात्नुको रहस्य पत्ता लगाउन स्वयम्भु पुग्यो ।
भूगर्भ विभागका उपसचिव सुरेस श्रेष्ठको नेतृत्वमा गएको टोलीले ‘ग्राउन्ड पेनिट्रेटिङ रडार’ लगाएर जाँच गर्यो । जमिनमुनि के भइहरेको छ भनेर अध्ययन गर्न यो रडार प्रयोग हुन्छ । विभागले त्यहाँ कुनै इलेक्टि्रक ‘सर्ट सर्किट’ भएको अनुमान गरेको थियो ।
तर, परीक्षणमा भने रडारले त्यहाँ कुनै ‘सर्ट सर्किट’ भएको देखाएन । जसका कारण ढुंगा तात्नुको रहस्य अझै गर्भमै रह्यो । ‘हामीसँग भएको रडारले त्यहाँ कुनै संकेत देखाएन । अब के भएको हो भन्ने बुझ्न उत्खनन नै गर्नुपर्छ’ उपसचिव श्रेष्ठले भने,’एक दिन सो क्षेत्रको विजुली कटाएर पनि जाँच गर्न सकिन्छ । छलफल गर्दैछौं ।’
पुरतात्विक महत्वको क्षेत्र भएकाले उत्खनन गर्न पुरातत्व विभागको स्वीकृति चाहिन्छ । स्वम्भुको अनन्तपुरर महाचैत्यको बीचमा तातेको ढुंगालाई इटाले घेरिएको छ ।
स्वयम्भुमा अहिले भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणको काम चलिरहेको छ । अनन्तपुर, प्रतापपुर र शान्तिपुर मन्दिर निर्माणको क्रममा छन्
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी !
स्वयम्भुमा एक्कासी ढुँगामा यसरी बल्यो आगो, भुकम्पको भन्दा ठूलो विपत्ति आउन लागेको भन्दै आत्तिए पुजारी ! स्वयम्भुको महाचैत्य परिसरमा एउटा ढुंगा अस्वभाविक रुपमा तातेको छ । भुईंमा छापिएको ढुंगामा अस्वभाविक तातो आएपछि यसको बारेमा अनेकन चर्चा र अड्कलबाजी भइरहेको छ ।
सो ढुंगालाई छोएर प्रत्यक्ष अनुभव गर्नेहरुको भीड लाग्ने गरेको छ । धेरैले यसलाई दैवीशक्तिसँग जोडेर चर्चा गरिरहेका छन् । किन एउटा मात्रै ढुंगा तात्यो भन्ने प्रश्न सबैको छ । मंगलबार खानी तथा भूगर्भ विभागको टोली नै ढुंगा तात्नुको रहस्य पत्ता लगाउन स्वयम्भु पुग्यो ।
भूगर्भ विभागका उपसचिव सुरेस श्रेष्ठको नेतृत्वमा गएको टोलीले ‘ग्राउन्ड पेनिट्रेटिङ रडार’ लगाएर जाँच गर्यो । जमिनमुनि के भइहरेको छ भनेर अध्ययन गर्न यो रडार प्रयोग हुन्छ । विभागले त्यहाँ कुनै इलेक्टि्रक ‘सर्ट सर्किट’ भएको अनुमान गरेको थियो ।
तर, परीक्षणमा भने रडारले त्यहाँ कुनै ‘सर्ट सर्किट’ भएको देखाएन । जसका कारण ढुंगा तात्नुको रहस्य अझै गर्भमै रह्यो । ‘हामीसँग भएको रडारले त्यहाँ कुनै संकेत देखाएन । अब के भएको हो भन्ने बुझ्न उत्खनन नै गर्नुपर्छ’ उपसचिव श्रेष्ठले भने,’एक दिन सो क्षेत्रको विजुली कटाएर पनि जाँच गर्न सकिन्छ । छलफल गर्दैछौं ।’
पुरतात्विक महत्वको क्षेत्र भएकाले उत्खनन गर्न पुरातत्व विभागको स्वीकृति चाहिन्छ । स्वम्भुको अनन्तपुरर महाचैत्यको बीचमा तातेको ढुंगालाई इटाले घेरिएको छ ।
स्वयम्भुमा अहिले भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणको काम चलिरहेको छ । अनन्तपुर, प्रतापपुर र शान्तिपुर मन्दिर निर्माणको क्रममा छन्ekhojkhabar
४० डाक्टर, १६ घण्टासम्म अपरेसन, त्यसपछि अलग भए टाउको जोडिएका बच्चा
Apeal shrestha | October 27, 2017 |
Be the first to comment!
कात्तिक १० – भारतको ओडिशाका दुई बालकको टाउको जोडिएको थियो । दिल्लीमा रहेको अखिल भारतीय आयुर्विज्ञान संस्थान अर्थात एम्सका ४० जना डाक्टरको टिमले १६ घण्टा लामो असरेसनपश्चात टाउको जोडिएका जुम्ल्याहा बालक जग्गा र कलियालाई सफलतापूर्वक अलग गरेको छ ।
म्याराथन सर्जरी
एम्सले दिएको जानकारीअनुसार यो अपरेसन अक्टोबर २५ को बिहान ६ बजेदेखि सुरु भएको थियो । अपरेसन टोलीमा २० जना सर्जन, १० जना एनिस्थिसिया विशेषज्ञ को टोली थियो । सर्जरीको लागि १६ घण्टा लागेको थियो भने एनिस्थिसियामा २० घण्टा लागेको थियो । बुधबारी राति पौने नौ बजे दुई बालकको टाउको अलग गर्न चिकित्सकको टोली सफल भएको थियो ।
अपरेसन गर्ने चिकित्सकको टोलीका न्यूरो सर्जन डाक्टर दीपक गुप्ताले बिबिसीसँग भनेका छन्, ‘बालकहरुलाई अलग गर्नका लागि हामीले कैयौं चरणमा अपरेसन गर्यौँ । दुबै बालकको मस्तिष्क एक अर्कासँग जोडिएको थियो । साथै उनीहरुको नसा पनि एक अर्कासँग जोडिएको थियो ।’ डाक्टर गुप्ताले भने, ‘कमन सर्कुलेसन अर्थात संयुक्त रक्त संचारणका कारण एउटा बालकबाट अर्को बालकमा तरल पदार्थ गैरहेको थियो । त्यसैले छुट्टै रक्त संचारणको व्यवस्था पनि गर्नु पर्यो । अपरेसनको समयमा एउटा बालकको हार्ट फेल हुने स्थितिमा पुगेका थिए भने अर्का बालकको मृगौलामा असर देखिएको थियो ।’
टाउकोसँगै मस्तिष्क पनि जोडिएका बालकलाई अलग गर्न विशेष तरिका अपनाइएको थियो । जसरी मुटुको बाइपास सर्जरी हुन्छ, त्यसरी नै यी बालकको पनि ब्रेनको बाइपास सर्जरी गरिएको डाक्टर गुप्ताले जानकारी दिए ।
दुई वर्ष चार महिनाका जुम्ल्याहा बालकका बुवा भुइया कहरा र पुष्पाञ्जली कहरा हुन् । उनीहरुले उपचारका लागि धेरै ठाउँ धाए । उनीहरु अपरेसन सफल हुने हो कि होइन भनेर सुरुमा निकै चिन्तित भए पनि अहिले खुशी छन् । ujaloonlineबाट
read more...
म्याराथन सर्जरी
एम्सले दिएको जानकारीअनुसार यो अपरेसन अक्टोबर २५ को बिहान ६ बजेदेखि सुरु भएको थियो । अपरेसन टोलीमा २० जना सर्जन, १० जना एनिस्थिसिया विशेषज्ञ को टोली थियो । सर्जरीको लागि १६ घण्टा लागेको थियो भने एनिस्थिसियामा २० घण्टा लागेको थियो । बुधबारी राति पौने नौ बजे दुई बालकको टाउको अलग गर्न चिकित्सकको टोली सफल भएको थियो ।
अपरेसन गर्ने चिकित्सकको टोलीका न्यूरो सर्जन डाक्टर दीपक गुप्ताले बिबिसीसँग भनेका छन्, ‘बालकहरुलाई अलग गर्नका लागि हामीले कैयौं चरणमा अपरेसन गर्यौँ । दुबै बालकको मस्तिष्क एक अर्कासँग जोडिएको थियो । साथै उनीहरुको नसा पनि एक अर्कासँग जोडिएको थियो ।’ डाक्टर गुप्ताले भने, ‘कमन सर्कुलेसन अर्थात संयुक्त रक्त संचारणका कारण एउटा बालकबाट अर्को बालकमा तरल पदार्थ गैरहेको थियो । त्यसैले छुट्टै रक्त संचारणको व्यवस्था पनि गर्नु पर्यो । अपरेसनको समयमा एउटा बालकको हार्ट फेल हुने स्थितिमा पुगेका थिए भने अर्का बालकको मृगौलामा असर देखिएको थियो ।’
टाउकोसँगै मस्तिष्क पनि जोडिएका बालकलाई अलग गर्न विशेष तरिका अपनाइएको थियो । जसरी मुटुको बाइपास सर्जरी हुन्छ, त्यसरी नै यी बालकको पनि ब्रेनको बाइपास सर्जरी गरिएको डाक्टर गुप्ताले जानकारी दिए ।
दुई वर्ष चार महिनाका जुम्ल्याहा बालकका बुवा भुइया कहरा र पुष्पाञ्जली कहरा हुन् । उनीहरुले उपचारका लागि धेरै ठाउँ धाए । उनीहरु अपरेसन सफल हुने हो कि होइन भनेर सुरुमा निकै चिन्तित भए पनि अहिले खुशी छन् । ujaloonlineबाट
घट्यो सुनचाँदीको मुल्य ! लाै हेर्नुहोस् अाजको मुल्य
Apeal shrestha | October 27, 2017 |
Be the first to comment!
साताको अन्तिम दिन शुक्रबार सुनचाँदीको मुल्य घटेको छ। बिहिबार प्रति तोला ५५ हजार ७ सयमा मा कारोबार भएको सुनको मुल्य आज तोलामा २ सयेले घटेर प्रति तोला ५५ हजार ५ सयमा कारोबार भईरहेको छ।
त्यस्तै चांदी तोलामा ५ रुपियाँले घटेर प्रति तोला ७ सय ५५ रुपियाँमा कारोबार भईरहेको छ।
नेपाल सुनचाँदी व्यवसाय महासंघले आज शुक्रबार प्रति १० ग्राम फाइन गोल्ड गुणस्तरको सुनको मूल्य ४७ हजार ५ सय ८५ तोकेको छ भने प्रति १० ग्राम तेजावी सुनको मूल्य ४७ हजार ३ सय ३० तोकेको छ । साथै प्रति १० ग्राम चांदीको मूल्य ६४७ रुपैयाँ ५० पैसा कायम गरेको छ।
read more...
त्यस्तै चांदी तोलामा ५ रुपियाँले घटेर प्रति तोला ७ सय ५५ रुपियाँमा कारोबार भईरहेको छ।
नेपाल सुनचाँदी व्यवसाय महासंघले आज शुक्रबार प्रति १० ग्राम फाइन गोल्ड गुणस्तरको सुनको मूल्य ४७ हजार ५ सय ८५ तोकेको छ भने प्रति १० ग्राम तेजावी सुनको मूल्य ४७ हजार ३ सय ३० तोकेको छ । साथै प्रति १० ग्राम चांदीको मूल्य ६४७ रुपैयाँ ५० पैसा कायम गरेको छ।
Thursday, October 26, 2017
ऋचाको आत्महत्या झन् रहस्यमय बन्दै: प्रहरीले पत्ता लगायो यस्तो रहस्य !
Apeal shrestha | October 26, 2017 |
Be the first to comment!
५ दिन पहिले (आइतवार) आत्महत्या गरेकी भनिएकी झापा विर्तामोडकी २० वर्षीया ऋचा सेढाइँको मृत्युको कारण अझै सम्म पनि खुल्न नसकेपछि घटना रहस्यमय बन्दै गएको छ। उनि मृत अवस्थामा भेटिए पछी उनको हत्या हो या आत्महत्या भन्ने कुरा रहस्यमय बनेको भए पनि आत्महत्या नै हुन सक्ने केहि तथ्य भने फेला परेको बताईएको छ ।
उक्त घटनाको अनुसन्धान गर्दा उनले एक्कासी आत्महत्या नगरेको र यस भन्दा पहिले पनि पटक पटक आत्महत्याको प्रयास गरेको खुल्न आएको छ । अनुसन्धानमा खटिएका एक प्रहरी अधिकृतका अनुसार ऋचाले यसअघि पनि औषधि सेवन गरेर सुसाइड गर्न खोजेको पाईएको जनाए। उनका अनुसार करिव ४ महिना पहिले ऋचाले ट्वाइलेट सफा गर्ने विषादी समेत सेवन गरेकी रहेछिन्। त्यसवखत उनलाई परिवारले उपचारका लागि वोर्तामोड लागेका थिए। ऋचाका परिवार अनि उनको उपचारमा खटिएका चिकित्सकले उनले औषधि सेवन गरेको प्रहरी समक्ष स्वीकार गरेका छन् ।
प्रहरी अनुसन्धानमा उनी अन्तरिक रुपमै पूर्ण फ्रस्टेड भएको तथा उनले अन्तिम पटक कोसँग सम्पर्क गरेकी थिइन् अनि के संवाद भयो भन्ने कुरा पत्ता लगाउन प्रहरी लागि परेको छ। ऋचाको मोबाइलमा कल डीटेल भने डिलेट गरेको अवस्थामा भेटिएको थियो। अहिले उनको मोबाईलको कल डिटेल निकालेर अनुसन्धान अगाडि बढाएको प्रहरीले जनाएको छ ।
ऋचा मोडलिङ क्षेत्रमा संघर्ष गर्दै थिइन् र उनले आफ्नो भविष्य ग्याल्मर क्षेत्रमा बनाउने सोच बनाईसकेकी पनि थिइन् । उनले केही क्षेत्रीयस्तर सौन्दर्य प्रतियोगितामा सहभागी भएकी थिइन। उनको गत आइतवार दिउँसो करिब ३ बजेदेखि ४ बजेको भित्रमा मृत्यु भएको थियो।
read more...
उक्त घटनाको अनुसन्धान गर्दा उनले एक्कासी आत्महत्या नगरेको र यस भन्दा पहिले पनि पटक पटक आत्महत्याको प्रयास गरेको खुल्न आएको छ । अनुसन्धानमा खटिएका एक प्रहरी अधिकृतका अनुसार ऋचाले यसअघि पनि औषधि सेवन गरेर सुसाइड गर्न खोजेको पाईएको जनाए। उनका अनुसार करिव ४ महिना पहिले ऋचाले ट्वाइलेट सफा गर्ने विषादी समेत सेवन गरेकी रहेछिन्। त्यसवखत उनलाई परिवारले उपचारका लागि वोर्तामोड लागेका थिए। ऋचाका परिवार अनि उनको उपचारमा खटिएका चिकित्सकले उनले औषधि सेवन गरेको प्रहरी समक्ष स्वीकार गरेका छन् ।
प्रहरी अनुसन्धानमा उनी अन्तरिक रुपमै पूर्ण फ्रस्टेड भएको तथा उनले अन्तिम पटक कोसँग सम्पर्क गरेकी थिइन् अनि के संवाद भयो भन्ने कुरा पत्ता लगाउन प्रहरी लागि परेको छ। ऋचाको मोबाइलमा कल डीटेल भने डिलेट गरेको अवस्थामा भेटिएको थियो। अहिले उनको मोबाईलको कल डिटेल निकालेर अनुसन्धान अगाडि बढाएको प्रहरीले जनाएको छ ।
ऋचा मोडलिङ क्षेत्रमा संघर्ष गर्दै थिइन् र उनले आफ्नो भविष्य ग्याल्मर क्षेत्रमा बनाउने सोच बनाईसकेकी पनि थिइन् । उनले केही क्षेत्रीयस्तर सौन्दर्य प्रतियोगितामा सहभागी भएकी थिइन। उनको गत आइतवार दिउँसो करिब ३ बजेदेखि ४ बजेको भित्रमा मृत्यु भएको थियो।
दक्षिण कोरियाको अरबौं सहयोगमा नेपालको यी छ वटा शहर स्मार्ट सिटी बन्दै
Apeal shrestha | October 26, 2017 |
Be the first to comment!
नेपालका उत्कृष्ट छवटा स्थानीय तहलाई दक्षिण कोरिया सरकारले ‘स्मार्ट सिटी’ बनाउने कार्यमा सहयोग गर्ने भएको छ । काठमाडौँसहित दुईवटा महानगरपालिका र चारवटा नगरपालिकाको दिगो विकासका लागि दक्षिण कोरियाले सहयोग गर्ने भएको हो । ती स्थानीय तहलाई चौतर्फीरुपमा स्मार्ट सिटीको रुपमा विकास गर्न विविध प्रकारले आर्थिक लगानीमार्फत कोरिया सरकारले सहयोग प्रदान गर्ने पक्का भएको छ ।यसअनुसार बजार क्षेत्रलाई स्मार्ट सिटी सडक व्यवस्थापनदेखि पर्यटकीय क्षेत्रको विकाससम्ममा दक्षिण कोरियाले सहयोग गर्ने तत्परता देखाएको हो जसका लागि दक्षिण कोरियाले आर्थिक लगानीसमेत गर्न लागेको छ ।
दक्षिण कोरियाले सहयोग गर्न लागेको महानगरपालिकातर्फ काठमाडौँ र पोखरा रहेका छन् भने नगरपालिकातर्फ नवलपरासीको रामग्राम, धादिङकोे निलकण्ठ, काभ्रेको धुलिखेल र भक्तपुर गरेका छन् ।
ती स्थानीय तहलाई दिगो विकास बनाउने रणनीतिका साथ दक्षिण कोरिया सरकारले सहयोग गर्ने योजनामा रहेको नवलपरासीको रामग्राम नगरपालिकाका नगर प्रमुख नरेन्द्रकुमार गुप्ताले जानकारी दिनुुभयो ।
दक्षिण कोरियाको राजधानी सोलमा गत भदौ २५ गतेदेखि २८ गतेसम्म आयोजित २०१७ इन्टरनेशनल सिटी समिट एण्ड मेयर्स फोरम कार्यक्रममा सोबारे जानकारी दिइएको थियो । छनोटमा परेका नेपालका ती छवटा स्थानीय तहलाई स्मार्ट सिटीको रुपमा दिगो विकासका लागि दक्षिण कोरियाले विविध योजना अघि सारेको छ ।
सो फोरममार्फत नेपालका मुख्य छवटा बजारलाई स्मार्ट सिटीका रुपमा दिगो विकासका लागि विविध रणनीतिबारे जानकारी दिएको कार्यक्रममा सहभागी रामग्राम नगरपालिकाका नगर प्रमुख गुप्ताको भनाइ छ ।
एक हप्तासम्म चलेको फोरमसहित स्थलगत भ्रमण कार्यक्रममा विश्वभरिका करिब ५० देशका करिब १३० जना नगरप्रमुखको सहभागिता रहेको थियो । कार्यक्रममा दक्षिण कोरियाले ३५ वर्षमा गरेको चौतर्फी विकासबारे विस्तृतरुपमा जानकारी गराइएको थियो ।
सो फोरम कार्यक्रममा स्मार्ट सिटीको रुपमा विकास भइसकेका विभिन्न देशका उत्कृष्ट शहरको अवस्था र नेपालमा त्यसको कार्यान्वयनका बारेमा छलफल गरिएको थियो । सो अवसरमा नेपाली टोलीलाई दक्षिण कोरियामा रहेको साइन्स एण्ड रिसर्च सेन्टरको अध्ययन अवलोकनसमेत गराइएको टोलीमा सहभागी रामग्राम नगरपालिकाका नगर प्रमुख गुप्ताको भनाइ छ ।
सो अवसरमा नेपालबाट छजना स्थानीय तहका प्रमुखको सहभागिता रहेको थियो । सो कार्यक्रममार्फत नेपालको चौतर्फी विकासका साथै नेपालसँग र विभिन्न देशबीच अन्तरराष्ट्रिय सम्बन्ध बलियो हुने अपेक्षा गरिएको छ ।
read more...
दक्षिण कोरियाले सहयोग गर्न लागेको महानगरपालिकातर्फ काठमाडौँ र पोखरा रहेका छन् भने नगरपालिकातर्फ नवलपरासीको रामग्राम, धादिङकोे निलकण्ठ, काभ्रेको धुलिखेल र भक्तपुर गरेका छन् ।
ती स्थानीय तहलाई दिगो विकास बनाउने रणनीतिका साथ दक्षिण कोरिया सरकारले सहयोग गर्ने योजनामा रहेको नवलपरासीको रामग्राम नगरपालिकाका नगर प्रमुख नरेन्द्रकुमार गुप्ताले जानकारी दिनुुभयो ।
दक्षिण कोरियाको राजधानी सोलमा गत भदौ २५ गतेदेखि २८ गतेसम्म आयोजित २०१७ इन्टरनेशनल सिटी समिट एण्ड मेयर्स फोरम कार्यक्रममा सोबारे जानकारी दिइएको थियो । छनोटमा परेका नेपालका ती छवटा स्थानीय तहलाई स्मार्ट सिटीको रुपमा दिगो विकासका लागि दक्षिण कोरियाले विविध योजना अघि सारेको छ ।
सो फोरममार्फत नेपालका मुख्य छवटा बजारलाई स्मार्ट सिटीका रुपमा दिगो विकासका लागि विविध रणनीतिबारे जानकारी दिएको कार्यक्रममा सहभागी रामग्राम नगरपालिकाका नगर प्रमुख गुप्ताको भनाइ छ ।
एक हप्तासम्म चलेको फोरमसहित स्थलगत भ्रमण कार्यक्रममा विश्वभरिका करिब ५० देशका करिब १३० जना नगरप्रमुखको सहभागिता रहेको थियो । कार्यक्रममा दक्षिण कोरियाले ३५ वर्षमा गरेको चौतर्फी विकासबारे विस्तृतरुपमा जानकारी गराइएको थियो ।
सो फोरम कार्यक्रममा स्मार्ट सिटीको रुपमा विकास भइसकेका विभिन्न देशका उत्कृष्ट शहरको अवस्था र नेपालमा त्यसको कार्यान्वयनका बारेमा छलफल गरिएको थियो । सो अवसरमा नेपाली टोलीलाई दक्षिण कोरियामा रहेको साइन्स एण्ड रिसर्च सेन्टरको अध्ययन अवलोकनसमेत गराइएको टोलीमा सहभागी रामग्राम नगरपालिकाका नगर प्रमुख गुप्ताको भनाइ छ ।
सो अवसरमा नेपालबाट छजना स्थानीय तहका प्रमुखको सहभागिता रहेको थियो । सो कार्यक्रममार्फत नेपालको चौतर्फी विकासका साथै नेपालसँग र विभिन्न देशबीच अन्तरराष्ट्रिय सम्बन्ध बलियो हुने अपेक्षा गरिएको छ ।
हिसिला यमिले रुदै भनिन – भित्तासँग विवाह गरें’
Apeal shrestha | October 26, 2017 |
Be the first to comment!
एसएलसी उत्तीर्ण गरेपछि बाबुराम भट्टराई आईएस्सी पढ्न काठमाडौँ आए। अन्तरमुखी स्वभावका बाबुराम त्यस बेलासम्म कसैको प्रेममा परेका थिएनन्। विवाह गर्ने सोचाइ आइसकेको थिएन। सामान्यतया बौद्धिक विकासका लागि ब्रह्मचारी बन्ने सोचाइका साथै ऋषिमुनिहरूलाई आदर्श मान्ने बाबुराम एकातिर चिन्तन–मनन मात्र गर्ने पूर्वीय दर्शनबाट प्रभावित हुन थालेका थिए भने अर्कोतिर पश्चिमा ढङ्गको प्रेममा स्वतन्त्रताको शैलीलाई पनि उनले नकार्न सकेका थिएनन्। यी दुवै दर्शनको चेतना मन्थन गर्ने उमेरका बाबुरामका आधुनिक शिक्षा पढेका सहपाठीहरूको जमघट थियो अमृत साइन्स क्याम्पसमा।
क्याम्पसमा सहरिया वर्गको हालिमुहाली थियो। जतिबेलै अङ्ग्रेजीमा बोल्ने र फेसनका पारखीहरूको बीचमा परे उनी। एकातिर गाउँले पृष्ठभूमि, अन्तरमुखी स्वभाव त अर्कोतिर ‘फस्र्ट ब्वाई’। सहरिया र गाउँले दुवै पृष्ठभूमिका सहपाठीहरू उनीसँग बोल्न रुचाउँथे। त्यहीँ उनको बिस्तारै महिलाहरूसँग पनि बोलचाल हुन थाल्यो। विद्यालय जीवनमा उनको महिलाहरूसँग खासै बोलचाल भएको थिएन। अझ रमाइलो त उनको कक्षामा छात्रा नै थिएनन्। कक्षा ६ देखि ८ सम्म पढ्दा उनको कक्षामा तनहुँकी शारदा खनाल एक मात्र छात्रा थिइन्। त्यसपछि उनको कक्षामा कोही पनि छात्रा थिएनन्। छात्रारहित स्कुले वातावरणबाट आएका बाबुरामले आईएस्सी पढ्दा त कक्षाभरि छात्रा नै छात्रा देखे। सुरुमा कसैसँग बोलचाल नगरेका बाबुराम आईएस्सीमा पनि प्रथम हँुदै गएपछि महिलाहरूसँग पनि बोलचाल बढ्यो। आईएस्सीमा उनी प्रथम हुँदा रीता प्रधान दोस्रो भएकी थिइन्। सहरिया पृष्ठभूमिका महिलाहरू पनि क्रमश: उनीसँग बोल्न र झिम्मिन थालेपछि बाबुरामको सङ्कोच पनि बिस्तारै घट्दै गएको थियो।
अस्कलको पढाइपछि उनी आर्किटेक्चर पढ्न भारतको चण्डीगढ गए। त्यहाँ पुगेपछि महिला साथीहरूसँग पनि उनको खास निकटता भयो। ‘विवाह, परिवार झमेला हो, आफ्नो प्रगतिमा विवाह बाधक हुन्छ’ भन्ने बाबुरामको दृष्टिकोणमा क्रमश: परिवर्तन आउन थाल्यो। तर, यस अवधिमा पनि उनको कसैसँग प्रेम बसेन। २०२९ देखि २०३३ सालसम्म पढेपछि उनी २०३४ सालमा स्कुल अफ प्लानिङ एन्ड आर्किटेक्चरमा पोस्ट ग्राजुएट पढ्न चण्डीगढबाट दिल्ली गए।
एक बिहान ब्रेकफास्टका क्रममा भीष्मनन्द बज्राचार्य (दयानन्द बज्राचार्यका भाइ) ले बाबुरामसँग एकजना नेपाली केटीसँग परिचय गराइदिए। ती छात्रा त्यही क्याम्पसमा दोस्रो वर्षमा अध्ययनरत थिइन्। बज्राचार्य तेस्रो वर्षमा अध्ययन गर्दै थिए भने बाबुराम पोस्टग्राजुएट अर्थात् चार वर्ष सिनियर। ‘हेर्दाखेरी अत्यन्तै सरल, बोर्ड फस्र्टजस्तै नलाग्ने,’ हिसिला सम्झिन्छिन्। हिसिलाले दुर्गेश रेग्मीलाई बाबुरामसँग चिनजान गराइदिन पटक–पटक आग्रह गरे पनि उनले टारिरहेपछि बज्राचार्यलाई भनेकी थिइन्। ‘आई एम हिसिला यमी,’ ती छात्राले यसरी हात अघि बढाएपछि बाबुरामले सोधे, ‘ओ, आर यू डटर अफ धर्मरत्न यमी?’ आफ्नै बुबाका बारेमा धेरै थाहा नपाएकी ती छात्रालाई कसैले आफ्ना बुबालाई चिनेको सुन्दा आश्चर्यमा परिन्। विद्यालय शिक्षा पनि भारतमै लिएकी हिसिलालाई नेपाली बोल्न खासै आउँदैनथ्यो। उनी
अङ्ग्रेजी र नेवारी भाषामै कुरा गर्थिन्।
पूर्वप्रधानसेनापति गौरवशमशेर राणाका काका भरतशमशेर राणाको ‘राजाले के के अपराध गरे?’ भन्ने पुस्तकमा बाबुरामले राणाविरोधी आन्दोलनमा लागेका धर्मरत्न यमीका बारेमा पढेका रहेछन्। पहिले गोर्खा परिषद्का नेता शमशेर पनि काङ्ग्रेसका नेता थिए र काङ्ग्रेसले राजाविरुद्ध सशस्त्र सङ्घर्ष गरेका बेला उक्त पुस्तक लेखेका थिए।
बाबुरामले आफ्ना पिताका बारेमा यति कुरा गरेपछि हिसिलामा थप जिज्ञासा पलायो। उनले
अङ्ग्रेजीमै आफ्नो बुबालाई कसरी चिनेको भनेर सोधिन्। राणाविरुद्ध लडेको मान्छे भनेर बाबुरामले थप प्रस्ट पारेपछि बाबुराम र हिसिलाबीच पहिलो भेटमै निकटता बढ्यो। धर्मरत्न स्मृतिग्रन्थमा बाबुरामले ‘मैले नदेखेका धर्मरत्न यमी’ शीर्षकमा हिसिलासँगको पहिलो भेटबारे लेखेका छन्, ‘महिला र पुरुष विद्यार्थी एउटै छात्रावासमा बस्ने र एउटै मेसमा खाना खाने त्यो अनौठो स्कुलको छात्रावासको मेसमा बी. आर्किटेक्चर दोस्रो वर्षमा पढ्ने एकजना नेपाली विद्यार्थीसँग मेरो भेट भएको थियो। १७/१८ वर्षकी पश्चिमा संस्कृतिमा हुर्केकी जस्ती देखिने एउटी नेपाली युवतीसँग मेरो पहिलो परिचय त्यहीँ भएको थियो।’
धर्मरत्न यमी बितेको ठीक दुई वर्षपछि सन् १९७७ जुलाई/अगस्टतिर बाबुराम–हिसिलाको पहिलो भेट भएको थियो। त्यही वर्ष बाबुरामले अखिल भारत नेपाली विद्यार्थी सङ्घको स्थापना गरेका थिए। २०३४/३५ सालतिर नेपालमा पनि आन्दोलनको वातावरण बन्दै गएको थियो। राजनीति र समाजप्रति खासै वास्ता नभएकी आधुनिक शैलीकी हिसिलालाई बाबुरामले राजनीतिक इतिहास र नेपालको अवस्थाबारे बताउन थालेपछि राजनीतिप्रति चासो बढ्न थाल्यो। सङ्घका अध्यक्ष बाबुरामले हिसिलालाई सदस्य बनाए। अर्को वर्ष भएको सङ्घको सम्मेलनबाट हिसिला कोषाध्यक्षमा निर्वाचित भइन्। दुईवर्षे कोर्स सकेपछि बाबुराम विद्यावारिधिका लागि जेएनयू गए। त्यति बेला सङ्घको महासचिवमा हिसिला पुगेकी थिइन् भने बाबुराम सल्लाहकार। तर, बाबुराम र हिसिलाबीच औपचारिक सम्बन्ध मात्र थियो। हिसिलाले ‘दाइ’ भनेर बोलाउँथिन्। प्रेमको कुनै सम्बन्ध थिएन।
२६ वर्षे बाबुराममा बिस्तारै प्रेम र विवाहबारे पनि सोचाइ आउन थाल्यो। तर, विवाह गर्दा जीवन बाँधिन्छ कि भन्ने त्रास पनि थियो उनमा। बेला–बेला सङ्गठनको कामले सरसल्लाह गर्न हिसिला जेएनयूमा बाबुरामलाई भेट्न जान्थिन्। हिसिलाको व्यवहार देखेर बाबुराममा आत्मनिर्भर केटीसँग विवाह गर्दा जीवन गतिशील नै हुने भावना जाग्न थालेको थियो। सामान्यतया भावनात्मक सम्बन्धले वैचारिक सम्बन्ध बनाउँछ तर बाबुराम–हिसिलामा वैचारिक सम्बन्धले भावनात्मक सम्बन्ध स्थापित गर्यो। बाबुरामलाई लाग्न थाल्यो– हिसिलाजत्तिको श्रीमती भए त विवाह प्रगतिको बाधक हुँदैन।
सधैँजस्तै २०३६ सालको एक दिन राजनीतिक कामकाजले हिसिला बाबुरामलाई भेट्न जेएनयू पुगिन्। बाबुरामले आत्तिँदै सोधे, ‘तिमी किन यहाँ आएको?’ यसरी बाबुरामले हिसिलालाई कहिल्यै प्रश्न गरेका थिएनन्। हिसिला आश्चर्यमा परिन्। किनभने, बाबुरामले हिसिलालाई ‘केही समय तिमी जेएनयू नआउनू’ भनेर चिट्ठी लेखेका रहेछन्। ‘म एउटा मिसनमा छु, तिमीले पछ्याउन सक्दिनौ, तिमी अहिले जेएनयू नआउनू।’ यस्तै लेखिएको थियो चिट्ठीमा।
‘राजनीतिमा होमिने मन बनाएकाले विवाह, प्रेम भयो भने भार हुन्छ भनेर उनले मलाई जेएनयूमा नआउन चिट्ठी लेखेका रहेछन्,’ बाबुरामको चिट्ठी हात नपर्दै हिसिला उनलाई भेट्न गएकी थिइन्। त्यही साँझ उनीहरूबीच लामो कुराकानी भयो। ‘पछि उनले चिट्ठी च्यात्न भने, मैले च्यातिदिएँ, नच्यात्नुपर्ने रहेछ,’ हिसिला अहिले पछुतो मान्छिन्।
सङ्गठनको कुरा भइसकेपछि बाबुरामले धेरै सोचेर मन फुकाए, ‘हामी एउटा सहकार्यमा निकट भइरहेका छौँ, तपाईंको सोच कस्तो बनाउनुभएको छ। यदि तपाईंको सोच मिल्छ भने सायद हामी जीवन सँगै बिताउन सक्छौँ भन्ने लाग्छ।’ अन्तरमुखी स्वभावका बाबुरामले यसरी प्रेम प्रस्ताव राखेपछि चुलबुले र अलि रोमान्टिक स्वभावकी हिसिलाले भनिन्, ‘यसबारे म सोच्छु।’
जेएनयूबाट बस चढ्ने ठाउँसम्म पुग्न केही समय लाग्थ्यो। हिसिला फर्किने बेला बाबुराम बस चढाउन गए, जसरी यसअघि पनि जाने गर्थे। बाटोमै हिसिलाले भनिन्, ‘तपाईंको प्रस्ताव मलाई मञ्जुर छ।’ हिसिला सम्झिन्छिन्, ‘उहाँलाई दाइ भन्थेँ। एउटा सम्मानको दृष्टिले हेर्थें। मैले त अपेक्षा नै गरेकी थिइना कि उहाँले त्यसरी प्रेम प्रस्ताव राख्नुहुन्छ भनेर। आश्चर्यमा परेँ, त्यसैले सोच्ने समय लिएकी थिएँ।’ बाबुरामका तीनवटा कुराले हिसिलालाई प्रस्ताव स्विकार्न बाध्य पारेको रहेछ। भन्छिन्, ‘बाबुरामका ‘र्यासनालिटी’, ‘जेनुइननेस’ र ‘डेमोक्र्याटिक’ प्रवृत्तिले मलाई छोयो। त्यसपछि हुन्छ,
ह्वाई नट भनेँ।’
पढाइ सकेर विवाह गर्ने सहमति भयो। उनीहरूबीच फुलेको प्रेम–सम्बन्ध डेढ वर्षसम्म कसैले चालै पाएनन्। भेटघाटका लागि सङ्गठनको बहाना छँदै थियो।
बाबुराम बिदामा घर फर्किंदा उनको साथमा भीष्मानन्द बज्राचार्य र अर्का एकजना साथी पनि गोरखा जाँदै थिए। हिसिलाले आफू पनि जाने कुरा बताइन्। आफूले विवाह गर्न लागेको व्यक्तिको घर–परिवार र पृष्ठभूमि नियाल्ने उनको सुर रहेछ। बुबा भोजप्रसाद सम्झिन्छन्, ‘नेवारकी छोरी, विवाह गरेर बर्बाद गर्छे कि भन्ने पनि लाग्यो त्यस बेला।’
सहरमा जन्मेहुर्केकी हिसिलाको गाउँ भ्रमण
पहिलो थियो। ‘गाडीबाट ओर्लेर १३ किलो भन्ने
ठाउँबाट २० किलोमिटर जति हिँड्नुपर्ने, खेतको आलीको बाटो, खोलो तर्दा पनि पुल थिएन, एकअर्काको हात समातेर तर्नुपर्ने, मलाई त अनौठो लाग्यो।’ हिसिलालाई सम्झना छ, ‘घरमा बाथरुम पनि
नभएकाले हामी जाने थाहा पाएपछि हतारमा बाथरुम बनाइएको रहेछ। ढोकाको सट्टा बोरा झुन्ड्याइएको थियो।’
पानी भर्ने पँधेरो, रहनसहन सबै उनलाई अनौठो लाग्यो। खासगरी बाबुरामका भाइ र बहिनीले हिसिलालाई आश्चर्यजनक ढङ्गले हेरेको हिसिला अहिले पनि सम्झिन्छिन्। भोजप्रसाद सम्झिन्छन्, ‘जमाना अर्कै आएकाले हामीले भनेको मात्रै कहाँ हुन्छ र? उसको खुसीका लागि जे हुन्छ गरोस् भन्ने लाग्यो।’
विवाहबारे पारिवारिक असन्तुष्टि पनि नभएको होइन। बाबुरामको परिवारमा सकेसम्म नेवार केटी विवाह नगरे हुन्थ्यो भन्ने थियो भने हिसिलाको परिवारमा पनि असन्तुष्टि थियो। हिसिलाले आफूहरूको सम्बन्धबारे दिदी कयोदेवीलाई भनेकी थिइन्। हिसिलाकी दिदी कयोदेवी र तिमिला दुवैको विवाह भएको थिएन। दिदीहरूको विवाह नहुँदै बहिनीले विवाह गर्नु सांस्कृतिक रूपमा राम्रो मानिदैनथ्यो।
२०३७ सालमा ट्याक्सी दुर्घटनामा परेर अस्पतालमा भर्ना गरिएका
बाबुरामको स्याहारसुसारमा हिसिला खटिइन्। अस्पतालबाट डिस्चार्जपछि हिसिलाले बाबुरामलाई
आफ्नो गल्र्स होस्टलको तल्लो तलामा रहेको गेस्टहाउसमा लगेर राखिकी थिइनँ। हिसिला पनि त्यहीँ बसिन्। ‘त्यसपछि सबैले हामीलाई वाच गर्न लागे। अब अरूले थाहा पाएर हल्ला नगर्दै विवाह गरौँ भनेर विवाह गरिहाल्यौँ,’ हिसिला भन्छिन्, ‘हाम्रो विवाह बाध्यात्मकजस्तो पनि बन्यो। हल्ला हुन्छ भन्ने डरले हतारमै गर्यौँ।’
त्यसो त ‘कोर्ट म्यारिज’ गर्ने पक्षमा थिए दुवैजना। एकजना एमपी वा एमएलएले विवाहको सिफारिस गरिदिएमा अदालतले मान्यता दिन्थ्यो। भारतका अधिकारकर्मी तथा प्रतिष्ठित व्यक्तित्व स्वामी अग्निवेशसँग बाबुरामको रामै्र सम्बन्ध थियो। उनी भारतमा आर्य समाजका प्रतिष्ठित व्यक्तित्व थिए। उनी एमएलए (मेम्बर अफ लेजिस्लेटिभ एसेम्बली) पनि थिए। उनले आर्य सामाजिक तरिकाले विवाह गर्न सुझाव दिनुका साथै सिफारिस पनि गरिदिए। एकजना मुस्लिम साथीका घरमा बाबुरामले केही साथीहरूलाई निम्तो दिए। स्वामी अग्निवेशले विवाहका लागि फेरो घुम्न आगो बाले। २०३७ चैत १६ गते अग्निवेशले विवाहको मन्त्र पढे र छोटोछरितो रूपमा विवाह सम्पन्न भयो। बाबुराम भन्छन्, ‘स्वामी अग्निवेशलाई नैतिक रूपमा ढाँट्न अप्ठ्यारो पथ्र्यो। त्यसैले विवाहको विधि पुर्याउँदा सिफारिस गर्न सजिलो भयो। विवाह परम्परागत पनि भएन, विवाहजस्तो र एक नाटकजस्तो भयो।’
बाबुराम र हिसिलाबीच विवाहका लागि मुख्य थियो प्रतिबद्धता–पत्र। दुवैले एउटा प्रतिबद्धता–पत्रमा हस्ताक्षर गरे। त्यसपछि विवाह दर्ता गरे। दर्ता गर्न एक सय रुपैयाँ र विवाहमा उपस्थित साथीहरूलाई चिया ख्वाउन ५० गरी जम्मा १ सय ५० भारतीय रुपैयाँमा बाबुरामको विवाह टुंगियो।
‘हामी यो विशेष प्रकारको मानवीय सम्बन्धमा आफ्नै स्वतन्त्र इन्छा र विवेकले प्रवेश गर्दछौँ। … आजदेखि पति र पत्नीको सम्बन्ध जोडिएको घोषणा गर्दछौँ,’ विवाहको प्रतिज्ञा–पत्रमा यस्तै व्यहोरा लेखिएको थियो। विवाह कार्यक्रममा वामदेव क्षत्री, राजु नेपालीलगायत २० जना मजदुर नेताको सहभागिता थियो। हिसिलाकी दिदी कयोदेवी (जो दिल्लीमा माइक्रोबायोलोजीमा विद्यावारिधि गर्दै थिइन्), केही साथी र अखिल भारत नेपाली विद्यार्थी सङ्घका प्रतिनिधिको त्यस समारोहमा उपस्थिति थियो।
बाबुरामसँग विवाह गरेपछि हिसिला रोएकी थिइन्। परिवारमा कुराकानी गर्ने, सुखदु:खका कुरा साटासाट गर्ने केही गर्दैनथे बाबुराम। उनी बोल्दा पनि कम बोल्ने। हिसिला भन्छिन्, ‘मैले त भित्तासँग विवाह गरेछु भन्ने लाग्यो। म अलि बढी क्रियाकलाप केन्द्रित, बाबुराम पढाइ केन्द्रित। वास्तवमा मुस्कुराउन पनि नजान्ने बाबुराममा मैले नै मुस्कान भरिदिएकी हुँ।’ बाबुरामलाई पढ्न पाए अरू केही नचाहिने। उनको यो बानीले सुरुसुरुमा हिसिला दिक्क हुन्थिन्। जनयुद्धका बेला पनि नेता र कार्यकर्ता टाढाटाढाबाट हिँडेर बाबुरामलाई भेट्न आएका हुन्थे। उनी भने पढिरहेका हुन्थे। हिसिलालाई यो कुरा मन पर्दैनथ्यो। भन्छिन्, ‘पढ्दा उनको अनुहार शान्त देखिन्छ। पत्रपत्रिका र किताब नै बाबुरामका लागि योगा हो।’
विवाह भएको केही समयपछि बाबुराम ‘फिल्ड स्टडी’का लागि नेपाल आएर कीर्तिपुरमा बस्न थाले। सँगै आएकी हिसिला पुल्चोक इन्जिनियरिङ क्याम्पसमा पढाउन थालिन्। उनीहरूले बच्चा जन्माउने सोचाइ बनाए। सन्तानको नाम सोचियो, छोरा भए मानुष र छोरी भए मानुषी। फिल्ड स्टडी सकेर बाबुराम जेएनयू फर्किए। हिसिला गर्भवती थिइन्। बच्चा जन्माउने भएपछि उनले मनोविज्ञान, एनोटोमीसम्बन्धी पुस्तक खुबै पढिन्। प्रसूतिगृह, थापाथलीमा बच्चा जन्मियो। छोरा। तर, बच्चा जन्मिँदा धेरै रोएन र शरीर पहेँलो थियो। हिसिलाले सुत्ने बेला बच्चालाई दूध चुसाइन्। दूध चुस्ने बेला बच्चालाई सास फेर्न गाह्रो भएको महसुस उनले गरिन्। डाक्टर बोलाइयो, बच्चालाई लिएर गए। बाबुरामकी बहिनी साथमा थिइन्। धेरै बेर बच्चा राखेपछि डाक्टरले बहिनीलाई बोलाए। बच्चा बित्यो। हिसिला भन्छिन्, ‘पछि मलाई बच्चा नीलो भयो भनियो। तर, जन्डिसले मरेको हो कि केले हो, त्यो थाहै भएन।’
बच्चा जन्मेको २४ घन्टामै बित्यो। बाबुरामले देख्न पनि पाएनन्। अल्पविकास र क्षेत्रीय योजनामा विद्यावारिधि गर्दै गर्दा अल्पविकासकै कारण छोराको मृत्यु भएपछि बाबुरामले उक्त प्रसङ्ग आफ्नो शोधपत्रमा समेत उल्लेख गरे, ‘इट इज आइरनी द्याट आई एम डुइङ पीएचडी अन अन्डरडेभलपमेन्ट अफ नेपाल एन्ड आई ह्याभ माई सेल्फ बिकम अ भिक्टिम अफ अन्डरडेभलपमेन्ट’। त्यसको एक वर्षपछि मानुषीको जन्म भयो, २०४२ माघमा। विद्यावारिधि सकेर बाबुराम फर्किएपछि भट्टराई दम्पती भुरुङखेलमा बस्न थाल्यो। हिसिलाले क्याम्पस पढाउने र छोरी हुर्काउने, बाबुराम पार्टी काममा लाग्ने दिनचर्या बन्यो। बाबुरामले परिवारलाई समय दिन पाएनन्। उनको सम्पूर्ण समय राजनीतिमै केन्द्रित रह्यो। मानुषी भन्छिन्, ‘युद्धकालअघि पनि बाबासँग धेरै भेटघाट हुँदैनथ्यो। पछि त झन् हुने कुरै भएन।’ युद्धकालअघि कहिलेकाहीँ बाबाको साथ लागेर पार्टी अफिस गएको धमिलो सम्झना छ उनलाई।
माओवादी जनयुद्ध सुरु हुँदा मानुषी १० वर्षकी थिइन्। त्यति बेला बाआमासँग पत्राचारबाट भेट हुन्थ्यो मानुषीको। बाबुरामले उनलाई लेख लेख्न प्रेरित गर्थे। कोटेश्वरमा बनाइएको घर बेचेर बाबुराम–हिसिला भूमिगत भएपछि एक वर्ष मानुषी ठूलीआमा कयोदेवी यमीसँगै बसिन्। त्यही बेला हिसिलाको पत्र आयो, ‘अब मानुषी यमी भट्टराई नाम प्रयोग गर्न अलि खतरा हुन्छ, अर्को नाम तिमी आफैँ छान।’ त्यसपछि मानुषीले नाम छानिन्– अस्मिता। तर, उनले थर छान्ने सोचेकी थिइनन्। भन्छिन्, ‘पछि थाहा भयो, अस्मिता सिंह भनेर काठमाडौँबाटै मेरो सर्टिफिकेट बनाइएको रहेछ।’ यमी/भट्टराई थरबाट उनको पहिचान खुल्ने र एक्ली छोरी मार्फत भूमिगत बाबुराम–हिसिलासम्म प्रहरी पुग्न सक्ने खतरा रहेकाले मानुषीको नाम/थर दुवै परिवर्तन गरिएको थियो। पार्टीभित्रको नाम भने उनको ‘आस्था’ थियो। प्रवास र माओवादीका पुराना कार्यकर्ता मात्र होइन, घरमा पनि अहिले उनी आस्थाका नामले नै बोलाइन्छिन्।
बाआमा भूमिगत भएपछि मानुषीको पढाइमा पनि उतारचढाव आयो। भुरुङखेलको स्वर्णिम स्कुलमा यूकेजीसम्म पढेकी मानुषीले त्यसपछि कोटेश्वरको नवज्योति स्कुलमा पढिन्। हिसिला स्नातकोत्तर पढ्न बेलायत गएपछि मानुषीको पढाइ पनि बेलायततिरै भयो। बेलायतबाट फर्केपछि बानेश्वरको होलिल्यान्ड स्कुलमा पढ्दापढ्दै जनयुद्ध सुरु भयो। जनयुद्ध सुरु भएपछि काठमाडौँमा बस्नु सुरक्षा खतरा थियो। कयोदेवीले उनलाई दिल्ली लगिन्। बाबुरामले क्याम्पस पढ्दाका एकजना साथी मार्फत मानुषीले दुई वर्ष भारतको नैनीतालमा बसेर पढिन्। त्यसपछि ८, ९ र १० कक्षा उनले कालिम्पोङनजिक पेदोङको सरकारी स्कुलमा पढिन्। ११ र १२ कक्षा पढ्न दिल्लीको एक सरकारी स्कुलमा भर्ना भइन्। दिल्ली विश्वविद्यालयको एलएसआर कलेजबाट राजनीतिशास्त्रमा स्नातक सकेकी मानुषी नेपालमा शान्ति सम्झौता भएपछि त्रिभुवन विश्वविद्यालयमा भर्ना भइन्।
बाबुरामले परिवारलाई समय नदिए पनि ध्यान दिन्छन्। मानुषी भन्छिन्, ‘जनताप्रतिको जिम्मेवारी उहाँले निर्वाह गर्नुपर्छ। यसमा उहाँलाई आमा र मेरो सधैँ साथ छ। उहाँले कहिलेकाहीँ चिन्ता व्यक्त गर्नुहुन्छ, परिवारलाई समय दिन नसकेकामा, त्यो उहाँको महानता हो। उहाँले अन्य थुप्रै अवसर त्याग गरेर राजनीतिमा लाग्नुभयो, यसमा कुनै पश्चात्ताप छैन। मलाई त झन् प्रेरणा मिलेको छ। परिवारभन्दा माथि जनता हुन्छन् भन्ने मान्यता राख्छौँ हामी।’
अन्तरमुखी स्वभावका बाबुरामले छोरीलाई भने बेलाबेलामा जोक/कथा सुनाएर हँसाउँछन्। ‘गीत गाएको र नाचेको भने कहिल्यै देखेकी छैन,’ मानुषीलाई सम्झना छ, ‘एकोहोरो पाराले ध्यानमग्न भएर पढिरहेका बेला बाबालाई जति नै बोलाए पनि उहाँ सुन्नुहुन्न। एकाग्रता उहाँको खास विशेषता हो।’
(अनिल थापालिखित ‘अविराम बाबुराम’ पुस्तकको सम्पादित अंश)
read more...
क्याम्पसमा सहरिया वर्गको हालिमुहाली थियो। जतिबेलै अङ्ग्रेजीमा बोल्ने र फेसनका पारखीहरूको बीचमा परे उनी। एकातिर गाउँले पृष्ठभूमि, अन्तरमुखी स्वभाव त अर्कोतिर ‘फस्र्ट ब्वाई’। सहरिया र गाउँले दुवै पृष्ठभूमिका सहपाठीहरू उनीसँग बोल्न रुचाउँथे। त्यहीँ उनको बिस्तारै महिलाहरूसँग पनि बोलचाल हुन थाल्यो। विद्यालय जीवनमा उनको महिलाहरूसँग खासै बोलचाल भएको थिएन। अझ रमाइलो त उनको कक्षामा छात्रा नै थिएनन्। कक्षा ६ देखि ८ सम्म पढ्दा उनको कक्षामा तनहुँकी शारदा खनाल एक मात्र छात्रा थिइन्। त्यसपछि उनको कक्षामा कोही पनि छात्रा थिएनन्। छात्रारहित स्कुले वातावरणबाट आएका बाबुरामले आईएस्सी पढ्दा त कक्षाभरि छात्रा नै छात्रा देखे। सुरुमा कसैसँग बोलचाल नगरेका बाबुराम आईएस्सीमा पनि प्रथम हँुदै गएपछि महिलाहरूसँग पनि बोलचाल बढ्यो। आईएस्सीमा उनी प्रथम हुँदा रीता प्रधान दोस्रो भएकी थिइन्। सहरिया पृष्ठभूमिका महिलाहरू पनि क्रमश: उनीसँग बोल्न र झिम्मिन थालेपछि बाबुरामको सङ्कोच पनि बिस्तारै घट्दै गएको थियो।
अस्कलको पढाइपछि उनी आर्किटेक्चर पढ्न भारतको चण्डीगढ गए। त्यहाँ पुगेपछि महिला साथीहरूसँग पनि उनको खास निकटता भयो। ‘विवाह, परिवार झमेला हो, आफ्नो प्रगतिमा विवाह बाधक हुन्छ’ भन्ने बाबुरामको दृष्टिकोणमा क्रमश: परिवर्तन आउन थाल्यो। तर, यस अवधिमा पनि उनको कसैसँग प्रेम बसेन। २०२९ देखि २०३३ सालसम्म पढेपछि उनी २०३४ सालमा स्कुल अफ प्लानिङ एन्ड आर्किटेक्चरमा पोस्ट ग्राजुएट पढ्न चण्डीगढबाट दिल्ली गए।
एक बिहान ब्रेकफास्टका क्रममा भीष्मनन्द बज्राचार्य (दयानन्द बज्राचार्यका भाइ) ले बाबुरामसँग एकजना नेपाली केटीसँग परिचय गराइदिए। ती छात्रा त्यही क्याम्पसमा दोस्रो वर्षमा अध्ययनरत थिइन्। बज्राचार्य तेस्रो वर्षमा अध्ययन गर्दै थिए भने बाबुराम पोस्टग्राजुएट अर्थात् चार वर्ष सिनियर। ‘हेर्दाखेरी अत्यन्तै सरल, बोर्ड फस्र्टजस्तै नलाग्ने,’ हिसिला सम्झिन्छिन्। हिसिलाले दुर्गेश रेग्मीलाई बाबुरामसँग चिनजान गराइदिन पटक–पटक आग्रह गरे पनि उनले टारिरहेपछि बज्राचार्यलाई भनेकी थिइन्। ‘आई एम हिसिला यमी,’ ती छात्राले यसरी हात अघि बढाएपछि बाबुरामले सोधे, ‘ओ, आर यू डटर अफ धर्मरत्न यमी?’ आफ्नै बुबाका बारेमा धेरै थाहा नपाएकी ती छात्रालाई कसैले आफ्ना बुबालाई चिनेको सुन्दा आश्चर्यमा परिन्। विद्यालय शिक्षा पनि भारतमै लिएकी हिसिलालाई नेपाली बोल्न खासै आउँदैनथ्यो। उनी
अङ्ग्रेजी र नेवारी भाषामै कुरा गर्थिन्।
पूर्वप्रधानसेनापति गौरवशमशेर राणाका काका भरतशमशेर राणाको ‘राजाले के के अपराध गरे?’ भन्ने पुस्तकमा बाबुरामले राणाविरोधी आन्दोलनमा लागेका धर्मरत्न यमीका बारेमा पढेका रहेछन्। पहिले गोर्खा परिषद्का नेता शमशेर पनि काङ्ग्रेसका नेता थिए र काङ्ग्रेसले राजाविरुद्ध सशस्त्र सङ्घर्ष गरेका बेला उक्त पुस्तक लेखेका थिए।
बाबुरामले आफ्ना पिताका बारेमा यति कुरा गरेपछि हिसिलामा थप जिज्ञासा पलायो। उनले
अङ्ग्रेजीमै आफ्नो बुबालाई कसरी चिनेको भनेर सोधिन्। राणाविरुद्ध लडेको मान्छे भनेर बाबुरामले थप प्रस्ट पारेपछि बाबुराम र हिसिलाबीच पहिलो भेटमै निकटता बढ्यो। धर्मरत्न स्मृतिग्रन्थमा बाबुरामले ‘मैले नदेखेका धर्मरत्न यमी’ शीर्षकमा हिसिलासँगको पहिलो भेटबारे लेखेका छन्, ‘महिला र पुरुष विद्यार्थी एउटै छात्रावासमा बस्ने र एउटै मेसमा खाना खाने त्यो अनौठो स्कुलको छात्रावासको मेसमा बी. आर्किटेक्चर दोस्रो वर्षमा पढ्ने एकजना नेपाली विद्यार्थीसँग मेरो भेट भएको थियो। १७/१८ वर्षकी पश्चिमा संस्कृतिमा हुर्केकी जस्ती देखिने एउटी नेपाली युवतीसँग मेरो पहिलो परिचय त्यहीँ भएको थियो।’
धर्मरत्न यमी बितेको ठीक दुई वर्षपछि सन् १९७७ जुलाई/अगस्टतिर बाबुराम–हिसिलाको पहिलो भेट भएको थियो। त्यही वर्ष बाबुरामले अखिल भारत नेपाली विद्यार्थी सङ्घको स्थापना गरेका थिए। २०३४/३५ सालतिर नेपालमा पनि आन्दोलनको वातावरण बन्दै गएको थियो। राजनीति र समाजप्रति खासै वास्ता नभएकी आधुनिक शैलीकी हिसिलालाई बाबुरामले राजनीतिक इतिहास र नेपालको अवस्थाबारे बताउन थालेपछि राजनीतिप्रति चासो बढ्न थाल्यो। सङ्घका अध्यक्ष बाबुरामले हिसिलालाई सदस्य बनाए। अर्को वर्ष भएको सङ्घको सम्मेलनबाट हिसिला कोषाध्यक्षमा निर्वाचित भइन्। दुईवर्षे कोर्स सकेपछि बाबुराम विद्यावारिधिका लागि जेएनयू गए। त्यति बेला सङ्घको महासचिवमा हिसिला पुगेकी थिइन् भने बाबुराम सल्लाहकार। तर, बाबुराम र हिसिलाबीच औपचारिक सम्बन्ध मात्र थियो। हिसिलाले ‘दाइ’ भनेर बोलाउँथिन्। प्रेमको कुनै सम्बन्ध थिएन।
२६ वर्षे बाबुराममा बिस्तारै प्रेम र विवाहबारे पनि सोचाइ आउन थाल्यो। तर, विवाह गर्दा जीवन बाँधिन्छ कि भन्ने त्रास पनि थियो उनमा। बेला–बेला सङ्गठनको कामले सरसल्लाह गर्न हिसिला जेएनयूमा बाबुरामलाई भेट्न जान्थिन्। हिसिलाको व्यवहार देखेर बाबुराममा आत्मनिर्भर केटीसँग विवाह गर्दा जीवन गतिशील नै हुने भावना जाग्न थालेको थियो। सामान्यतया भावनात्मक सम्बन्धले वैचारिक सम्बन्ध बनाउँछ तर बाबुराम–हिसिलामा वैचारिक सम्बन्धले भावनात्मक सम्बन्ध स्थापित गर्यो। बाबुरामलाई लाग्न थाल्यो– हिसिलाजत्तिको श्रीमती भए त विवाह प्रगतिको बाधक हुँदैन।
सधैँजस्तै २०३६ सालको एक दिन राजनीतिक कामकाजले हिसिला बाबुरामलाई भेट्न जेएनयू पुगिन्। बाबुरामले आत्तिँदै सोधे, ‘तिमी किन यहाँ आएको?’ यसरी बाबुरामले हिसिलालाई कहिल्यै प्रश्न गरेका थिएनन्। हिसिला आश्चर्यमा परिन्। किनभने, बाबुरामले हिसिलालाई ‘केही समय तिमी जेएनयू नआउनू’ भनेर चिट्ठी लेखेका रहेछन्। ‘म एउटा मिसनमा छु, तिमीले पछ्याउन सक्दिनौ, तिमी अहिले जेएनयू नआउनू।’ यस्तै लेखिएको थियो चिट्ठीमा।
‘राजनीतिमा होमिने मन बनाएकाले विवाह, प्रेम भयो भने भार हुन्छ भनेर उनले मलाई जेएनयूमा नआउन चिट्ठी लेखेका रहेछन्,’ बाबुरामको चिट्ठी हात नपर्दै हिसिला उनलाई भेट्न गएकी थिइन्। त्यही साँझ उनीहरूबीच लामो कुराकानी भयो। ‘पछि उनले चिट्ठी च्यात्न भने, मैले च्यातिदिएँ, नच्यात्नुपर्ने रहेछ,’ हिसिला अहिले पछुतो मान्छिन्।
सङ्गठनको कुरा भइसकेपछि बाबुरामले धेरै सोचेर मन फुकाए, ‘हामी एउटा सहकार्यमा निकट भइरहेका छौँ, तपाईंको सोच कस्तो बनाउनुभएको छ। यदि तपाईंको सोच मिल्छ भने सायद हामी जीवन सँगै बिताउन सक्छौँ भन्ने लाग्छ।’ अन्तरमुखी स्वभावका बाबुरामले यसरी प्रेम प्रस्ताव राखेपछि चुलबुले र अलि रोमान्टिक स्वभावकी हिसिलाले भनिन्, ‘यसबारे म सोच्छु।’
जेएनयूबाट बस चढ्ने ठाउँसम्म पुग्न केही समय लाग्थ्यो। हिसिला फर्किने बेला बाबुराम बस चढाउन गए, जसरी यसअघि पनि जाने गर्थे। बाटोमै हिसिलाले भनिन्, ‘तपाईंको प्रस्ताव मलाई मञ्जुर छ।’ हिसिला सम्झिन्छिन्, ‘उहाँलाई दाइ भन्थेँ। एउटा सम्मानको दृष्टिले हेर्थें। मैले त अपेक्षा नै गरेकी थिइना कि उहाँले त्यसरी प्रेम प्रस्ताव राख्नुहुन्छ भनेर। आश्चर्यमा परेँ, त्यसैले सोच्ने समय लिएकी थिएँ।’ बाबुरामका तीनवटा कुराले हिसिलालाई प्रस्ताव स्विकार्न बाध्य पारेको रहेछ। भन्छिन्, ‘बाबुरामका ‘र्यासनालिटी’, ‘जेनुइननेस’ र ‘डेमोक्र्याटिक’ प्रवृत्तिले मलाई छोयो। त्यसपछि हुन्छ,
ह्वाई नट भनेँ।’
पढाइ सकेर विवाह गर्ने सहमति भयो। उनीहरूबीच फुलेको प्रेम–सम्बन्ध डेढ वर्षसम्म कसैले चालै पाएनन्। भेटघाटका लागि सङ्गठनको बहाना छँदै थियो।
बाबुराम बिदामा घर फर्किंदा उनको साथमा भीष्मानन्द बज्राचार्य र अर्का एकजना साथी पनि गोरखा जाँदै थिए। हिसिलाले आफू पनि जाने कुरा बताइन्। आफूले विवाह गर्न लागेको व्यक्तिको घर–परिवार र पृष्ठभूमि नियाल्ने उनको सुर रहेछ। बुबा भोजप्रसाद सम्झिन्छन्, ‘नेवारकी छोरी, विवाह गरेर बर्बाद गर्छे कि भन्ने पनि लाग्यो त्यस बेला।’
सहरमा जन्मेहुर्केकी हिसिलाको गाउँ भ्रमण
पहिलो थियो। ‘गाडीबाट ओर्लेर १३ किलो भन्ने
ठाउँबाट २० किलोमिटर जति हिँड्नुपर्ने, खेतको आलीको बाटो, खोलो तर्दा पनि पुल थिएन, एकअर्काको हात समातेर तर्नुपर्ने, मलाई त अनौठो लाग्यो।’ हिसिलालाई सम्झना छ, ‘घरमा बाथरुम पनि
नभएकाले हामी जाने थाहा पाएपछि हतारमा बाथरुम बनाइएको रहेछ। ढोकाको सट्टा बोरा झुन्ड्याइएको थियो।’
पानी भर्ने पँधेरो, रहनसहन सबै उनलाई अनौठो लाग्यो। खासगरी बाबुरामका भाइ र बहिनीले हिसिलालाई आश्चर्यजनक ढङ्गले हेरेको हिसिला अहिले पनि सम्झिन्छिन्। भोजप्रसाद सम्झिन्छन्, ‘जमाना अर्कै आएकाले हामीले भनेको मात्रै कहाँ हुन्छ र? उसको खुसीका लागि जे हुन्छ गरोस् भन्ने लाग्यो।’
विवाहबारे पारिवारिक असन्तुष्टि पनि नभएको होइन। बाबुरामको परिवारमा सकेसम्म नेवार केटी विवाह नगरे हुन्थ्यो भन्ने थियो भने हिसिलाको परिवारमा पनि असन्तुष्टि थियो। हिसिलाले आफूहरूको सम्बन्धबारे दिदी कयोदेवीलाई भनेकी थिइन्। हिसिलाकी दिदी कयोदेवी र तिमिला दुवैको विवाह भएको थिएन। दिदीहरूको विवाह नहुँदै बहिनीले विवाह गर्नु सांस्कृतिक रूपमा राम्रो मानिदैनथ्यो।
२०३७ सालमा ट्याक्सी दुर्घटनामा परेर अस्पतालमा भर्ना गरिएका
बाबुरामको स्याहारसुसारमा हिसिला खटिइन्। अस्पतालबाट डिस्चार्जपछि हिसिलाले बाबुरामलाई
आफ्नो गल्र्स होस्टलको तल्लो तलामा रहेको गेस्टहाउसमा लगेर राखिकी थिइनँ। हिसिला पनि त्यहीँ बसिन्। ‘त्यसपछि सबैले हामीलाई वाच गर्न लागे। अब अरूले थाहा पाएर हल्ला नगर्दै विवाह गरौँ भनेर विवाह गरिहाल्यौँ,’ हिसिला भन्छिन्, ‘हाम्रो विवाह बाध्यात्मकजस्तो पनि बन्यो। हल्ला हुन्छ भन्ने डरले हतारमै गर्यौँ।’
त्यसो त ‘कोर्ट म्यारिज’ गर्ने पक्षमा थिए दुवैजना। एकजना एमपी वा एमएलएले विवाहको सिफारिस गरिदिएमा अदालतले मान्यता दिन्थ्यो। भारतका अधिकारकर्मी तथा प्रतिष्ठित व्यक्तित्व स्वामी अग्निवेशसँग बाबुरामको रामै्र सम्बन्ध थियो। उनी भारतमा आर्य समाजका प्रतिष्ठित व्यक्तित्व थिए। उनी एमएलए (मेम्बर अफ लेजिस्लेटिभ एसेम्बली) पनि थिए। उनले आर्य सामाजिक तरिकाले विवाह गर्न सुझाव दिनुका साथै सिफारिस पनि गरिदिए। एकजना मुस्लिम साथीका घरमा बाबुरामले केही साथीहरूलाई निम्तो दिए। स्वामी अग्निवेशले विवाहका लागि फेरो घुम्न आगो बाले। २०३७ चैत १६ गते अग्निवेशले विवाहको मन्त्र पढे र छोटोछरितो रूपमा विवाह सम्पन्न भयो। बाबुराम भन्छन्, ‘स्वामी अग्निवेशलाई नैतिक रूपमा ढाँट्न अप्ठ्यारो पथ्र्यो। त्यसैले विवाहको विधि पुर्याउँदा सिफारिस गर्न सजिलो भयो। विवाह परम्परागत पनि भएन, विवाहजस्तो र एक नाटकजस्तो भयो।’
बाबुराम र हिसिलाबीच विवाहका लागि मुख्य थियो प्रतिबद्धता–पत्र। दुवैले एउटा प्रतिबद्धता–पत्रमा हस्ताक्षर गरे। त्यसपछि विवाह दर्ता गरे। दर्ता गर्न एक सय रुपैयाँ र विवाहमा उपस्थित साथीहरूलाई चिया ख्वाउन ५० गरी जम्मा १ सय ५० भारतीय रुपैयाँमा बाबुरामको विवाह टुंगियो।
‘हामी यो विशेष प्रकारको मानवीय सम्बन्धमा आफ्नै स्वतन्त्र इन्छा र विवेकले प्रवेश गर्दछौँ। … आजदेखि पति र पत्नीको सम्बन्ध जोडिएको घोषणा गर्दछौँ,’ विवाहको प्रतिज्ञा–पत्रमा यस्तै व्यहोरा लेखिएको थियो। विवाह कार्यक्रममा वामदेव क्षत्री, राजु नेपालीलगायत २० जना मजदुर नेताको सहभागिता थियो। हिसिलाकी दिदी कयोदेवी (जो दिल्लीमा माइक्रोबायोलोजीमा विद्यावारिधि गर्दै थिइन्), केही साथी र अखिल भारत नेपाली विद्यार्थी सङ्घका प्रतिनिधिको त्यस समारोहमा उपस्थिति थियो।
बाबुरामसँग विवाह गरेपछि हिसिला रोएकी थिइन्। परिवारमा कुराकानी गर्ने, सुखदु:खका कुरा साटासाट गर्ने केही गर्दैनथे बाबुराम। उनी बोल्दा पनि कम बोल्ने। हिसिला भन्छिन्, ‘मैले त भित्तासँग विवाह गरेछु भन्ने लाग्यो। म अलि बढी क्रियाकलाप केन्द्रित, बाबुराम पढाइ केन्द्रित। वास्तवमा मुस्कुराउन पनि नजान्ने बाबुराममा मैले नै मुस्कान भरिदिएकी हुँ।’ बाबुरामलाई पढ्न पाए अरू केही नचाहिने। उनको यो बानीले सुरुसुरुमा हिसिला दिक्क हुन्थिन्। जनयुद्धका बेला पनि नेता र कार्यकर्ता टाढाटाढाबाट हिँडेर बाबुरामलाई भेट्न आएका हुन्थे। उनी भने पढिरहेका हुन्थे। हिसिलालाई यो कुरा मन पर्दैनथ्यो। भन्छिन्, ‘पढ्दा उनको अनुहार शान्त देखिन्छ। पत्रपत्रिका र किताब नै बाबुरामका लागि योगा हो।’
विवाह भएको केही समयपछि बाबुराम ‘फिल्ड स्टडी’का लागि नेपाल आएर कीर्तिपुरमा बस्न थाले। सँगै आएकी हिसिला पुल्चोक इन्जिनियरिङ क्याम्पसमा पढाउन थालिन्। उनीहरूले बच्चा जन्माउने सोचाइ बनाए। सन्तानको नाम सोचियो, छोरा भए मानुष र छोरी भए मानुषी। फिल्ड स्टडी सकेर बाबुराम जेएनयू फर्किए। हिसिला गर्भवती थिइन्। बच्चा जन्माउने भएपछि उनले मनोविज्ञान, एनोटोमीसम्बन्धी पुस्तक खुबै पढिन्। प्रसूतिगृह, थापाथलीमा बच्चा जन्मियो। छोरा। तर, बच्चा जन्मिँदा धेरै रोएन र शरीर पहेँलो थियो। हिसिलाले सुत्ने बेला बच्चालाई दूध चुसाइन्। दूध चुस्ने बेला बच्चालाई सास फेर्न गाह्रो भएको महसुस उनले गरिन्। डाक्टर बोलाइयो, बच्चालाई लिएर गए। बाबुरामकी बहिनी साथमा थिइन्। धेरै बेर बच्चा राखेपछि डाक्टरले बहिनीलाई बोलाए। बच्चा बित्यो। हिसिला भन्छिन्, ‘पछि मलाई बच्चा नीलो भयो भनियो। तर, जन्डिसले मरेको हो कि केले हो, त्यो थाहै भएन।’
बच्चा जन्मेको २४ घन्टामै बित्यो। बाबुरामले देख्न पनि पाएनन्। अल्पविकास र क्षेत्रीय योजनामा विद्यावारिधि गर्दै गर्दा अल्पविकासकै कारण छोराको मृत्यु भएपछि बाबुरामले उक्त प्रसङ्ग आफ्नो शोधपत्रमा समेत उल्लेख गरे, ‘इट इज आइरनी द्याट आई एम डुइङ पीएचडी अन अन्डरडेभलपमेन्ट अफ नेपाल एन्ड आई ह्याभ माई सेल्फ बिकम अ भिक्टिम अफ अन्डरडेभलपमेन्ट’। त्यसको एक वर्षपछि मानुषीको जन्म भयो, २०४२ माघमा। विद्यावारिधि सकेर बाबुराम फर्किएपछि भट्टराई दम्पती भुरुङखेलमा बस्न थाल्यो। हिसिलाले क्याम्पस पढाउने र छोरी हुर्काउने, बाबुराम पार्टी काममा लाग्ने दिनचर्या बन्यो। बाबुरामले परिवारलाई समय दिन पाएनन्। उनको सम्पूर्ण समय राजनीतिमै केन्द्रित रह्यो। मानुषी भन्छिन्, ‘युद्धकालअघि पनि बाबासँग धेरै भेटघाट हुँदैनथ्यो। पछि त झन् हुने कुरै भएन।’ युद्धकालअघि कहिलेकाहीँ बाबाको साथ लागेर पार्टी अफिस गएको धमिलो सम्झना छ उनलाई।
माओवादी जनयुद्ध सुरु हुँदा मानुषी १० वर्षकी थिइन्। त्यति बेला बाआमासँग पत्राचारबाट भेट हुन्थ्यो मानुषीको। बाबुरामले उनलाई लेख लेख्न प्रेरित गर्थे। कोटेश्वरमा बनाइएको घर बेचेर बाबुराम–हिसिला भूमिगत भएपछि एक वर्ष मानुषी ठूलीआमा कयोदेवी यमीसँगै बसिन्। त्यही बेला हिसिलाको पत्र आयो, ‘अब मानुषी यमी भट्टराई नाम प्रयोग गर्न अलि खतरा हुन्छ, अर्को नाम तिमी आफैँ छान।’ त्यसपछि मानुषीले नाम छानिन्– अस्मिता। तर, उनले थर छान्ने सोचेकी थिइनन्। भन्छिन्, ‘पछि थाहा भयो, अस्मिता सिंह भनेर काठमाडौँबाटै मेरो सर्टिफिकेट बनाइएको रहेछ।’ यमी/भट्टराई थरबाट उनको पहिचान खुल्ने र एक्ली छोरी मार्फत भूमिगत बाबुराम–हिसिलासम्म प्रहरी पुग्न सक्ने खतरा रहेकाले मानुषीको नाम/थर दुवै परिवर्तन गरिएको थियो। पार्टीभित्रको नाम भने उनको ‘आस्था’ थियो। प्रवास र माओवादीका पुराना कार्यकर्ता मात्र होइन, घरमा पनि अहिले उनी आस्थाका नामले नै बोलाइन्छिन्।
बाआमा भूमिगत भएपछि मानुषीको पढाइमा पनि उतारचढाव आयो। भुरुङखेलको स्वर्णिम स्कुलमा यूकेजीसम्म पढेकी मानुषीले त्यसपछि कोटेश्वरको नवज्योति स्कुलमा पढिन्। हिसिला स्नातकोत्तर पढ्न बेलायत गएपछि मानुषीको पढाइ पनि बेलायततिरै भयो। बेलायतबाट फर्केपछि बानेश्वरको होलिल्यान्ड स्कुलमा पढ्दापढ्दै जनयुद्ध सुरु भयो। जनयुद्ध सुरु भएपछि काठमाडौँमा बस्नु सुरक्षा खतरा थियो। कयोदेवीले उनलाई दिल्ली लगिन्। बाबुरामले क्याम्पस पढ्दाका एकजना साथी मार्फत मानुषीले दुई वर्ष भारतको नैनीतालमा बसेर पढिन्। त्यसपछि ८, ९ र १० कक्षा उनले कालिम्पोङनजिक पेदोङको सरकारी स्कुलमा पढिन्। ११ र १२ कक्षा पढ्न दिल्लीको एक सरकारी स्कुलमा भर्ना भइन्। दिल्ली विश्वविद्यालयको एलएसआर कलेजबाट राजनीतिशास्त्रमा स्नातक सकेकी मानुषी नेपालमा शान्ति सम्झौता भएपछि त्रिभुवन विश्वविद्यालयमा भर्ना भइन्।
बाबुरामले परिवारलाई समय नदिए पनि ध्यान दिन्छन्। मानुषी भन्छिन्, ‘जनताप्रतिको जिम्मेवारी उहाँले निर्वाह गर्नुपर्छ। यसमा उहाँलाई आमा र मेरो सधैँ साथ छ। उहाँले कहिलेकाहीँ चिन्ता व्यक्त गर्नुहुन्छ, परिवारलाई समय दिन नसकेकामा, त्यो उहाँको महानता हो। उहाँले अन्य थुप्रै अवसर त्याग गरेर राजनीतिमा लाग्नुभयो, यसमा कुनै पश्चात्ताप छैन। मलाई त झन् प्रेरणा मिलेको छ। परिवारभन्दा माथि जनता हुन्छन् भन्ने मान्यता राख्छौँ हामी।’
अन्तरमुखी स्वभावका बाबुरामले छोरीलाई भने बेलाबेलामा जोक/कथा सुनाएर हँसाउँछन्। ‘गीत गाएको र नाचेको भने कहिल्यै देखेकी छैन,’ मानुषीलाई सम्झना छ, ‘एकोहोरो पाराले ध्यानमग्न भएर पढिरहेका बेला बाबालाई जति नै बोलाए पनि उहाँ सुन्नुहुन्न। एकाग्रता उहाँको खास विशेषता हो।’
(अनिल थापालिखित ‘अविराम बाबुराम’ पुस्तकको सम्पादित अंश)
विवाहमा चित्त नबुझेपछि होटल नै छाडेर गए माग्ने बुढा, पछि यसरी सम्झाए दीपकराज गिरीले (भिडियोसहित)
Apeal shrestha | October 26, 2017 |
Be the first to comment!
काठमाडौं । अल्सरले थलिएर स्वास्थ्यलाभ गरिसकेपछि चर्चित हास्य कलाकार केदार घिमिरे ‘माग्ने बुढा’ अहिले फेरि कलाकारीतामा व्यस्त छन् । उनको विशेष भूमिका रहेको चलचित्र ‘छक्कापञ्जा–२’ मा उनी जमेका छन् । धेरैले उनको अभिनयको तारिफ गरेका छन् ।
सडक पेटीमा पसल गर्दा नगरपालिकाको प्रहरीले लखट्थ्यो । भएको सामान छाडेर भाग्दा भाग्दा उनी कलाकारीता क्षेत्रमा प्रवेश गरे । उनी सम्झिन्छन्, अहिलेको ‘माग्ने बुढा’ बनाइदिनमा नगरपालिकाका प्रहरीको पनि योगदान छ । ‘रिल’का ‘माग्ने बुढाको’ अवस्था रियलमा दयनीय छैन । कुनै बेलामा फुटपाथमा पसल थापेर हिड्ने घिमिरेले आफ्नै बलबुतामा काठमाडौंमा साढे दुई तल्ले घर ठड्याइसकेका छन् । २२ लाखको त गाडी नै चढ्छन् । तर, यो सबै सामान्य जीवनस्तरको लागि मात्र अपनाएका हुन् उनले । गाडी चढ्न पनि श्रीमतीको करकापले चढेको बताउने उनले लगाउन र खानमा त्यत्ति धेरै शौख नरहेको जानकारी दिए ।
केदारको सामान्य तर गहकिलो धारणा के भने उनी ‘मान्छेले कहिले पनि आफनो धरातल बिर्सनु हुँदैन’ भन्ने ठान्छन् ।
..
नेपाली कलाकारिता क्षेत्रमा ‘माग्ने बुढा’ नाम एक प्रकारको ब्राण्डजस्तै भइसकको छ । अन्य कलाकारको राम्रो पक्षसँगै आलोचना पनि सुन्न पाइन्छ । तर माग्ने बुढा एक त्यस्ता कलाकार हुन् जसलाई देखेर दर्शकले विरलै नाक खुम्च्याउँछन् । हालै उनले चलचित्र ‘छक्का पञ्जा’ बाट सर्वोत्कृष्ट हाँस्य कलाकारको अवार्ड थापे । अवार्डको बारेमा बोलेर फाइदा पनि नहुने हुनाले आफू कर्म गर्ने र कसैले अवार्ड दिएमा खुशी हुने बताउँछन् उनी । हाँस्य कलाकारहरुको टोलीले निर्माण निर्देशन गरेको फिल्म ‘छ एकान छ’, ‘वडा नम्बर ६’, ‘छक्का पञ्जा’ र ‘छक्का पञ्जा २’ सम्म आउँदा उनको ‘माग्ने बुढा’को लवज कतै फेरिएको छैन । फेरिएको हुन्छ त केवल पहिरन । सधैं एउटै स्वरुपमा प्रस्तुत हुँदा उनलाई पनि कता कता दिक्क लाग्ने रहेछ । मनमा कता कता दर्शकलाई वाक्क पो लागेको हो कि ? भनेर पनि आफैँलाई प्रश्न गर्छन् ।तर, माग्ने बुढाको त्यही शैली नै दर्शकलाई चित्त बुझ्ने हुनाले निर्देशकले पनि उनका अन्य कलालाई कोट्याउन चाहेका छैनन् । परिआएको खण्डमा अन्य भूमिकामा पनि काम गर्ने इच्छा भएको उनले बताए ।
नाच्न भनेपछि उनलाई मरिगए जाँगर नचल्ने । एकपटक त्यस्तै भयो । ‘सुर्के थैली खै’ मा उनलाई नचाउनुपर्दा नृत्य निर्देशकलाई कम्ति सकस परेन । ‘अरुको नाचेर पसिना आउँछ, तर मलाई नचाउँदा त निर्देशकको पसिना आयो ।’ उनले सुटिङका रमाइला किस्सा सुनाए ।
फिल्म ‘छक्का पञ्जा २’ मा आएर भने माग्ने बुढा पनि आलोचनाको शिकार भएका छन् । उनले खेलेका भूमिका ‘कन्सल्टेन्सी मामा’ पात्रले विदेश जान सहयोग माग्न आएका ग्राहकको विवाह गराइदिन गाउँ नै पुगेका कारण कन्सल्टेन्सी व्यवसायीहरुले यसबारे खुब धज्जी उडाए । वास्तावमा केदार आफैं पनि यस कुराको विरोधमा रहेछन् । फिल्मको कथा लेखिनुअघि उनले पनि प्रश्न गरेछन्, ‘म कन्सल्टेन्सीको मान्छे भएर आफैं विवाह गराउन किन हिँड्ने ?’
यस पछाडिको यथार्थ सुनाउँदै उनले आफूलाई यसबारे चित्त नबुझेर एकदिनसम्म स्कृप्ट लेखन रोकिएको पनि बताए । यो विषमा गोकर्ण रिसोर्टमा एक रात सम्म छलफल भएपनि सहमत नभएपछि होटल नै छोडेर हिँडेको उनले बताए । तर, पछि दिपकराज गिरीले सम्झाएछन् । काल्पनिक कथामा हुबहु एउटै देखाउँदा माग्ने क्यारेक्टरले दर्शकलाई मनोरञ्जन नदिने हुँदा अन्तिममा उनी राजी हुन बाध्य भए ।
केही महिनाअघि उनी बिरामी भएको खबर पनि बाहिरियो । केदारलाई डिप्रेसन भएको खबर विभिन्न सञ्चारमाध्यमले समाचार बनाए । तर, भएको अर्कै रहेछ । दर्शकले बुझ्दा मानसिक रोग लागेको भन्ने बुझ्न गए । उनलाई अल्सर भएको रहेछ । उनलाई पेट असाध्यै दुख्ने तर डाक्टरले भने ‘तपाईले दिमागमा दुखेको सोचेर त्यस्तो भएको हो’ भनेर सम्झाउँदा रहेछन् । रिपोर्टमा केही नदेखिएपछि डाक्टरले भन्ने पनि त्यही हो । तर उनलाई अल्सर भएको रहेछ ।
आम दर्शकले माग्ने बुढालाई मानसिक रोग लागेको बुझे । अहिले विदेश गएको बेलामा औषधि तलमाथि हुँदा डाक्टरलाई सम्झिन्छन् उनी । डाक्टरले उनलाई भन्थे दुखे पनि दुखेको महसुश नगर्नु । हाँस्दै उनले भने,‘दुखिसकेको कुरा कसरी महशुस नगर्ने ?’
read more...
सडक पेटीमा पसल गर्दा नगरपालिकाको प्रहरीले लखट्थ्यो । भएको सामान छाडेर भाग्दा भाग्दा उनी कलाकारीता क्षेत्रमा प्रवेश गरे । उनी सम्झिन्छन्, अहिलेको ‘माग्ने बुढा’ बनाइदिनमा नगरपालिकाका प्रहरीको पनि योगदान छ । ‘रिल’का ‘माग्ने बुढाको’ अवस्था रियलमा दयनीय छैन । कुनै बेलामा फुटपाथमा पसल थापेर हिड्ने घिमिरेले आफ्नै बलबुतामा काठमाडौंमा साढे दुई तल्ले घर ठड्याइसकेका छन् । २२ लाखको त गाडी नै चढ्छन् । तर, यो सबै सामान्य जीवनस्तरको लागि मात्र अपनाएका हुन् उनले । गाडी चढ्न पनि श्रीमतीको करकापले चढेको बताउने उनले लगाउन र खानमा त्यत्ति धेरै शौख नरहेको जानकारी दिए ।
केदारको सामान्य तर गहकिलो धारणा के भने उनी ‘मान्छेले कहिले पनि आफनो धरातल बिर्सनु हुँदैन’ भन्ने ठान्छन् ।
..
नेपाली कलाकारिता क्षेत्रमा ‘माग्ने बुढा’ नाम एक प्रकारको ब्राण्डजस्तै भइसकको छ । अन्य कलाकारको राम्रो पक्षसँगै आलोचना पनि सुन्न पाइन्छ । तर माग्ने बुढा एक त्यस्ता कलाकार हुन् जसलाई देखेर दर्शकले विरलै नाक खुम्च्याउँछन् । हालै उनले चलचित्र ‘छक्का पञ्जा’ बाट सर्वोत्कृष्ट हाँस्य कलाकारको अवार्ड थापे । अवार्डको बारेमा बोलेर फाइदा पनि नहुने हुनाले आफू कर्म गर्ने र कसैले अवार्ड दिएमा खुशी हुने बताउँछन् उनी । हाँस्य कलाकारहरुको टोलीले निर्माण निर्देशन गरेको फिल्म ‘छ एकान छ’, ‘वडा नम्बर ६’, ‘छक्का पञ्जा’ र ‘छक्का पञ्जा २’ सम्म आउँदा उनको ‘माग्ने बुढा’को लवज कतै फेरिएको छैन । फेरिएको हुन्छ त केवल पहिरन । सधैं एउटै स्वरुपमा प्रस्तुत हुँदा उनलाई पनि कता कता दिक्क लाग्ने रहेछ । मनमा कता कता दर्शकलाई वाक्क पो लागेको हो कि ? भनेर पनि आफैँलाई प्रश्न गर्छन् ।तर, माग्ने बुढाको त्यही शैली नै दर्शकलाई चित्त बुझ्ने हुनाले निर्देशकले पनि उनका अन्य कलालाई कोट्याउन चाहेका छैनन् । परिआएको खण्डमा अन्य भूमिकामा पनि काम गर्ने इच्छा भएको उनले बताए ।
नाच्न भनेपछि उनलाई मरिगए जाँगर नचल्ने । एकपटक त्यस्तै भयो । ‘सुर्के थैली खै’ मा उनलाई नचाउनुपर्दा नृत्य निर्देशकलाई कम्ति सकस परेन । ‘अरुको नाचेर पसिना आउँछ, तर मलाई नचाउँदा त निर्देशकको पसिना आयो ।’ उनले सुटिङका रमाइला किस्सा सुनाए ।
फिल्म ‘छक्का पञ्जा २’ मा आएर भने माग्ने बुढा पनि आलोचनाको शिकार भएका छन् । उनले खेलेका भूमिका ‘कन्सल्टेन्सी मामा’ पात्रले विदेश जान सहयोग माग्न आएका ग्राहकको विवाह गराइदिन गाउँ नै पुगेका कारण कन्सल्टेन्सी व्यवसायीहरुले यसबारे खुब धज्जी उडाए । वास्तावमा केदार आफैं पनि यस कुराको विरोधमा रहेछन् । फिल्मको कथा लेखिनुअघि उनले पनि प्रश्न गरेछन्, ‘म कन्सल्टेन्सीको मान्छे भएर आफैं विवाह गराउन किन हिँड्ने ?’
यस पछाडिको यथार्थ सुनाउँदै उनले आफूलाई यसबारे चित्त नबुझेर एकदिनसम्म स्कृप्ट लेखन रोकिएको पनि बताए । यो विषमा गोकर्ण रिसोर्टमा एक रात सम्म छलफल भएपनि सहमत नभएपछि होटल नै छोडेर हिँडेको उनले बताए । तर, पछि दिपकराज गिरीले सम्झाएछन् । काल्पनिक कथामा हुबहु एउटै देखाउँदा माग्ने क्यारेक्टरले दर्शकलाई मनोरञ्जन नदिने हुँदा अन्तिममा उनी राजी हुन बाध्य भए ।
केही महिनाअघि उनी बिरामी भएको खबर पनि बाहिरियो । केदारलाई डिप्रेसन भएको खबर विभिन्न सञ्चारमाध्यमले समाचार बनाए । तर, भएको अर्कै रहेछ । दर्शकले बुझ्दा मानसिक रोग लागेको भन्ने बुझ्न गए । उनलाई अल्सर भएको रहेछ । उनलाई पेट असाध्यै दुख्ने तर डाक्टरले भने ‘तपाईले दिमागमा दुखेको सोचेर त्यस्तो भएको हो’ भनेर सम्झाउँदा रहेछन् । रिपोर्टमा केही नदेखिएपछि डाक्टरले भन्ने पनि त्यही हो । तर उनलाई अल्सर भएको रहेछ ।
आम दर्शकले माग्ने बुढालाई मानसिक रोग लागेको बुझे । अहिले विदेश गएको बेलामा औषधि तलमाथि हुँदा डाक्टरलाई सम्झिन्छन् उनी । डाक्टरले उनलाई भन्थे दुखे पनि दुखेको महसुश नगर्नु । हाँस्दै उनले भने,‘दुखिसकेको कुरा कसरी महशुस नगर्ने ?’
Wednesday, October 25, 2017
किङ खान शाहरुखको नाम पनि गिनिज बुकमा दर्ता, राखे यस्तो रेकर्ड,
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
बलिउडमा हरेक शुक्रबार केही न केही रेकर्ड बन्ने गरेको छ । कुनै फिल्मले व्यावसायिक रेकर्ड तोड्छन् भने कुनैले असफलताको रेकर्ड राख्छन् । फिल्मसँगै त्यसमा संलग्न कलाकार, निर्देशक, प्राविधिकको पनि रेकर्ड बन्दै र टुट्दै जान्छ । भारतीय अनलाइनले विभिन्न समयमा विभिन्न शीर्षकका गिनिज बुक अफ वल्र्ड रेकड्र्समा नाम दर्ता भएका बलिउड स्टारबारे रिपोर्ट तयार गरेको छ :
आशा भोस्ले
गायिका आशा भोस्लेले ११ हजारभन्दा बढी एकल गीत गाएकी छिन् । सन् २०११ मा उनको नाम सर्वाधिक गीत गाउने भारतीय गायिकाका रूपमा गिनिज बुकमा लेखिएको हो । आशाले हिन्दी, नेपाली, मराठीलगायत विभिन्न २० भाषामा गीत गाएकी छिन् ।
अमिताभ बच्चन
अमिताभ बच्चनको नाम पनि एउटा अनौठो रेकर्डका कारण गिनिज बुकमा दर्ता भएको छ । अभिताभले १९ जना फरक–फरक गायकका साथ हनुमान चालिसा गाइसकेका छन् । सोही आधारमा उनको नाम रेकर्ड भएको हो ।
शाहरुख खान
किङ खानको नाम पनि गिनिज बुकमा दर्ता भएको छ । उनको चाहिँ सन् २०१३ को सर्वाधिक कमाइ गर्ने बलिउड हिरोको रूपमा गिनिज बुकमा नाम रेकर्ड भएको हो । शाहरुखले सो वर्ष २२०.५ करोड भारु कमाइ गरेका थिए ।
कुमार सानु
बलिउड पाश्र्वगायक कुमार सानुको नाम पनि गिनिज बुकमा दर्ता छ । एकै दिनमा सर्वाधिक गीत गाएर उनले रेकर्ड राखेका हुन् । यो सन् १९९३ को कुरा हो, सानुले एकै दिन २८ वटा गीत रेकर्ड गराए । त्यही कुरा गिनिज बुकमा रेकर्ड भएको हो ।
समीर अन्जान
गीतकार समीर अञ्जानको नाम पनि गिनिज बुकमा लेखिएको छ । ‘साजन’, ‘राज’जस्ता फिल्मका गीतकार समीरले अहिलेसम्म ३५ हजारभन्दा बढी गीत लेखिसकेका छन् । सर्वाधिक गीत रचनाकारका रूपमा उनको नाम लेखिएको हो ।
ललिता पवार
अभिनेत्री ललिता पवारको नाम सबैभन्दा लामो समयसम्म फिल्म अभिनय गरेकी अभिनेत्रीका रूपमा दर्ता छ । उनले ७० वर्षसम्म अभिनय गरिरहिन् । सो अवधिमा उनले सात सयभन्दा बढी फिल्ममा अभिनय गरेकी थिइन् ।
क्याट्रिना कैफ
अभिनेत्री क्याट्रिना कैफको नाम पनि गिनिज बुकमा लेखिएको छ । उनको नाम सन् २०१३ की सर्वाधिक पैसा कमाउने भारतीय अभिनेत्रीका रूपमा गिनिज बुकमा नाम रेकर्ड भएको हो । क्याट्रिनाले त्यो वर्ष ६३.७५ करोड भारु कमाएकी थिइन् । त्यही कुरा गिनिज बुकमा लेखिएको हो ।
सोनाक्षी सिन्हा
अभिनेत्री सोनाक्षी सिन्हाको नाम पनि गिनिज बुकमा रेकर्ड भएको छ । उनले यो उपलब्धि सन् २०१६ मा पाएकी हुन् । उनले एकै समयमा धेरै महिलाका साथ नेट पेन्ट गरेर रेकर्ड राखेकी हुन् । गत वर्ष विश्व महिला दिवसका दिन मुम्बईमा एउटा कार्यक्रम आयोजना भएको थियो । त्यहाँ सोनाक्षी र उनकी आमा पुनम सिंहले पनि भाग लिएकी थिए । त्यो कार्यक्रममा १३ सय २८ महिलाले एकसाथ नेल पेन्ट गराएका थिए । त्यसको हिस्सा सोनाक्षीलाई पनि मिल्यो । नयाँ पत्रिकाले छापेको छ ।
अभिषेक बच्चन
अभिषेकको नाम पनि गिनिज बुकमा रेकर्ड भएको छ । १२ घण्टामा सबैभन्दा धेरैपटक सर्वसाधरणमाझ देखिएको सेलेब्रिटीका रूपमा उनको नाम लेखिएको हो । अभिषेक सन् २००९ मा रिलिज भएको ‘दिल्ली ६’ नामक फिल्मको प्रमोसनका क्रममा १२ घण्टा लगातार सातवटा सहरका पब्लिकमाझ पुगेका थिए । त्यतिवेला उनी गाजियाबाद, नोएडा, फरिदाबाद, दिल्ली, गुडगाउँ, चन्डीगढ र मुम्बई पुगेर पब्लिकसँग साक्षात्कार गरेका थिए । त्यो कामका लागि उनले त्यतिवेला आफ्नो निजी जेट विमान र कारबाट झन्डै १८ सय किलोमिटरको दूरी पार गरेका थिए । यो मामलामा अभिषेकले हलिउड स्टार बिल स्मिथलाई पनि जितेका थिए । सन् २००४ मा आफ्नो फिल्म ‘आइ रोबर्ट’को प्रमोसनका क्रममा बिल दुई घण्टामा तीन स्थानका दर्शकमाझ पुगेका थिए ।
read more...
आशा भोस्ले
गायिका आशा भोस्लेले ११ हजारभन्दा बढी एकल गीत गाएकी छिन् । सन् २०११ मा उनको नाम सर्वाधिक गीत गाउने भारतीय गायिकाका रूपमा गिनिज बुकमा लेखिएको हो । आशाले हिन्दी, नेपाली, मराठीलगायत विभिन्न २० भाषामा गीत गाएकी छिन् ।
अमिताभ बच्चन
अमिताभ बच्चनको नाम पनि एउटा अनौठो रेकर्डका कारण गिनिज बुकमा दर्ता भएको छ । अभिताभले १९ जना फरक–फरक गायकका साथ हनुमान चालिसा गाइसकेका छन् । सोही आधारमा उनको नाम रेकर्ड भएको हो ।
शाहरुख खान
किङ खानको नाम पनि गिनिज बुकमा दर्ता भएको छ । उनको चाहिँ सन् २०१३ को सर्वाधिक कमाइ गर्ने बलिउड हिरोको रूपमा गिनिज बुकमा नाम रेकर्ड भएको हो । शाहरुखले सो वर्ष २२०.५ करोड भारु कमाइ गरेका थिए ।
कुमार सानु
बलिउड पाश्र्वगायक कुमार सानुको नाम पनि गिनिज बुकमा दर्ता छ । एकै दिनमा सर्वाधिक गीत गाएर उनले रेकर्ड राखेका हुन् । यो सन् १९९३ को कुरा हो, सानुले एकै दिन २८ वटा गीत रेकर्ड गराए । त्यही कुरा गिनिज बुकमा रेकर्ड भएको हो ।
समीर अन्जान
गीतकार समीर अञ्जानको नाम पनि गिनिज बुकमा लेखिएको छ । ‘साजन’, ‘राज’जस्ता फिल्मका गीतकार समीरले अहिलेसम्म ३५ हजारभन्दा बढी गीत लेखिसकेका छन् । सर्वाधिक गीत रचनाकारका रूपमा उनको नाम लेखिएको हो ।
ललिता पवार
अभिनेत्री ललिता पवारको नाम सबैभन्दा लामो समयसम्म फिल्म अभिनय गरेकी अभिनेत्रीका रूपमा दर्ता छ । उनले ७० वर्षसम्म अभिनय गरिरहिन् । सो अवधिमा उनले सात सयभन्दा बढी फिल्ममा अभिनय गरेकी थिइन् ।
क्याट्रिना कैफ
अभिनेत्री क्याट्रिना कैफको नाम पनि गिनिज बुकमा लेखिएको छ । उनको नाम सन् २०१३ की सर्वाधिक पैसा कमाउने भारतीय अभिनेत्रीका रूपमा गिनिज बुकमा नाम रेकर्ड भएको हो । क्याट्रिनाले त्यो वर्ष ६३.७५ करोड भारु कमाएकी थिइन् । त्यही कुरा गिनिज बुकमा लेखिएको हो ।
सोनाक्षी सिन्हा
अभिनेत्री सोनाक्षी सिन्हाको नाम पनि गिनिज बुकमा रेकर्ड भएको छ । उनले यो उपलब्धि सन् २०१६ मा पाएकी हुन् । उनले एकै समयमा धेरै महिलाका साथ नेट पेन्ट गरेर रेकर्ड राखेकी हुन् । गत वर्ष विश्व महिला दिवसका दिन मुम्बईमा एउटा कार्यक्रम आयोजना भएको थियो । त्यहाँ सोनाक्षी र उनकी आमा पुनम सिंहले पनि भाग लिएकी थिए । त्यो कार्यक्रममा १३ सय २८ महिलाले एकसाथ नेल पेन्ट गराएका थिए । त्यसको हिस्सा सोनाक्षीलाई पनि मिल्यो । नयाँ पत्रिकाले छापेको छ ।
अभिषेक बच्चन
अभिषेकको नाम पनि गिनिज बुकमा रेकर्ड भएको छ । १२ घण्टामा सबैभन्दा धेरैपटक सर्वसाधरणमाझ देखिएको सेलेब्रिटीका रूपमा उनको नाम लेखिएको हो । अभिषेक सन् २००९ मा रिलिज भएको ‘दिल्ली ६’ नामक फिल्मको प्रमोसनका क्रममा १२ घण्टा लगातार सातवटा सहरका पब्लिकमाझ पुगेका थिए । त्यतिवेला उनी गाजियाबाद, नोएडा, फरिदाबाद, दिल्ली, गुडगाउँ, चन्डीगढ र मुम्बई पुगेर पब्लिकसँग साक्षात्कार गरेका थिए । त्यो कामका लागि उनले त्यतिवेला आफ्नो निजी जेट विमान र कारबाट झन्डै १८ सय किलोमिटरको दूरी पार गरेका थिए । यो मामलामा अभिषेकले हलिउड स्टार बिल स्मिथलाई पनि जितेका थिए । सन् २००४ मा आफ्नो फिल्म ‘आइ रोबर्ट’को प्रमोसनका क्रममा बिल दुई घण्टामा तीन स्थानका दर्शकमाझ पुगेका थिए ।
विदेशबाट लाहुरे एयरपोर्ट आइपुग्दा लाहुरेको श्रीमती जेठी र कान्छीको मारामार (भिडियो हेर्नुस)
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
बिदेश छोडेर नेपालमा कालिज ब्यवसाय, एउटाको मुल्य ३ हजार (भिडियो सहित),
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
पोखरा, ९ कार्तिक – तेइस वर्ष विदेशमा काम गरी स्वदेश फर्केका एक युवाले कालिज पालन व्यवसाय गरेका छन्। पोखरा–लेखनाथ महानगरपालिका–१४ खाल्टेमसिना घर भई बेल्जियममा व्यापार व्यवसाय गरी लामो समय बिताएका पदम अधिकारीले स्वदेशमै केही व्यवसाय गरौँ भन्ने अभिप्रायले कालिज पाल्न थालेको बताए। पोखरा लेखनाथ महानगरपालिका–३३ लामगादीमा आफ्ना भान्जा सोमनाथ लामिछानेको २० रोपनी जमिनमा उनले दुई वर्षदेखि रू एक करोडको लगानीमा कालिजका अलवा तित्रासमेत पाल्दै आएका छन्। आफू बेल्जियममा रहँदा कालिजको मासु किनेर खाने गरेको र यसको मासु निकै स्वादिष्ट र स्वस्थकर हुने गरेकाले घर फर्केपछि यो व्यवसाय सञ्चालन गर्ने रुचि भएको उनको भनाइ छ।
विसं २०७२ माघबाट शुरु गरिएको सो व्यवसायमा हाल उनले एक हजार २०० वटा कालिज र ४३ वटा तित्रा पालेका छन्। भविष्यमा मृग पनि पाल्ने सोच अधिकारीको छ । अधिकारीले बेल्जियमबाटै एक हजार २०० वटा कालिजको अण्डा सँगै लिएर आएका थिए। तिनै अण्डाबाट चल्ला निकालेपछि कालिज पालेका हुन्। यसको मासु विदेशी पर्यटकले निकै रुचाउने भएकाले खरिद गर्न नेपाली ग्राहक कम्पनीमै आउने गरेको र ५०६० वटा भाले कालिज प्रतिवटा रु तीन हजारका दरले बिक्री गरेको उनले बताए। प्रस्तुत छ यसका संचालक संग कालिज बारे व्यवसाय बारे गरिएको भिडियो कुराकानी ।
read more...
विसं २०७२ माघबाट शुरु गरिएको सो व्यवसायमा हाल उनले एक हजार २०० वटा कालिज र ४३ वटा तित्रा पालेका छन्। भविष्यमा मृग पनि पाल्ने सोच अधिकारीको छ । अधिकारीले बेल्जियमबाटै एक हजार २०० वटा कालिजको अण्डा सँगै लिएर आएका थिए। तिनै अण्डाबाट चल्ला निकालेपछि कालिज पालेका हुन्। यसको मासु विदेशी पर्यटकले निकै रुचाउने भएकाले खरिद गर्न नेपाली ग्राहक कम्पनीमै आउने गरेको र ५०६० वटा भाले कालिज प्रतिवटा रु तीन हजारका दरले बिक्री गरेको उनले बताए। प्रस्तुत छ यसका संचालक संग कालिज बारे व्यवसाय बारे गरिएको भिडियो कुराकानी ।
यसरी सुम्पिन्छन महिला सिपाहीले हाकिमलाई ज्यान, सेना भित्रको यौनकथा, पुरा पढ्नुहोस
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
फौजमा बाहिनीपति, पृतनापति, गण र गुल्मपतिहरुको जगजगी चल्छ । सुवेदार मेजरले समेत त्यहाँ मौकामा चौका हान्ने अवसर गुमाउँदैनन् । अनि अवसरका आकांक्षीहरू आफ्नो लक्ष्य चुम्न एकछिन गुपचुपमा कसैको अगाडि लम्पसार पर्न पछि पर्दैनन् । यस्तै भएको छ, मध्यपृतना हेडक्वार्टर हेटौंडामा । त्यहाँ कार्यरत सुवेदार मेजर नागेन्द्रविक्रम घिमिरे र सिग्नल पल्टनको हिस्साका रुपमा मध्यपृतनामा खटिएकी अमल्दार (नायक) सानु पौडेलबीचको विशेष सम्बन्धले निकै चर्चा पाउने गरेको छ । मध्यपृतनाका प्रायः सबैलाई थाहा छ, घिमिरेले सानुलाई नियमविपरीत पृतनाका जिन्सीहरु उपलब्ध गराउँदै आएका छन् । तर, माथिल्लो निकायमा भने यो कुरा गुपचुप राखिएको छ । यहाँका हाकिमहरुले आफूनिकट रहेकी सिपाही पूजा चन्दलाई सिनियरको बाटो पन्छाउँदै शान्ति मिसनमा हालेका छन् । आफ्नो स्वार्थ पूरा गर्न हाकिमका शर्त स्वीकार्ने पूजाको बाटो नपछ्याउँदा तीन–चार वर्ष पछि मात्र पालो पाउने उनी विदेश उड्दा, पालो पाउनुपर्नेहरु भने न्याउरो मुख लाएर बसेका छन् । पालो मिचाइमा परेका सिपाहीलाई हाकिमहरुले माथि उजुर गरे कारबाही गर्ने धम्की दिने गरेका छन् । आफू निकटलाई हरेक कुरामा सहुलियत दिने र इमान्दारिताका साथ नैतिक आचरण जोगाउँदै काम गर्नेलाई पछि पार्नेमात्र होइन, यो पृतनाको हरेक पार्टी र उत्सवमा फर्जी बिल बनाई आर्थिक लाभ लिने काममा समेत हाकिमहरु सिपालु छन् ।
read more...
दिदीका लागि स्कुटर किन्न पुगे यी भाइ, झोला खोलेर हेर्दा शोरुमका स्टाफ बने अचम्मित !
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
सुतेकी छोरीलाई दुध चुसाउनु मन लाग्यो तर ब्यूझेर रून्छ कि भनेर छोडेर विदेश हिडेँ
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
दिपिका भुसाल: ~ मेरो नारकीय जीवनको उत्कर्षको समय थियो त्यो सायद दशैंको बेला थियो । मन भरी पीडा र दुखले भरिएका भावना हरु खेलिरहेका मात्र थिए । अनगिन्ति पिडा हरुको बाबजुत मन भित्र आशाको एउटा सानो किरण भर्खरै उदाउन लागेको हो कि जस्तो गरि झुल्कने चेस्टा गर्दै थियो । एउटा दुःखी जीवन बाचिरहेको मान्छेको मनमा आशाको किरण पलाउनु निकै महत्वपुर्ण कुरा थियो मेरो लागी । सामाजिक, नैतिक समस्या हरुमा जेलिएर एउटा मनोबैज्ञानिक भुमरीमा फसेको मान्छेले आफ्नो अवस्था सजिलै थाहा पाउन सक्दैन रहेछ । आफ्नो वास्तविकता के हो र आफुले मेहनत गरेरै आफ्नो जिन्दगीको अवस्था परिवर्तन गर्न सक्छु भन्ने कुरा मैले महसुस गर्दा समय निकै घर्किसकेको थियो ।
लगातार भोगिरहेको भौतिक क्षति र आर्थिक समस्याकै कारण आफुले नपाउनुपर्ने दुख पाइरहेको कुरा मैले बुझ्ने समय आउदा मलाइ आफुले धेरै ढिलो कुरा बुझेको मा आत्मा ग्लानि हुँ सुरु भैसकेको थियो । फेरी पनि म मेरा दुखको निराकरणको खोजीमा र मेरा साना साना नाबालक छोरी हरुको भविष्यको चिन्ताले मलाई देश छोडेर बिदेश पलायन हुन बाध्य बनाउदै थियो । म बैदेशिक रोजगारीको बाटो खोज्दै केही महिना पहिले एजेन्सीको सहयोग बाट इजरायल जानको लागी तयारी गरेकी थिएँ । दशैको समय थियो । मेरी ठुली छोरी पाँच बर्षकी र सानी छोरी तिन बर्षकि हुँदै थिए । मन भरी पीडाले एकछत्र रजाईं गरेको भए पनि अर्को बर्ष छोरी हरु संग दशै मनाउन पाउदिन होला भन्दै उनि हरुको साथमा रम्ने कोसिस गर्दै थिए ।
एजेन्सी मार्फत मलाई इजरायलको भिषा निस्किन सबै प्रकृया तयारी अबस्थामा रहेको हुदा मलाई पनि तयारी अबस्थामा रहनको लागी जानकारी गराएका थिए । त्यति बेला दशै र तिहार छोरी हरु संग मनाएँ । तिहार सकियो । तिहारको लगत्तै मेरो भिषा पनि आएको खबर पाएँ । मेरो छोरी हरु संगको दशैंको खुशी अचनाक शोकमा बद्लियो । एकातिर आफुलाई अथाह दुखको भुमरी बाट पार लगाउने एकमात्र बिकल्प को ढोका खुलेको छ अर्को तिर कल्कलाउदा दुधे सन्तान लाइ चटक्कै छोडेर हिड्नुपर्ने अवस्था आइपर्यो । मैले मन भरी अथाह पीडा महसुस गरें । छोरी हरु सानै छन् । अहिले सम्म राम्ररि आवाज निस्केको समेत छैन ।
म जतिसुकै पिडामा हुदा पनि अथवा जस्तो सुकै सास्ती भोग्न परेको अवस्थामा पनि मेरी छोरी हरुलाई मेरो काख बाट टाढा गरेकी थिईन । जस्तो सुकै पीडा र समस्यामा समेत टाढा नगरेका आफ्ना मुटुका टुक्रा लाइ बर्षौंको लागि छोडेर टाढा हुने मेरो दिन नजिकिदै थियो । म इजरायल जाने दिन नजिकिदै थियो । तिहारको पाँच दिन पछि गाउँ हुँदै सदरमुकाम र तेस पछि काठमाडौको यात्रा तय गर्ने तयारी गर्दै थिएँ, बेलुका समान्य लुगा हरु मिलाए ।
सधैं जसो आज पनि छोरीहरु संगै सुत्ने प्रयास गरे । निद्रा हराएको थियो । सानो छोरी मेरो छाति तिर छामछुम पार्दै थिई । ती कोमल हात हरुले आफ्नो अन्तिम घुट्को खाना खोज्दै थिई सायद । उसलाई के थाहा भोलि देखि यो छातीको न्यानो देखि बिमुख हुदैछु भनेर । ती निर्दोष ओठहरुले मेरो स्तान सुस्तरी चुस्दै थिई ! मेरो मन भरिएर ब्याकुल बनेको थियो । आँखा बाट अश्रु धारा बगेको थियो । ठूलो छोरी मेरो कपडा समातेर गहिरो निद्रामा थिई । म सानो छोरीलाई निदाउने बनाउने प्रयत्नमा थिएँ । मेरो निद्राको सुदुर क्षितिज् सम्म कुनै नामोनिसान थिएन । थियो त केवल हृदय बिष्फोट होला जस्तो भक्कानो बाँकी थियो जुन भक्कानो लाइ फोडेर म छोरी हरुको निद्रा खल्बल्याउन चाहिरहेको थिईन ।
जवर्जस्ती रोकिएको रुवाई र पहिरोले थुनिएका नदि उस्तै हुन । जतिबेला पनि फुट्न सक्दारहेछन मैले निरन्तर प्रयास गर्दै थिए कतै नपोखिउन यी पिडाका भावना हरु बिछोडका तडपाई हरु ! मिर्मिरे उज्यालो हुन थाल्यो !भालेले डाक छोड्ने बेला हुन लाग्यो । भालेको डाको संगै मेरो रुवाई पनि नाफुत्कियोस भनेर मैले दाँतले कपडालाई दह्रो संग च्यापें । बिस्तारै चराचुरुङ्गी कराउन थाले ! छोरी परदेशिने पीडाले बुवा आमा पनि मर्माहत हुनुहुन्थ्यो सायद त्यसैले वहा हरु पनि रात भरि सुत्न सक्नुभएको थिएन ।
भालेको डाक संगै आमाले सुस्तरी मलाइ उठेर तयार होउ… अहिले छोरी हरु उठछ्न भन्नू भयो । छोरी हरु न उठ्दै मैले घर छोडीसक्नु पर्ने थियो । म हिड्ने बेलामा नानि हरु रोलान र त्यो रुवाईले मलाइ बिचलित बनाउला भनेर आमाले मलाइ नानि हरु न उठ्दै साईत गर्न सुझाउनु भएको थियो । मैले मेरो भक्कानो किलकिले मै दबाएँ । नराम्रो संग पोले जस्तो भयो र नाक पुत्तायो र आँखा बाट फेरी एक तहरो झरी बर्षीयो । म उठेर तयार भएं । तयार त के हुनु थियो र लिएर हिड्ने झिटी गुन्टा तयार नै थियो । खालि काखमा रहेका छोरी हरुलाई भुईमा राख्नु बिसाउनु बाकी थियो । मैले त्यो पनि गरें र उठेर हिड्न तयार भएँ ।
सानी छोरी मस्त निद्रामा थिई – उठेर हेरें सपनामै दुध चुस्दैछ उ । दुईटा ओठ अगाडी ल्याएर जोडले च्याप्दै खिच्दै गरेकी छ सायद सपनामा दुध खाएको देखेकी होलि । मेरो छाति रसायो, मलाइ एक पटक उसलाई छातीमा टाँसेर दुध चुसाउन मन लाग्यो तर हिड्ने बेला ब्युझेर रुन सुरु गरि भने उसलाई फुल्याउन धेरै समय लाग्छ । परिस्थितिको अगाडी मैले मेरो मातृ वात्सल्यताले हारेको टुलुटुलु हेरिरहें ।
जब मेरो घर छोड्ने बेला हुँदै थियो ठुली छोरीलाई निद्राले छोड्यो उ ब्युझेर उठी । प्राय मैले ओछ्यान छोड्दा संगै बिउझिने बानि छ उसको । सायद काखको न्यानोमा निदाउने बानि ले हो कि । म उठे पछी मेरै लुगाको फेर समातेर पछी लागि रहन्छे । उसले अचानकै सोध्न थाली ममि हजुर कहाँ जान लाग्नु भएको भनेर । अहिले बैनी उठ्छे र रुन्छे त्यसैले उसलाई पनि संगै लिएर जाम भन्न थालि । उसलाई अहिले सम्म पनि आफ्नी आमा एक्लै कतै सुदुर परदेशमा आफ्नो सुनौलो भविष्य खोज्न जान लागेकी हो भन्ने पत्तोफाट थिएन । बरा निर्दोष मेरी छोरी आफु पनि आमा संगै जान लागेको आभाष ले रमाउन थालि र संगै बहिनि लाइ पनि लिएर जान आग्रह गर्न थालि ।
उस्ले यति शब्द मात्र खसाल्न के लागेकी लामो समय देखि मैले हिम नदि झैं बनाएर जवर्जस्ती रोकेर राखेका मेरा आशुले मेरो धैर्यताको बाध फोड्दै झर्न थाले ! पिडा र ब्यथा हरु चीत्कारिदै निस्किन थाले । ठुलो नानु लाई बिस रुपैयाँ हातमा थमाउदै मैले उसको लागि हेलिकप्टर र बैनीको लागि गाडी लिन जान लागेको भनेर बैनिको ख्याल गर्नु भनेर सिकाएँ । आज्ञाकारी मेरी छोरी ले आफु सफा भएर बस्ने र कसैलाई दुख नदिने अनि बैनीको ख्याल गर्ने भन्दै निर्दोष वाचा हरु गर्न थालि ।
कति ज्ञानी मेरी छोरी भन्न मात्रै लागेकी के थिएं नानू पनि सङै रुन पो थालि । मेरो छातीमा अचानक ठुलो जाँतोले थिचे जस्तो भयो । भक्कानिएर रोएर आफैलाई रित्याउँन पनि नमिल्ने के गरूँ …दुइ टुक्रा आफ्नो प्राण आमाको जिम्मा लगाउदै फुट्न लागेको छाती लिएर म आफ्नो र छोरीहरुको सुनौलो भविष्यको लागि सुदुर परदेशको यात्राको लागि घर बाट बिदा भएँ । अमेरिका नेपाल
read more...
लगातार भोगिरहेको भौतिक क्षति र आर्थिक समस्याकै कारण आफुले नपाउनुपर्ने दुख पाइरहेको कुरा मैले बुझ्ने समय आउदा मलाइ आफुले धेरै ढिलो कुरा बुझेको मा आत्मा ग्लानि हुँ सुरु भैसकेको थियो । फेरी पनि म मेरा दुखको निराकरणको खोजीमा र मेरा साना साना नाबालक छोरी हरुको भविष्यको चिन्ताले मलाई देश छोडेर बिदेश पलायन हुन बाध्य बनाउदै थियो । म बैदेशिक रोजगारीको बाटो खोज्दै केही महिना पहिले एजेन्सीको सहयोग बाट इजरायल जानको लागी तयारी गरेकी थिएँ । दशैको समय थियो । मेरी ठुली छोरी पाँच बर्षकी र सानी छोरी तिन बर्षकि हुँदै थिए । मन भरी पीडाले एकछत्र रजाईं गरेको भए पनि अर्को बर्ष छोरी हरु संग दशै मनाउन पाउदिन होला भन्दै उनि हरुको साथमा रम्ने कोसिस गर्दै थिए ।
एजेन्सी मार्फत मलाई इजरायलको भिषा निस्किन सबै प्रकृया तयारी अबस्थामा रहेको हुदा मलाई पनि तयारी अबस्थामा रहनको लागी जानकारी गराएका थिए । त्यति बेला दशै र तिहार छोरी हरु संग मनाएँ । तिहार सकियो । तिहारको लगत्तै मेरो भिषा पनि आएको खबर पाएँ । मेरो छोरी हरु संगको दशैंको खुशी अचनाक शोकमा बद्लियो । एकातिर आफुलाई अथाह दुखको भुमरी बाट पार लगाउने एकमात्र बिकल्प को ढोका खुलेको छ अर्को तिर कल्कलाउदा दुधे सन्तान लाइ चटक्कै छोडेर हिड्नुपर्ने अवस्था आइपर्यो । मैले मन भरी अथाह पीडा महसुस गरें । छोरी हरु सानै छन् । अहिले सम्म राम्ररि आवाज निस्केको समेत छैन ।
म जतिसुकै पिडामा हुदा पनि अथवा जस्तो सुकै सास्ती भोग्न परेको अवस्थामा पनि मेरी छोरी हरुलाई मेरो काख बाट टाढा गरेकी थिईन । जस्तो सुकै पीडा र समस्यामा समेत टाढा नगरेका आफ्ना मुटुका टुक्रा लाइ बर्षौंको लागि छोडेर टाढा हुने मेरो दिन नजिकिदै थियो । म इजरायल जाने दिन नजिकिदै थियो । तिहारको पाँच दिन पछि गाउँ हुँदै सदरमुकाम र तेस पछि काठमाडौको यात्रा तय गर्ने तयारी गर्दै थिएँ, बेलुका समान्य लुगा हरु मिलाए ।
सधैं जसो आज पनि छोरीहरु संगै सुत्ने प्रयास गरे । निद्रा हराएको थियो । सानो छोरी मेरो छाति तिर छामछुम पार्दै थिई । ती कोमल हात हरुले आफ्नो अन्तिम घुट्को खाना खोज्दै थिई सायद । उसलाई के थाहा भोलि देखि यो छातीको न्यानो देखि बिमुख हुदैछु भनेर । ती निर्दोष ओठहरुले मेरो स्तान सुस्तरी चुस्दै थिई ! मेरो मन भरिएर ब्याकुल बनेको थियो । आँखा बाट अश्रु धारा बगेको थियो । ठूलो छोरी मेरो कपडा समातेर गहिरो निद्रामा थिई । म सानो छोरीलाई निदाउने बनाउने प्रयत्नमा थिएँ । मेरो निद्राको सुदुर क्षितिज् सम्म कुनै नामोनिसान थिएन । थियो त केवल हृदय बिष्फोट होला जस्तो भक्कानो बाँकी थियो जुन भक्कानो लाइ फोडेर म छोरी हरुको निद्रा खल्बल्याउन चाहिरहेको थिईन ।
जवर्जस्ती रोकिएको रुवाई र पहिरोले थुनिएका नदि उस्तै हुन । जतिबेला पनि फुट्न सक्दारहेछन मैले निरन्तर प्रयास गर्दै थिए कतै नपोखिउन यी पिडाका भावना हरु बिछोडका तडपाई हरु ! मिर्मिरे उज्यालो हुन थाल्यो !भालेले डाक छोड्ने बेला हुन लाग्यो । भालेको डाको संगै मेरो रुवाई पनि नाफुत्कियोस भनेर मैले दाँतले कपडालाई दह्रो संग च्यापें । बिस्तारै चराचुरुङ्गी कराउन थाले ! छोरी परदेशिने पीडाले बुवा आमा पनि मर्माहत हुनुहुन्थ्यो सायद त्यसैले वहा हरु पनि रात भरि सुत्न सक्नुभएको थिएन ।
भालेको डाक संगै आमाले सुस्तरी मलाइ उठेर तयार होउ… अहिले छोरी हरु उठछ्न भन्नू भयो । छोरी हरु न उठ्दै मैले घर छोडीसक्नु पर्ने थियो । म हिड्ने बेलामा नानि हरु रोलान र त्यो रुवाईले मलाइ बिचलित बनाउला भनेर आमाले मलाइ नानि हरु न उठ्दै साईत गर्न सुझाउनु भएको थियो । मैले मेरो भक्कानो किलकिले मै दबाएँ । नराम्रो संग पोले जस्तो भयो र नाक पुत्तायो र आँखा बाट फेरी एक तहरो झरी बर्षीयो । म उठेर तयार भएं । तयार त के हुनु थियो र लिएर हिड्ने झिटी गुन्टा तयार नै थियो । खालि काखमा रहेका छोरी हरुलाई भुईमा राख्नु बिसाउनु बाकी थियो । मैले त्यो पनि गरें र उठेर हिड्न तयार भएँ ।
सानी छोरी मस्त निद्रामा थिई – उठेर हेरें सपनामै दुध चुस्दैछ उ । दुईटा ओठ अगाडी ल्याएर जोडले च्याप्दै खिच्दै गरेकी छ सायद सपनामा दुध खाएको देखेकी होलि । मेरो छाति रसायो, मलाइ एक पटक उसलाई छातीमा टाँसेर दुध चुसाउन मन लाग्यो तर हिड्ने बेला ब्युझेर रुन सुरु गरि भने उसलाई फुल्याउन धेरै समय लाग्छ । परिस्थितिको अगाडी मैले मेरो मातृ वात्सल्यताले हारेको टुलुटुलु हेरिरहें ।
जब मेरो घर छोड्ने बेला हुँदै थियो ठुली छोरीलाई निद्राले छोड्यो उ ब्युझेर उठी । प्राय मैले ओछ्यान छोड्दा संगै बिउझिने बानि छ उसको । सायद काखको न्यानोमा निदाउने बानि ले हो कि । म उठे पछी मेरै लुगाको फेर समातेर पछी लागि रहन्छे । उसले अचानकै सोध्न थाली ममि हजुर कहाँ जान लाग्नु भएको भनेर । अहिले बैनी उठ्छे र रुन्छे त्यसैले उसलाई पनि संगै लिएर जाम भन्न थालि । उसलाई अहिले सम्म पनि आफ्नी आमा एक्लै कतै सुदुर परदेशमा आफ्नो सुनौलो भविष्य खोज्न जान लागेकी हो भन्ने पत्तोफाट थिएन । बरा निर्दोष मेरी छोरी आफु पनि आमा संगै जान लागेको आभाष ले रमाउन थालि र संगै बहिनि लाइ पनि लिएर जान आग्रह गर्न थालि ।
उस्ले यति शब्द मात्र खसाल्न के लागेकी लामो समय देखि मैले हिम नदि झैं बनाएर जवर्जस्ती रोकेर राखेका मेरा आशुले मेरो धैर्यताको बाध फोड्दै झर्न थाले ! पिडा र ब्यथा हरु चीत्कारिदै निस्किन थाले । ठुलो नानु लाई बिस रुपैयाँ हातमा थमाउदै मैले उसको लागि हेलिकप्टर र बैनीको लागि गाडी लिन जान लागेको भनेर बैनिको ख्याल गर्नु भनेर सिकाएँ । आज्ञाकारी मेरी छोरी ले आफु सफा भएर बस्ने र कसैलाई दुख नदिने अनि बैनीको ख्याल गर्ने भन्दै निर्दोष वाचा हरु गर्न थालि ।
कति ज्ञानी मेरी छोरी भन्न मात्रै लागेकी के थिएं नानू पनि सङै रुन पो थालि । मेरो छातीमा अचानक ठुलो जाँतोले थिचे जस्तो भयो । भक्कानिएर रोएर आफैलाई रित्याउँन पनि नमिल्ने के गरूँ …दुइ टुक्रा आफ्नो प्राण आमाको जिम्मा लगाउदै फुट्न लागेको छाती लिएर म आफ्नो र छोरीहरुको सुनौलो भविष्यको लागि सुदुर परदेशको यात्राको लागि घर बाट बिदा भएँ । अमेरिका नेपाल
चिच्याएर वर माग्न सत्यवती मेला जाउँ !
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
पाल्पा, ८ कात्तिक – पाल्पाको तिनाउ गाउँपालिका–४, सत्यवती तालमा चिच्याएर वरदान (वर) माग्ने मेला लाग्ने भएको छ ।
सत्यवती ताल संरक्षण तथा मन्दिर विकास समितिको आयोजनामा सत्यवती धार्मिक मेला यही कात्तिक १६, १७ र १८ गते सम्म हुने भएको हो ।
रातको समयमा सत्यवती तालमा लिंगो गाडेर बिहान सही लिंगो चिनेर पूजा गर्ने चलन रहेको छ । सत्यवती बजैको कानले नसुन्ने भएपछि चिच्याएर वर माग्ने चलन रहेको समितिका अध्यक्ष अध्यक्ष सुनवीर गाहाले बताउनुभयो ।
अँध्यारो भएपछि तालमा पुग्ने र बिहान झिसमिसे उज्यालो नहुँदै मन्दिर परिसर छोड्नुपर्ने परम्परागत मान्यता रहेको सत्यवती ताल संरक्षण तथा मन्दिर विकास समितिका अध्यक्ष गाहाले बताउनुभयो ।
कात्तिक शुक्ल पूर्णिमा कात्तिक महिनामा परेमात्र यो मन्दिरमा पूजा गर्ने बढी आउने गर्दछन् । प्रत्येक वर्ष कात्तिक शुल्क त्रयोदशीदेखि पूर्णिमाका दिनसम्म सत्वयती तालमा धार्मिक मेला लाग्ने भएपछि पाल्पा, गुल्मी, रुपन्देही, नवलपरासी, कपिलवस्तु र भारतबाट समेत दर्शन गर्न आउने गरेको सचिव लालबहादुर दर्लामीले बताउनुभयो ।
सत्यवतीदेवी कानले नसुन्ने धार्मिक विश्वासका कारण रातमै चिच्याएर वर माग्ने चलन रहेको हो । त्यहाँ पुग्ने हजारौँले एकैपटक चिच्याएर वर माग्दा जंगलको सुनसान रात गुञ्ज्यमान हुने तिनाउ गाउँपालिका प्रमुख ओमबहादुर घर्तीले बताउनुभयो ।
पाल्पाका प्रमुख जिल्ला अधिकारी विष्णुप्रसाद ढकालले सत्यवती ताल क्षेत्र धार्मिक आस्थाको केन्द्र रहेकाले यसलाई पर्यटकीय गन्तव्यका रुपमा अघि बढाउनुपर्ने बताउनुभयो ।
तानसेन—बुटवल सडकखण्डको चौबिस माइलबाट एकघण्टा ३० मिनेटको उकालो चढेपछि सत्यवती ताल, सत्यवती बजैको मन्दिरमा पुग्न सकिन्छ । सत्यवती बजैका लागि परेवा र बाख्राको बलि दिने चलन छ ।
read more...
सत्यवती ताल संरक्षण तथा मन्दिर विकास समितिको आयोजनामा सत्यवती धार्मिक मेला यही कात्तिक १६, १७ र १८ गते सम्म हुने भएको हो ।
रातको समयमा सत्यवती तालमा लिंगो गाडेर बिहान सही लिंगो चिनेर पूजा गर्ने चलन रहेको छ । सत्यवती बजैको कानले नसुन्ने भएपछि चिच्याएर वर माग्ने चलन रहेको समितिका अध्यक्ष अध्यक्ष सुनवीर गाहाले बताउनुभयो ।
अँध्यारो भएपछि तालमा पुग्ने र बिहान झिसमिसे उज्यालो नहुँदै मन्दिर परिसर छोड्नुपर्ने परम्परागत मान्यता रहेको सत्यवती ताल संरक्षण तथा मन्दिर विकास समितिका अध्यक्ष गाहाले बताउनुभयो ।
कात्तिक शुक्ल पूर्णिमा कात्तिक महिनामा परेमात्र यो मन्दिरमा पूजा गर्ने बढी आउने गर्दछन् । प्रत्येक वर्ष कात्तिक शुल्क त्रयोदशीदेखि पूर्णिमाका दिनसम्म सत्वयती तालमा धार्मिक मेला लाग्ने भएपछि पाल्पा, गुल्मी, रुपन्देही, नवलपरासी, कपिलवस्तु र भारतबाट समेत दर्शन गर्न आउने गरेको सचिव लालबहादुर दर्लामीले बताउनुभयो ।
सत्यवतीदेवी कानले नसुन्ने धार्मिक विश्वासका कारण रातमै चिच्याएर वर माग्ने चलन रहेको हो । त्यहाँ पुग्ने हजारौँले एकैपटक चिच्याएर वर माग्दा जंगलको सुनसान रात गुञ्ज्यमान हुने तिनाउ गाउँपालिका प्रमुख ओमबहादुर घर्तीले बताउनुभयो ।
पाल्पाका प्रमुख जिल्ला अधिकारी विष्णुप्रसाद ढकालले सत्यवती ताल क्षेत्र धार्मिक आस्थाको केन्द्र रहेकाले यसलाई पर्यटकीय गन्तव्यका रुपमा अघि बढाउनुपर्ने बताउनुभयो ।
तानसेन—बुटवल सडकखण्डको चौबिस माइलबाट एकघण्टा ३० मिनेटको उकालो चढेपछि सत्यवती ताल, सत्यवती बजैको मन्दिरमा पुग्न सकिन्छ । सत्यवती बजैका लागि परेवा र बाख्राको बलि दिने चलन छ ।
यी हुन् मृत्युदण्डको सजाए पाएपछि गोली हान्ने सैनिकलाई ‘किस’ गर्ने सुन्दरी
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
एक सुन्दरी जसका कुरा सुन्दा जो कोही चकित पर्छन् । उनको नाम हो मार्गरेट गीर्तोइदा जेले अर्थात् माता हारी । फ्रान्सकी मार्गरेट चर्चित नृत्यांगना हुन् । उनलाई १५ अक्टोबर १९१७ मा मृत्युदण्ड दिइएको थियो । उनीमाथि ५० हजार जनाको मृत्युका लागि दोषी भएको आरोप लागेको थियो ।
फ्रान्स सरकारले ५० हजार मानिसको मृत्युबारे लागेको आरोप ठहर गर्दै उनलाई मृत्युदण्ड दिएको थियो । उनीमाथि सौन्दर्यको फाइदा उठाउँदै फ्रान्स र जर्मनीका लागि दोहोरो जासुसी गरेको आरोप पुष्टि भएको भन्दै यस्तो सजाय भएको थियो ।
अन्तराष्ट्रिय मिडियाले उल्लेख गरे अनुसार पहिलो विश्वयुद्धका क्रममा उनी पेरिसमा आफ्नो आकर्षक नृत्य प्रस्तुत गर्थिन् । उनको नृत्य हेर्नका लागि सेनाका उच्च तहका अधिकारी तथा ठूला नेता सहभागी हुन्थे । यस्तै समयमा उनी एक देशको सूचना अर्को देशमा पुर्याउने काम गर्थिन् । यही क्रममा उनको सम्बन्ध जर्मनका राजकुमारदेखि उच्च सैन्य अधिकारी र प्रभावशाली नेतासँग भएको खुलेको थियो ।
उनको अदभुत क्षमतालाई मध्यनजर गर्दै फ्रान्स सरकारले उनलाई जासुसी गर्न प्रस्ताव गरेको थियो । प्रथम विश्वयुद्धमा उनकै माध्यमबाट फ्रान्सले जनर्मनीका लाखौँ सूचना प्राप्त गरेको थियो ।
यद्यपी उनको माग दुवैतर्फ भएकाले पैसाको लोभमा उनी दोहोरो जासुसी गर्न थालिन् । उनी एकातिर जर्मनीलाई फ्रान्सको गोप्य सूचना दिने र अर्कोतिर फ्रान्सलाई जर्मनीको गोप्य सूचना दिने गर्थिन् ।
उनको यो गलत प्रक्रिया सन् १९१७ मा फ्रान्सको गुप्तचर निकायले थाहा पायो । उनलाई गुप्तचर निकायले तत्काल पत्र काट्यो । फ्रान्सको सेनाले उनीविरुद्ध यथेस्ट प्रमाण पेश गर्यो । सोही प्रमाणका आधारमा उनलाई ५० हजार जनाको मृत्युको भागिदार बनाइयो ।
जतिबेला उनी ४१ वर्षकी थिइन । त्यही बेला उनलाई मृत्युदण्डको सजाय सुनाइयो । मृत्युदण्ड दिने तयारी भइरहेका बेला उनलाई आँखा चिम्लिन लगाइयो । तर, उनले आँखा नचिम्लिइकन गोली हान्न तयार भएका सैनिक जवानलाई ‘फ्लाइङ्ग किस’ गरिन् । तर, उनको किसले सैनिकको गोली रोकिएन । उनी संसारबाट बिदा भइन । तर, उनको मृत्युदण्डको चर्चा सय वर्ष बित्दा समेत अझै संसारभर हुने गरेको छ ।
read more...
फ्रान्स सरकारले ५० हजार मानिसको मृत्युबारे लागेको आरोप ठहर गर्दै उनलाई मृत्युदण्ड दिएको थियो । उनीमाथि सौन्दर्यको फाइदा उठाउँदै फ्रान्स र जर्मनीका लागि दोहोरो जासुसी गरेको आरोप पुष्टि भएको भन्दै यस्तो सजाय भएको थियो ।
अन्तराष्ट्रिय मिडियाले उल्लेख गरे अनुसार पहिलो विश्वयुद्धका क्रममा उनी पेरिसमा आफ्नो आकर्षक नृत्य प्रस्तुत गर्थिन् । उनको नृत्य हेर्नका लागि सेनाका उच्च तहका अधिकारी तथा ठूला नेता सहभागी हुन्थे । यस्तै समयमा उनी एक देशको सूचना अर्को देशमा पुर्याउने काम गर्थिन् । यही क्रममा उनको सम्बन्ध जर्मनका राजकुमारदेखि उच्च सैन्य अधिकारी र प्रभावशाली नेतासँग भएको खुलेको थियो ।
उनको अदभुत क्षमतालाई मध्यनजर गर्दै फ्रान्स सरकारले उनलाई जासुसी गर्न प्रस्ताव गरेको थियो । प्रथम विश्वयुद्धमा उनकै माध्यमबाट फ्रान्सले जनर्मनीका लाखौँ सूचना प्राप्त गरेको थियो ।
यद्यपी उनको माग दुवैतर्फ भएकाले पैसाको लोभमा उनी दोहोरो जासुसी गर्न थालिन् । उनी एकातिर जर्मनीलाई फ्रान्सको गोप्य सूचना दिने र अर्कोतिर फ्रान्सलाई जर्मनीको गोप्य सूचना दिने गर्थिन् ।
उनको यो गलत प्रक्रिया सन् १९१७ मा फ्रान्सको गुप्तचर निकायले थाहा पायो । उनलाई गुप्तचर निकायले तत्काल पत्र काट्यो । फ्रान्सको सेनाले उनीविरुद्ध यथेस्ट प्रमाण पेश गर्यो । सोही प्रमाणका आधारमा उनलाई ५० हजार जनाको मृत्युको भागिदार बनाइयो ।
जतिबेला उनी ४१ वर्षकी थिइन । त्यही बेला उनलाई मृत्युदण्डको सजाय सुनाइयो । मृत्युदण्ड दिने तयारी भइरहेका बेला उनलाई आँखा चिम्लिन लगाइयो । तर, उनले आँखा नचिम्लिइकन गोली हान्न तयार भएका सैनिक जवानलाई ‘फ्लाइङ्ग किस’ गरिन् । तर, उनको किसले सैनिकको गोली रोकिएन । उनी संसारबाट बिदा भइन । तर, उनको मृत्युदण्डको चर्चा सय वर्ष बित्दा समेत अझै संसारभर हुने गरेको छ ।
तपाईलाई थाहा छ ? एकलाखको जुत्ता र यस्तो मेकअप लगाउछिन् प्रियंका कार्की-
Apeal shrestha | October 25, 2017 |
Be the first to comment!
Tuesday, October 24, 2017
पोखराका मान्छे निल्ने नाली: मोटरसाइकलसहित खसेका १८ वर्षीय पिजन पुनको छैन अत्तोपत्तो !
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
पानी निकासको लागि सडक छेउमा बनाइएका नाली नै नागरिकको काल सावित भएका छन् । डेढ वर्षयता नालीमै परेर पोखरामा ५ जनाले ज्यान गुमाएका छन् । सडक छेउमा रहेको ढल र नालीको उचित व्यवस्थापन नहुँदा मोटरसाइकल चालक र पैदल यात्रु असुरक्षित रहेको स्थानीय बताउँछन् ।
कात्तिक ४ गते भाइटीकाको दिन लामाचौरमा नालीमा परी १ युवा वेपत्ता भए । ग१३प ३११० नम्बरको बाइक अनियन्त्रित भएर नालीमा पर्दा बाइक चालक पिजन पुन बेपत्ता भएका हुन् । पोखरा–१९ का पुन अझै फेला परेका छैनन् । उनले चलाएको मोटरसाइकलपछाडि बसेका श्रवण पुर्जा भने घाइते भएका छन् । थप भिडियोमा
read more...
कात्तिक ४ गते भाइटीकाको दिन लामाचौरमा नालीमा परी १ युवा वेपत्ता भए । ग१३प ३११० नम्बरको बाइक अनियन्त्रित भएर नालीमा पर्दा बाइक चालक पिजन पुन बेपत्ता भएका हुन् । पोखरा–१९ का पुन अझै फेला परेका छैनन् । उनले चलाएको मोटरसाइकलपछाडि बसेका श्रवण पुर्जा भने घाइते भएका छन् । थप भिडियोमा
कट्टा हान्छु भन्दै साकार नेपालमा, हेर्नुस् नेपाल आउना साथ देखियो यस्तो अबस्था(भिडियो सहित),
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
मेरो लागि हैन नेपालको लागि गर्दै छु – तेरिया मगर भिडियो
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
भारतीय टेलिभिजन च्यानल जिटिभीको चर्चित रियालिटी सो डान्स ईन्डिया डान्स लिटिल मास्टर त्यस्तै कलर्स टेििभजिनद्धारा प्रसारित सेलिव्रटी वीच हुने रियालिटी सो झलख दिखलाजा (२०१६०) की विजेता तेरीया फौजा मगर क्रिसमसमा क्यानाडाको क्यालगरीमा आउने भएकी छिन ।
नेपलीज कम्युनिटी सोसाइटी अफ क्यालगरीको रिसोर्स सेन्टर निर्माणार्थ च्यारिटी (फण्ड रेइजिङ्ग) शो कार्यक्रमका लागि उनी यहाँ आउन लागेकी हुन । आउँदो क्रिसमस (डिसेम्वर २५) का दिन साँझ ५ बजे देखि क्यालगरीको नर्थइस्ट स्थित मंगनोलिया हलमा हुने कार्यक्रममा उनले झण्डै आधा दर्जन नेपाली तथा हिन्दी गीतहरुमा आफ्ना उत्कृष्ट प्रस्तुति दिने छिन । बाकि भिडियो मा सुन्नुहोस :
read more...
नेपलीज कम्युनिटी सोसाइटी अफ क्यालगरीको रिसोर्स सेन्टर निर्माणार्थ च्यारिटी (फण्ड रेइजिङ्ग) शो कार्यक्रमका लागि उनी यहाँ आउन लागेकी हुन । आउँदो क्रिसमस (डिसेम्वर २५) का दिन साँझ ५ बजे देखि क्यालगरीको नर्थइस्ट स्थित मंगनोलिया हलमा हुने कार्यक्रममा उनले झण्डै आधा दर्जन नेपाली तथा हिन्दी गीतहरुमा आफ्ना उत्कृष्ट प्रस्तुति दिने छिन । बाकि भिडियो मा सुन्नुहोस :
अभिषेककी श्रीमती ऐश्वर्या रायको घरमा आगलागी
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
मंगलबार ४ः१५ तिर भारतीय सिनेकर्मी ऐश्वर्या राय बच्चनको घरमा आगो लागेको छ ।
भारतीयस समाचार एजेन्सीले न्युज ट्वान्टी फोरले जनाए अनुसार आगलागीबाट अहिले सम्म कोही पनि घाइते नभएको खवर छ । उक्त विल्डिङमा ऐश्वर्याकी आमा पनि बस्ने गर्थिन । यसै विल्डिङमा भारतीय क्रिकेटर सचिन तेंडुल्कर पनि बस्ने गरेका थिए ।आगलागी पछि ऐश्वर्या राय वच्चन र अभिषेक बच्चन घटनास्थलमा पुगेका छन् । यसैसाल ऐश्वर्याका पिता कृष्णराज रायको मृत्युले पनि उनि चिन्ता थिइन् । पिता विरामी हुँदा ऐश्वर्या दुबईमा थिइन । उनि फर्किपछि पिताको मृत्यु भएको थियो ।
read more...
भारतीयस समाचार एजेन्सीले न्युज ट्वान्टी फोरले जनाए अनुसार आगलागीबाट अहिले सम्म कोही पनि घाइते नभएको खवर छ । उक्त विल्डिङमा ऐश्वर्याकी आमा पनि बस्ने गर्थिन । यसै विल्डिङमा भारतीय क्रिकेटर सचिन तेंडुल्कर पनि बस्ने गरेका थिए ।आगलागी पछि ऐश्वर्या राय वच्चन र अभिषेक बच्चन घटनास्थलमा पुगेका छन् । यसैसाल ऐश्वर्याका पिता कृष्णराज रायको मृत्युले पनि उनि चिन्ता थिइन् । पिता विरामी हुँदा ऐश्वर्या दुबईमा थिइन । उनि फर्किपछि पिताको मृत्यु भएको थियो ।
कन्डमको विज्ञापनमा करण र विपाशा,
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
अभिनेत्री विपाशा बासुले अभिनेता पति करणसिंह ग्रोभरका साथमा हालै एउटा कन्डमको एड खिचाएकी छिन् । विपाशाले आफ्नो इन्स्टाग्राममा सो एडका केही फोटोहरू तथा भिडियोसमेत सेयर गरेकी छिन् । ती फोटामा उनीहरू निकै हट देखिएका छन् ।
टेलिविज्ञापनमा विपाशा स्विमिङ पुलबाट बाहिर आइरहेकी छिन् । त्यसपछि विपाशा र करण जंगल, घर र बाथटपमा रोमान्सरत देखिन्छन् । भिडियोको अधिकांश दृश्यांशमा करण सर्टविहीन देखिन्छन् भने विपाशा निकै बोल्ड ड्रेसमा प्रस्तुत भएकी छिन् । विपाशाले अपलोड गरेको २० घण्टामा तीन लाखभन्दा बढीले सो विज्ञापन हेरिसकेका छन् ।
विपाशा अन्तिमपटक सन् २०१५ मा ‘अलोन’ फिल्ममा देखिएकी थिइन् । उनी र करणले सन् २०१६ मा बिहे गरेका हुन् । त्यसपछि उनीहरूको हातमा फिल्म परेको खबर छैन । उनीहरू अचेल यस्तै टेलिविज्ञापनमा रमाउने गरेको भारतीय मिडियाले उल्लेख गरेका छन् ।नयाँ पत्रिकाबाट
read more...
टेलिविज्ञापनमा विपाशा स्विमिङ पुलबाट बाहिर आइरहेकी छिन् । त्यसपछि विपाशा र करण जंगल, घर र बाथटपमा रोमान्सरत देखिन्छन् । भिडियोको अधिकांश दृश्यांशमा करण सर्टविहीन देखिन्छन् भने विपाशा निकै बोल्ड ड्रेसमा प्रस्तुत भएकी छिन् । विपाशाले अपलोड गरेको २० घण्टामा तीन लाखभन्दा बढीले सो विज्ञापन हेरिसकेका छन् ।
विपाशा अन्तिमपटक सन् २०१५ मा ‘अलोन’ फिल्ममा देखिएकी थिइन् । उनी र करणले सन् २०१६ मा बिहे गरेका हुन् । त्यसपछि उनीहरूको हातमा फिल्म परेको खबर छैन । उनीहरू अचेल यस्तै टेलिविज्ञापनमा रमाउने गरेको भारतीय मिडियाले उल्लेख गरेका छन् ।नयाँ पत्रिकाबाट
तपाइलाई थाहा छ ? श्रीमती सात प्रकारका हुन्छन्, तपाईंको कुन वर्गकी ?
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
तपाईलाई थाहा छ श्रीमती कति किसिमका हुन्छन् ? बौद्ध ग्रन्थमा श्रीमतीका प्रकार बारे एउटा रमाइलो वर्णन भेटिएको छ । भगवान गौतम बुद्ध आफैले सात किसिमका श्रीमतीहरूको बारेमा बयान गरेका हुन् । कुरा गौतम बुद्धले धर्म प्रचार गरिरहेको बेलाको हो । त्यस कालमा अनाथपिण्डिक नामका एक व्यक्ति थिए । उनी आफै, उनका छोरा र दुई छोरी साह्रै धर्मात्मा थिए ।उनले आफ्ना छोराको बिहे सुजाता नामकी एक युवती सँग गरिदिएका थिए । सुजाताको स्वभाव भने विपरीत । एक पटक भगवान अनाथ पिण्डिकको घरमा जाँदा कोलाहल मच्चिरहेको रहेछ । कारण सोध्दा अनाथपिण्डिकले भगवानलाई सबै बताइदिए । त्यसपछि भगवानले सुजातालाई बोलाई सात प्रकारका श्रीमती बारे उपदेश दिएका रहेछन् ।
सात प्रकार यस्तो छ :
१. बधक श्रीमती
जो स्त्री आफ्ना श्रीमान प्रति द्वेष भाव राख्छे, अहित चिन्तन गर्छे, परपुरुषप्रति आशक्त भएर श्रीमानको अपमान गर्छे, श्रीमानको धनका लागि श्रीमानको बध गराउन पनि पछि पर्दैन, त्यस्ती पत्नी बधक पत्नी हुन्। यस्तो दुशील स्त्री मरणपछि नरक जान्छे।
२.चोरीसम (चोर) श्रीमती
श्रीमतीले कमाएर दिएको धन मध्ये केही अंश लुकाउँछे। यस्ती स्त्री पनि मरणपछि नरक जान्छे।
३. भगिनीसम (बहिनी जस्ती) श्रीमती
श्रीमानको सम्मान गर्ने, लज्जालु र पतिले भनेको मान्ने हुन्छे। यस्ती स्त्री पनि मृत्युपछि स्वर्गलोकमा जान्छे।
४. मातुसम (आमा जस्ती) श्रीमती
आमाले छोरोको हित चाहे जस्तै सँधै श्रीमानको हित चाहने हुन्छे । प्राप्त धनलाई राम्रोसित सनुम्हालेर राख्छे । यस्ती श्रीमती सदाचार युक्त भएकीले मरणपछि स्वर्णलोकमा गएर सुख भोग गर्छे।
५. आयासम (स्वामिनी) श्रीमती
केही काम नगर्ने, अल्छी, धेरै खाने, कठोर वचन बोल्ने, नोकरचाकरलाई अपमान गर्ने।
६.सखीभरिया (साथी जस्ती) श्रीमती
श्रीमान देखेर प्रसन्न हुने, आफ्नो कुल परम्परा कायम गर्ने, शीलवती तथा पतिव्रता हुन्छे । यस्ती स्त्री पनि मरणपछि स्वर्गलोकमा जान्छे।
७. दासीसम (दासी जस्ती) श्रीमती
कहिल्यै नरिसाउने, शान्त स्वभावकी, दण्ड देखेर डराउने, श्रीमानको कुरा मान्ने, सहनशील हुन्छे । यस्ती स्त्री पनि मरणपछि स्वर्गलोकमा जान्छे ।
७ प्रकारका श्रीमतीहरुको वर्णनपछि भगवानले सुजातासित सोधे, सुजाता, लोकमा यी सात प्रकारका श्रीमतीहरु छन् । यी मध्ये तिमी आफूलाई कुन प्रकारकी श्रीमती मान्छौ । ल अब तपाई पनि भन्नुस्, तपाई महिला हुनुहुन्छ भने तपाई कस्ती श्रीमती रु तपाई पुरुष हुनुहुन्छ भने तपाईकी श्रीमती कस्ती।
read more...
सात प्रकार यस्तो छ :
१. बधक श्रीमती
जो स्त्री आफ्ना श्रीमान प्रति द्वेष भाव राख्छे, अहित चिन्तन गर्छे, परपुरुषप्रति आशक्त भएर श्रीमानको अपमान गर्छे, श्रीमानको धनका लागि श्रीमानको बध गराउन पनि पछि पर्दैन, त्यस्ती पत्नी बधक पत्नी हुन्। यस्तो दुशील स्त्री मरणपछि नरक जान्छे।
२.चोरीसम (चोर) श्रीमती
श्रीमतीले कमाएर दिएको धन मध्ये केही अंश लुकाउँछे। यस्ती स्त्री पनि मरणपछि नरक जान्छे।
३. भगिनीसम (बहिनी जस्ती) श्रीमती
श्रीमानको सम्मान गर्ने, लज्जालु र पतिले भनेको मान्ने हुन्छे। यस्ती स्त्री पनि मृत्युपछि स्वर्गलोकमा जान्छे।
४. मातुसम (आमा जस्ती) श्रीमती
आमाले छोरोको हित चाहे जस्तै सँधै श्रीमानको हित चाहने हुन्छे । प्राप्त धनलाई राम्रोसित सनुम्हालेर राख्छे । यस्ती श्रीमती सदाचार युक्त भएकीले मरणपछि स्वर्णलोकमा गएर सुख भोग गर्छे।
५. आयासम (स्वामिनी) श्रीमती
केही काम नगर्ने, अल्छी, धेरै खाने, कठोर वचन बोल्ने, नोकरचाकरलाई अपमान गर्ने।
६.सखीभरिया (साथी जस्ती) श्रीमती
श्रीमान देखेर प्रसन्न हुने, आफ्नो कुल परम्परा कायम गर्ने, शीलवती तथा पतिव्रता हुन्छे । यस्ती स्त्री पनि मरणपछि स्वर्गलोकमा जान्छे।
७. दासीसम (दासी जस्ती) श्रीमती
कहिल्यै नरिसाउने, शान्त स्वभावकी, दण्ड देखेर डराउने, श्रीमानको कुरा मान्ने, सहनशील हुन्छे । यस्ती स्त्री पनि मरणपछि स्वर्गलोकमा जान्छे ।
७ प्रकारका श्रीमतीहरुको वर्णनपछि भगवानले सुजातासित सोधे, सुजाता, लोकमा यी सात प्रकारका श्रीमतीहरु छन् । यी मध्ये तिमी आफूलाई कुन प्रकारकी श्रीमती मान्छौ । ल अब तपाई पनि भन्नुस्, तपाई महिला हुनुहुन्छ भने तपाई कस्ती श्रीमती रु तपाई पुरुष हुनुहुन्छ भने तपाईकी श्रीमती कस्ती।
पृथ्वीमा अबकाे १०० वर्ष मात्र मानव जीवन सुरक्षि : स्टीफन हकिङग
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
पृथ्वीमा अबकाे १०० वर्ष मात्र मानव जीवन सुरक्षि : स्टीफन हकिङग
एजेन्सी । पृथ्वीमा अबको एक सय बर्ष मात्र मानव जीवन सुरक्षित रहेको प्रसिद्ध वैज्ञानिक स्टीफन हकिङगले बताएका छन । उनले त्यसपछि अर्काे ग्रहमा जानुपर्ने समेत बताएका छन । पछिल्लो समय बढ्दो जनसंख्याका कारण उत्पन्न विभिन्न प्रतिकुल असरहरु
जलवायु् परिवर्तन लगायतका कारण एक सय बर्ष पछि मानव जिवन खतरामा पर्ने उल्लेख गरेका छन । बिबिसीको डकुमेन्ट्री एक्सपेडिसन न्यू अर्थ मा उनले सो कुरा उल्लेख गरेका ह्न । मोटर न्यूरोनबाट ग्रसित ७५ वर्षिय हकिङगले इन्टेद्धारा निर्माण गरिएको विशेष मेसिनको सहायतामा आफ्ना कुरा सार्वजनिक गर्दै आएका छन्
read more...
एजेन्सी । पृथ्वीमा अबको एक सय बर्ष मात्र मानव जीवन सुरक्षित रहेको प्रसिद्ध वैज्ञानिक स्टीफन हकिङगले बताएका छन । उनले त्यसपछि अर्काे ग्रहमा जानुपर्ने समेत बताएका छन । पछिल्लो समय बढ्दो जनसंख्याका कारण उत्पन्न विभिन्न प्रतिकुल असरहरु
जलवायु् परिवर्तन लगायतका कारण एक सय बर्ष पछि मानव जिवन खतरामा पर्ने उल्लेख गरेका छन । बिबिसीको डकुमेन्ट्री एक्सपेडिसन न्यू अर्थ मा उनले सो कुरा उल्लेख गरेका ह्न । मोटर न्यूरोनबाट ग्रसित ७५ वर्षिय हकिङगले इन्टेद्धारा निर्माण गरिएको विशेष मेसिनको सहायतामा आफ्ना कुरा सार्वजनिक गर्दै आएका छन्
मान्छेको जस्तो अनुहार भएको बिरालको बच्चाको फोटो भाइरल, यस्तो छ वास्तविकता
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
यतिबेला सामाजिक संजालमा मानिसको जस्तो मुख भएको विरालोको फोटो भाइरल भएको छ। दाबी गरिए अनुसार मलेसियामा जन्मिएको सो विरालाको बच्चाको अनुहार मान्छेको जस्तो छ। र त्यसलाई ल्याबमा राखिएको छ।अन्तर्राष्ट्रिय संचारमाध्यमका अनुसार स्थानीय प्रहरीले भने मानिस जस्तो अनुहार भएको विरालाको बच्चा जन्मिएको कुनै जानकारी नआएको बताएको छ।तर सामाजिक संजालमा भाइरल भइरहेको फोटोले एक पकट फेरि मानिस जस्तै पैदा हुने जनावरका विषयमा चर्चा सुरुभएको छ।सो फोटोमा बिरालोजस्तै देखिने सो जीवको शीर र आँखा भने मानिसको जस्तै छ। सो जीवको कलाप र छाला पनि मानिसको जस्तै देखिन्छ।
read more...
३६ घण्टा मलेसियामा बन्धक बन्दाको पिडा, बल्छी ध्रुवेले रुदै सुनाए रामकहानी-
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
मलेसियामा नेपाली कामदार बोकेको बस दुर्घटना, ८ को मृत्यु, ३३ को अवस्था गम्भिर
Apeal shrestha | October 24, 2017 |
Be the first to comment!
मलेसियामा नेपाली र इण्डोनेसियन कामदार बोकेको दुई वटा बस एक आपसमा ठोक्किदा ८ जनाको ज्यान गएको छ।
मलेसियाको पेनाङ शहरमा भएको उक्त दुर्घटनामा अन्य ३३ जना गम्भिर घाइते भएका छन्। दुर्घटना त्यहाँको स्थानीय समय अनुसार बिहान साढे पाँच बजे भएको अन्तराष्ट्रिय सञ्चारमाध्यमले जनाएको छन्। मृतकको सनाखत हुन नसकेको समाचारमा उल्लेख छ।
मृत्यु हुने सबै महिला रहेको बताइएपछि कुन देशका नागरिक रहेको भन्ने बारे जानकारी गराइएको छैन्। घटना बारे क्यालालम्पुरस्थित नेपाली राजदूतावासले पनि कुनै जानकारी गराएको छैन्।
read more...
मलेसियाको पेनाङ शहरमा भएको उक्त दुर्घटनामा अन्य ३३ जना गम्भिर घाइते भएका छन्। दुर्घटना त्यहाँको स्थानीय समय अनुसार बिहान साढे पाँच बजे भएको अन्तराष्ट्रिय सञ्चारमाध्यमले जनाएको छन्। मृतकको सनाखत हुन नसकेको समाचारमा उल्लेख छ।
मृत्यु हुने सबै महिला रहेको बताइएपछि कुन देशका नागरिक रहेको भन्ने बारे जानकारी गराइएको छैन्। घटना बारे क्यालालम्पुरस्थित नेपाली राजदूतावासले पनि कुनै जानकारी गराएको छैन्।
Monday, October 23, 2017
भक्तपुरमा भेटिए अनमोल केसीका डुब्लिकेट, गर्छन् यस्तो बबाल नृत्य (भिडियो)-
Apeal shrestha | October 23, 2017 |
Be the first to comment!
आचलसँग टाढा हुन सकेनन् पल, १८ लाख मागेर छाडिदिए आँचल विनाको फिल्म ?
Apeal shrestha | October 23, 2017 |
Be the first to comment!
मान्छेको जस्तो अनुहार भएको बिरालको बच्चा ! यस्तो छ वास्तविकता
Apeal shrestha | October 23, 2017 |
Be the first to comment!
एजेन्सी। यतिबेला सामाजिक संजालमा मानिसको जस्तो मुख भएको विरालोको फोटो भाइरल भएको छ। दाबी गरिए अनुसार मलेसियामा जन्मिएको सो विरालाको बच्चाको अनुहार मान्छेको जस्तो छ। र त्यसलाई ल्याबमा राखिएको छ।
अन्तर्राष्ट्रिय संचारमाध्यमका अनुसार स्थानीय प्रहरीले भने मानिस जस्तो अनुहार भएको विरालाको बच्चा जन्मिएको कुनै जानकारी नआएको बताएको छ।
तर सामाजिक संजालमा भाइरल भइरहेको फोटोले एक पकट फेरि मानिस जस्तै पैदा हुने जनावरका विषयमा चर्चा सुरुभएको छ।
सो फोटोमा बिरालोजस्तै देखिने सो जीवको शीर र आँखा भने मानिसको जस्तै छ। सो जीवको कलाप र छाला पनि मानिसको जस्तै देखिन्छ।
read more...
अन्तर्राष्ट्रिय संचारमाध्यमका अनुसार स्थानीय प्रहरीले भने मानिस जस्तो अनुहार भएको विरालाको बच्चा जन्मिएको कुनै जानकारी नआएको बताएको छ।
तर सामाजिक संजालमा भाइरल भइरहेको फोटोले एक पकट फेरि मानिस जस्तै पैदा हुने जनावरका विषयमा चर्चा सुरुभएको छ।
सो फोटोमा बिरालोजस्तै देखिने सो जीवको शीर र आँखा भने मानिसको जस्तै छ। सो जीवको कलाप र छाला पनि मानिसको जस्तै देखिन्छ।
यस्तो छ ऋचा आत्महत्या गर्नुको रहस्य (भिडियोसहित)
Apeal shrestha | October 23, 2017 |
Be the first to comment!
काठमाडौं : प्लस टु को अध्ययन सकेर बसेकी झापा विर्तामोडकी २० वर्षीया ऋचा सेढाइँ आइतबार दिउँसो मृत अवस्था फेला परिन्। ऋचा आफ्नै घरको कोठामा झुन्डिएको अवस्था फेला परेको प्रहरीले जानकारी दिएको छ।
सामाजिक सञ्जालमा निकै सक्रिय ऋचाको मृत्युलाई लिएर यतिखेर सामाजिक सञ्जालमा निकै चर्चा परिचर्चा चलेको छ। उनको फेसबुक वालमै धेरैले उनलाई ट्याग गरेर धेरैले किन आत्महत्या गरेको भन्दै प्रश्न गरिरहेका छन्। थप भिडियोमा
read more...
सामाजिक सञ्जालमा निकै सक्रिय ऋचाको मृत्युलाई लिएर यतिखेर सामाजिक सञ्जालमा निकै चर्चा परिचर्चा चलेको छ। उनको फेसबुक वालमै धेरैले उनलाई ट्याग गरेर धेरैले किन आत्महत्या गरेको भन्दै प्रश्न गरिरहेका छन्। थप भिडियोमा
मुम्बईमा के गर्दछिन् कुनै समयकि चर्चित नायिका निरुता सिंह ?-
Apeal shrestha | October 23, 2017 |
Be the first to comment!
देवघाटधामबाट नुहाउने क्रममा बेपत्ता भएका दाजुभाइको शव फेला,
Apeal shrestha | October 23, 2017 |
Be the first to comment!
चितवन, ६ कात्तिक- पवित्र तीर्थस्थल देवघाटधामबाट नुहाउने क्रममा बेपत्ता भएका दुई दाजुभाइको शव फेला परेको छ ।
गत बिहीबार श्राद्ध गर्न बुटवलबाट यहाँ आएका दुई दाजुभाइ नुहाउने क्रममा नारायणी र कालीगण्डकीको संगमस्थलमा डुबेर बेपत्ता भएका थिए ।
जिल्ला प्रहरी कार्यालय चितवनका प्रहरी नायब उपरीक्षक शिव शर्मा आचार्यका अनुसार बेपत्तामध्ये रुपन्देही बुटवल उपमहानगरपालिका–१५ का २८ वर्षीय भाई राजकुमार श्रेष्ठको शव आज बिहान नवलपरासीको अमलटारी नजिकै नारायणी नदीमा फेला परेको छ ।
यसअघि बेपत्ता भएको भोलिपल्ट गत शुक्रबार ३८ वर्षीय दाजु चन्द्रमान श्रेष्ठको शव त्रिवेणी नजिकै नदीमा फेला परेको थियो । श्राद्ध गर्नु अघि संगमस्थलमा स्नान गर्ने क्रममा उनीहरु बेपत्ता भएका थिए ।
.
read more...
गत बिहीबार श्राद्ध गर्न बुटवलबाट यहाँ आएका दुई दाजुभाइ नुहाउने क्रममा नारायणी र कालीगण्डकीको संगमस्थलमा डुबेर बेपत्ता भएका थिए ।
जिल्ला प्रहरी कार्यालय चितवनका प्रहरी नायब उपरीक्षक शिव शर्मा आचार्यका अनुसार बेपत्तामध्ये रुपन्देही बुटवल उपमहानगरपालिका–१५ का २८ वर्षीय भाई राजकुमार श्रेष्ठको शव आज बिहान नवलपरासीको अमलटारी नजिकै नारायणी नदीमा फेला परेको छ ।
यसअघि बेपत्ता भएको भोलिपल्ट गत शुक्रबार ३८ वर्षीय दाजु चन्द्रमान श्रेष्ठको शव त्रिवेणी नजिकै नदीमा फेला परेको थियो । श्राद्ध गर्नु अघि संगमस्थलमा स्नान गर्ने क्रममा उनीहरु बेपत्ता भएका थिए ।
.
भाईरल बन्दै रिचाको आत्महत्या, अखिर किन रोजिन् रिचाले मृत्युको बाटो ?-
Apeal shrestha | October 23, 2017 |
Be the first to comment!
६ कार्तिक , काठमाण्डौं। झापा बिर्तामोड स्थायी घर भएकी २० वर्षीय रिचा सेढाइले आत्महत्या गरेकी छन् । रिचाले आफ्नै घरको कोठामा सलको पासो लगाएर आत्महत्या गरेकी हुन् । सामाजिक सन्जालमा निकै सक्रिय रिचा पछिल्ला दिनहरुमा निकै निराशाजनक स्टाटसहरु पोष्ट गर्ने गरेकी थिईन् । आईतबार साझ आत्महत्या गरेकी रिचाले आईतबार बिहान फेसबुकमा आत्महत्या सम्बन्धी पोष्ट शेयर गरेकी थिईन् । यसबारे उनको आफन्तले तयसलाई गम्भीरतापुर्वक नलिएको कारणले पनि रिचाले आफ्नो क्षणिक आवेशलाई नियन्त्रण गर्न सकिनन् र मृत्युको बाटो वरण गर्न पुगिन् ।नका पछिल्ला सामाजिक पोष्ट हरु हेर्दा उनी डिप्रेसनको समस्याबाट ग्रसित भएको देखिएको छ । रिचाले चर्चित फेसबुक पेज तथा ग्रुपहरु डब्ल्युआरआर, एमडब्ल्युआरआर लगायतका ग्रुपमा निकै सक्रिय हुदै पोष्ट हरु समेत गर्ने गरेकी थिईन् । उनी नेपालका चर्चित सेलिब्रेटीहरुसँग पनि निकै नजिक रहेको पाईएको छ । उनको मृत्युको खास कारण पत्ता लाग्न नसकेपनि डिप्रेसनको कारण नै उनले मृत्युलाई अगाल्न पुगेको उनलाई नजिकबाट चिन्नेहरुले बताएका छन् । यसबारेमा प्रहरीले अनुसन्धान गरिरहेको छ ।
read more...
Thursday, October 19, 2017
आज लक्ष्मी पूजाको दिन सुन्दर रंगोली बनाउने यस्तो छ सरल तरिका
Apeal shrestha | October 19, 2017 |
Be the first to comment!
३ हजार वर्षसम्म नालीभित्र पुरिएर रह्यो यो बहुमूल्य चीज, भेटिनासाथ संसारभर हलचल
Apeal shrestha | October 19, 2017 |
Be the first to comment!
। इजिप्टको राजधानी कायरोमा नालीभित्रबाट अत्यन्तै बहुमूल्य वस्तु निकालिएको छ । यो बहुमूल्य वस्तु भेटिनासाथ संसारभरी निकै हलचल भएको छ । यहाँ वैज्ञानिकहरले निकै प्राचीन सभ्यतासँग जोडिएको अत्यन्तै बहुमूल्य र विशाल मूर्ति भेट्टाएका छन् ।
यो मूर्ति इजिप्टमा सबैभन्दा प्रसिद्ध र सबैभन्दा लामो समयसम्म शासन गरेका शासक रामेस द्वितीयको भएको बताइएको छ । तीन हजार वर्ष पुरानो २६ फिट अग्लो यो मूर्ति एउटा ठूलो नालीभित्रबाट भेटिएको हो । यहाँ जर्मनी र इजिप्टका केही आर्कियोलोजिस्टले प्राचीन सभ्यतासँग सम्बन्धित चीजहरुको खोजी गरिरहेका थिए । यसै वर्ष मार्चमा उनीहरुले मूर्तिको घाँटीबाट माथिको भाग भेटेका थिए ।
कायरोको मटेरिया नामको बस्तीमा कैयौं हजार वर्ष पहिले हेलियोपोलिस नामको शहर थियो । इजिप्टमा यही शहरमा सूर्य भगवानले पृथ्वीको रचना गरेको मान्यता छ । यो प्राचीन मिश्र सभ्यताको एक केन्द्र थियो । युनिभर्सिटी अफ लेपजिगका प्रोफेसर डेट्रिच रोका अनुसार उनलाई यहाँ प्राचीन सभ्यतासँग सम्बन्धित बहुमूल्य चीज भेटिने विश्वास थियो ।
हजारौं वर्ष पहिले रोमन साम्राज्यले यहाँ कब्जा गर्दा उनीहरुले कैयौं ठूला ठूला महल र अन्य संरचना ढलाएर त्यहीँमाथि नयाँ निर्माण गरेका थिए । राजा रामेस द्वितीयको मूर्ति पनि यही समयमा ढलाइएको थियो । इजिप्टको पुरातत्व मन्त्रालयले मूर्तिको यो टुक्रालाई सेन्ट्रल कायरोको संग्रहालयमा राखिने जनाएको छ । त्यसपछि यसलाई गीजाको पिरामिड नजिकै अर्को संग्रहालयमा स्थानान्तरण गरिनेछ । नयाँ संग्रहालय यो वर्षको अन्त्यसम्म सुरु हुने बताइएको छ
read more...
यो मूर्ति इजिप्टमा सबैभन्दा प्रसिद्ध र सबैभन्दा लामो समयसम्म शासन गरेका शासक रामेस द्वितीयको भएको बताइएको छ । तीन हजार वर्ष पुरानो २६ फिट अग्लो यो मूर्ति एउटा ठूलो नालीभित्रबाट भेटिएको हो । यहाँ जर्मनी र इजिप्टका केही आर्कियोलोजिस्टले प्राचीन सभ्यतासँग सम्बन्धित चीजहरुको खोजी गरिरहेका थिए । यसै वर्ष मार्चमा उनीहरुले मूर्तिको घाँटीबाट माथिको भाग भेटेका थिए ।
कायरोको मटेरिया नामको बस्तीमा कैयौं हजार वर्ष पहिले हेलियोपोलिस नामको शहर थियो । इजिप्टमा यही शहरमा सूर्य भगवानले पृथ्वीको रचना गरेको मान्यता छ । यो प्राचीन मिश्र सभ्यताको एक केन्द्र थियो । युनिभर्सिटी अफ लेपजिगका प्रोफेसर डेट्रिच रोका अनुसार उनलाई यहाँ प्राचीन सभ्यतासँग सम्बन्धित बहुमूल्य चीज भेटिने विश्वास थियो ।
हजारौं वर्ष पहिले रोमन साम्राज्यले यहाँ कब्जा गर्दा उनीहरुले कैयौं ठूला ठूला महल र अन्य संरचना ढलाएर त्यहीँमाथि नयाँ निर्माण गरेका थिए । राजा रामेस द्वितीयको मूर्ति पनि यही समयमा ढलाइएको थियो । इजिप्टको पुरातत्व मन्त्रालयले मूर्तिको यो टुक्रालाई सेन्ट्रल कायरोको संग्रहालयमा राखिने जनाएको छ । त्यसपछि यसलाई गीजाको पिरामिड नजिकै अर्को संग्रहालयमा स्थानान्तरण गरिनेछ । नयाँ संग्रहालय यो वर्षको अन्त्यसम्म सुरु हुने बताइएको छ
हात हाल्नासाथ सुन दिन्छ यो नदीले, अझै सुल्झिएको छैन यो रहस्य
Apeal shrestha | October 19, 2017 |
Be the first to comment!
तिहारको रौचक बढिरहेको बेला अहिले सुन दिने नदी निकै चर्चामा छ । यो नदीले वर्षौंदेखि लगातार सुन दिइरहेको छ तर यहाँ कहाँबाट सुन आउँछ भन्ने कुरा अझै रहस्य नै छ ।
भारतको झारखण्ड राज्यको रत्नगर्भा क्षेत्रबाट सुरु भएर बग्ने स्वर्णरेखा नदीमा सुन भरिएको छ । यहाँका आदिवासीले यो नदीको बालुवा छानीछानी सुनका कणहरु संकलन गर्छन् र सुनको व्यापार गर्नेहरुलाई बिक्री गछृन् । यसैबाट उनीहरुको जीवनयापन भइरहेको छ । यहाँका आदिवासीका अनुसार यो नदीमाथि धेरै अनुसन्धान भइसकेका छन् । तर, यहाँ सुनका कण कसरी आउँछन् भन्ने अझै रहस्य नै छ । यो नदीसँग जोडिएको अर्को पनि आश्चर्यजनक कुरा छ । यो नदी आफ्नो उद्गम स्थलबाट निस्केपछि त्यस क्षेत्रका कुनै पनि अर्को नदीमा मिसिँदैन । यो नदी सिधै बंगालको खाडीमा मिल्न जान्छ ।
read more...
भारतको झारखण्ड राज्यको रत्नगर्भा क्षेत्रबाट सुरु भएर बग्ने स्वर्णरेखा नदीमा सुन भरिएको छ । यहाँका आदिवासीले यो नदीको बालुवा छानीछानी सुनका कणहरु संकलन गर्छन् र सुनको व्यापार गर्नेहरुलाई बिक्री गछृन् । यसैबाट उनीहरुको जीवनयापन भइरहेको छ । यहाँका आदिवासीका अनुसार यो नदीमाथि धेरै अनुसन्धान भइसकेका छन् । तर, यहाँ सुनका कण कसरी आउँछन् भन्ने अझै रहस्य नै छ । यो नदीसँग जोडिएको अर्को पनि आश्चर्यजनक कुरा छ । यो नदी आफ्नो उद्गम स्थलबाट निस्केपछि त्यस क्षेत्रका कुनै पनि अर्को नदीमा मिसिँदैन । यो नदी सिधै बंगालको खाडीमा मिल्न जान्छ ।
Wednesday, October 18, 2017
वुद्धले पाएनन् नेपाल आइडलको पुरस्कार
Apeal shrestha | October 18, 2017 |
Be the first to comment!
पोखरा । वुद्ध लामाले नेपाल आइडलको ताज जिते पनि पुरस्कारको केहि कुरा खुल्नमा आएको छैन । करिब चार करोड भोट पाएका वुद्ध लामाले उनका शुभचिन्तकलाई आफुले पाएको पुरस्कारको जानकारी समेत दिएका छैनन् यो कुरा निसान र प्रतापमा पनि त्यहि छ । वुद्धलाई नेपाल आइडल भएको हेर्ने र गाडिमा चडेको देख्ने रहर उनलाई भोट हाल्ने सबैको रहर थियो तर अहिले सम्म यो कुरा पुरा भएन । थप भिडियोमा
read more...
Tuesday, October 17, 2017
ग्राहक बनेका प्रहरीले ५०० रुपैयाँ दिएर भित्र छिरे, भित्र थियो यस्तो हालत
Apeal shrestha | October 17, 2017 |
Be the first to comment!
प्रहरीले छापा मारेर यौनधन्दामा संलग्न रहेका ५ बालिका र ९ युवतीसहित यौनधन्दा चलाउनेहरुलाई पक्राउ गरेको छ । सुराकीको आधारमा प्रहरी आफैं ग्राहक बनेर गएर यौनधन्दाको पर्दाफास गरेको हो । सबैलाई अदालत पेश गरिएकोमा अदालतले बनलिकाहरुलाई बाल सुधार गृह र अन्यलाई जेल पठाएको छ ।
भारतको मध्यप्रदेशको नीमचमा आइतबार राती छापा मार्दा यस्तो भेटिएको थियो । सबैलाई सोमबार अदालत पेश गरिएको थियो । प्रहरीले यहाँ एउटा घरको दुई भागमा यौनधन्दा चलिरहेको सूचना पाएपछि प्रहरीले छापा मारेको थियो । प्रहरीले दुई जनालाई नक्कली ग्राहक बनाएर पठाएको थियो । यी २ जनाले त्यहाँ गएर जनही ५ सय रुपैयाँ दिएर दुई युवती उपलब्ध गराउन पठाएपछि दुवैलाई दुई फरक फरक कोठामा पठाइयो ।
यी दुई जनाले तत्कालै प्रहरीलाई इशारा गरे । प्रहरीले तत्कालै घरमा छामा मार्दा माथिल्लो तलामा ७ र तल्लो तलामा ७ जना युवती र बालिकाहरु भेटिए । पक्राउ परेकामध्ये ५ नाबालिक छन् उनीहरुको उमेर १४ देखि १६ वर्षको छ । अन्य ९ जना बालिग छन् उनीहरुको उमेर १८ देखि २५ वर्षका छन् । यी युवतीलाई यौनधन्दामा लगाउने दुई महिलालाई पनि प्रहरीले पक्राउ गरेको छ ।
read more...
भारतको मध्यप्रदेशको नीमचमा आइतबार राती छापा मार्दा यस्तो भेटिएको थियो । सबैलाई सोमबार अदालत पेश गरिएको थियो । प्रहरीले यहाँ एउटा घरको दुई भागमा यौनधन्दा चलिरहेको सूचना पाएपछि प्रहरीले छापा मारेको थियो । प्रहरीले दुई जनालाई नक्कली ग्राहक बनाएर पठाएको थियो । यी २ जनाले त्यहाँ गएर जनही ५ सय रुपैयाँ दिएर दुई युवती उपलब्ध गराउन पठाएपछि दुवैलाई दुई फरक फरक कोठामा पठाइयो ।
यी दुई जनाले तत्कालै प्रहरीलाई इशारा गरे । प्रहरीले तत्कालै घरमा छामा मार्दा माथिल्लो तलामा ७ र तल्लो तलामा ७ जना युवती र बालिकाहरु भेटिए । पक्राउ परेकामध्ये ५ नाबालिक छन् उनीहरुको उमेर १४ देखि १६ वर्षको छ । अन्य ९ जना बालिग छन् उनीहरुको उमेर १८ देखि २५ वर्षका छन् । यी युवतीलाई यौनधन्दामा लगाउने दुई महिलालाई पनि प्रहरीले पक्राउ गरेको छ ।
स्व. श्री ३ जङ्ग बहादुर राणा जब बेलायत गएका थिए त्यो समयको भिडियोले अहिले पनि नेपालको शिर उच्च राखेको देखिन्छ, के थियो र उक्त भिडियोमा ?
Apeal shrestha | October 17, 2017 |
Be the first to comment!
श्री ३ महाराज जङ्ग बहादुर राणा बेलायत भ्रमणमा जाने कुरा भयो , उन्ले सोधे ” मलाई कती तोपको सलामी दिनुहुन्छ ?”
उताका दुतले भने , “भारतका कार्यकारीणी /राजाहरु जाँदा ६-७ तोपको सलामी दिने चलन छ , हजुरलाई पनि तेती नै दिन्छौँ । ”
जङ्ग बहादुर कड्किए , म एउटा सार्वभौमसत्ता सम्पन्न स्वतन्त्र मुलुकको कार्यकारी हुँँ , तिम्रो उपनिवेशको एउटा पुतली प्रमुख होइन ।
सार्वभौमसत्ता सम्पन्न स्वतन्त्र मुलुकको कार्यकारी सरह सलामी नदिने भए म बेलायत जान्न । पछी बेलायतले उन्लाई सार्वभौमसत्ता सम्पन्न स्वतन्त्र मुलुकको कार्यकारीको हैसियतमा राजकिय सम्मान दियो ।
यात्रा कै क्रममा उन्लाई बेलायत सरकारले १७ लाख पाउण्ड अनुदान दिन खोज्दा उनले “हामी सनातन धर्म मान्ने नेपाली , लिने हैन दिने जात हो ” भनेर अनुदान लिन मानेनन ।
बेलायतबाट फर्किदा भारतमा जङ्ग बहादुरलाई हेर्न ३ लाख मान्छे जम्मा भएका थिए रे ।
यो हो हाम्रो गौरवसाली ईतिहास..
आज त्यही भारतको एउटा नाथे दुत आएर हाम्रो देशका सर्बोच्च ब्यक्ती राष्ट्रपती , प्रधानमन्त्री , ठुला नेताहरुलाई आफ्नो औंलाको ईशारामा चलाऊन खोज्छ , थर्काउन खोज्छ र नमान्दा नाकाबन्दी सम्मको त्रास देखाउन खोज्छ ।
हामी हेपिएको उनीहरुको तागतले होइन , आफ्नै पर निर्भरताले गर्दा हो । हाम्रो पाखुरामा तागत नभाको कहाँ हो र , सबै चीज उसैले बनाएर दिन्छ , हामी सुती सुती खान सिक्छौँ ।
हामी नेपाली हैनौँ , गड्यौला हौँ ।
अब त अत्ती भयो , अझै पनि जाग्ने बेला भएको छैन र ?
आफ्नो आत्म सम्मान खोज्ने बेला भयो ।
जागौँ , देशले राष्ट्रप्रेम मागेको छ ।
जय नेपाल ||
read more...
उताका दुतले भने , “भारतका कार्यकारीणी /राजाहरु जाँदा ६-७ तोपको सलामी दिने चलन छ , हजुरलाई पनि तेती नै दिन्छौँ । ”
जङ्ग बहादुर कड्किए , म एउटा सार्वभौमसत्ता सम्पन्न स्वतन्त्र मुलुकको कार्यकारी हुँँ , तिम्रो उपनिवेशको एउटा पुतली प्रमुख होइन ।
सार्वभौमसत्ता सम्पन्न स्वतन्त्र मुलुकको कार्यकारी सरह सलामी नदिने भए म बेलायत जान्न । पछी बेलायतले उन्लाई सार्वभौमसत्ता सम्पन्न स्वतन्त्र मुलुकको कार्यकारीको हैसियतमा राजकिय सम्मान दियो ।
यात्रा कै क्रममा उन्लाई बेलायत सरकारले १७ लाख पाउण्ड अनुदान दिन खोज्दा उनले “हामी सनातन धर्म मान्ने नेपाली , लिने हैन दिने जात हो ” भनेर अनुदान लिन मानेनन ।
बेलायतबाट फर्किदा भारतमा जङ्ग बहादुरलाई हेर्न ३ लाख मान्छे जम्मा भएका थिए रे ।
यो हो हाम्रो गौरवसाली ईतिहास..
आज त्यही भारतको एउटा नाथे दुत आएर हाम्रो देशका सर्बोच्च ब्यक्ती राष्ट्रपती , प्रधानमन्त्री , ठुला नेताहरुलाई आफ्नो औंलाको ईशारामा चलाऊन खोज्छ , थर्काउन खोज्छ र नमान्दा नाकाबन्दी सम्मको त्रास देखाउन खोज्छ ।
हामी हेपिएको उनीहरुको तागतले होइन , आफ्नै पर निर्भरताले गर्दा हो । हाम्रो पाखुरामा तागत नभाको कहाँ हो र , सबै चीज उसैले बनाएर दिन्छ , हामी सुती सुती खान सिक्छौँ ।
हामी नेपाली हैनौँ , गड्यौला हौँ ।
अब त अत्ती भयो , अझै पनि जाग्ने बेला भएको छैन र ?
आफ्नो आत्म सम्मान खोज्ने बेला भयो ।
जागौँ , देशले राष्ट्रप्रेम मागेको छ ।
जय नेपाल ||
Monday, October 16, 2017
६ वर्ष जापानमा भाँडा माझेर के भो त ? पाँच हजार जापानी मेरै होटलमा काम गर्छन् : भवन भट्ट
Apeal shrestha | October 16, 2017 |
Be the first to comment!
काठमाडौं । अध्ययनका लागि २० वर्षअघि जापान पुगेका गोरखाका भवन भट्ट अहिले जापानमा सफल व्यवसायीका रुपमा स्थापित भएका छन् ।
अथक मेहनत र संघर्षको फल मीठो हुन्छ भन्ने प्रतिनिधि पात्रका रुपमा भट्टकोे पहिचान बनेको छ । जापान गएपछि सुरुआती चरणमा रेस्टुरांमा भाँडा माझ्ने काम गरेका भट्टका जापानमा मात्रै २९० होटल तथा रेस्टुराँ सञ्चालनमा छ ।
उनको रेस्टुराँमा अहिले पाँच हजार जापानी र २५० नेपालीले रोजगारी पाएका छन् । सन् १९९७ मा २१ वर्षको उमेरमा टोखाइ विश्वविद्यालयमा अध्ययनका लागि जापान गएका थिए ।
जापान गइसकेपछि पढाई खर्च र दैनिक गुजारा चलाउन क्याम्पस समयबाहेक अरु समयमा रोजगारमा संलग्न भएका उनले गुजारा चलाउन सुरुआती दिनमा रेस्टुराँमा भाँडा माझ्ने काम गरे । ती दिन सम्झना गर्दै भट्टले भने, घरमा काम नगरी हुर्केको म सुरुआती दिनमा जापानमा रेस्टुराँमा भाँडा माझ्नुपर्दा धेरै अप्ठ्यारो लाग्यो, यति पढेको मान्छेले के भाँडा माझ्ने भन्ने सोचेर चित्त पनि दुख्यो ।” तर यस्तो सोचिरहेसम्म अगाडि बढ्न सकिँदैन, श्रमलाई सम्मान गर्नुपर्छ भन्ने निष्कर्षसहित भाँडा माझ्ने कामलाई पनि अवसरका रुपमा लिनुपर्छ भन्ने योजना बनाए ।
‘भाँडा माझ्ने काममा पनि केही नयाँ गर्नुपर्छ भन्ने लाग्यो, मैले माझेको भाँडा अरुले माझेकोभन्दा सफा हुनुपर्छ भन्ने ठानेर अझ धेरै मेहनत गरेर भाँडा माझँे ।”े सो कामबाट प्रभावित भएपछि साहुले दिँदै आएको घण्टाको ७०० जापानी ऐनमा ५० बढाएर ७५० पु¥याइदियो । कामप्रतिको लगाव देखेर साहुर्ले भाँडा माझ्ने कामबाट केही समयपछि वेटरको काममा बढुवा गरिदियो ।
यसरी ६ वर्षसम्म फरक-फरक रेस्टुराँ र होटलमा काम गर्दैगर्दा अनुभवका आधारमा होटल प्रबन्धकको पदसम्ममा पुग्न सफल भए । एउटै ठाउँमा काम गर्दा आलश्यता र निराशा बढ्ने ठहरसहित यो बीचमा उनले दर्जनौँ होटल तथा रेस्टुराँमा काम गरे ।
विशेषगरी खानपान र पेय पदार्थको व्यवसायबारे रुचिका साथै ज्ञान हासिल हुँदै गयो । सोही ज्ञानलाई अवसरमा बदल्ने तथा कामदार र कर्मचारीबाट मालिकमा उक्लिने योजना बनाए ।
जापान गएको छ वर्षपछि टोकियोको बिएमसी सिन्जुको भन्ने ठाउँमा सन् २००३ मा उहाँले एउटा घाटामा गएको रेस्टुराँ किनेर उनले नचले पनि बिस्तारै विभिन्न छुट र कार्यक्रम ल्याएपछि केही समयपछि रेस्टुराँ चल्न थाल्यो ।
सो रेस्टुराँबाट आएको फाइदाको रकमबाट त्यसको केही समयपछि नजिकै अर्को रेस्टुराँ किने । यसरी फाइदा बढ्दै गएपछि लगानी थप्दै गर्दा व्यवसायमा हात हालेको १४ वर्षमा जापानमा २९० वटा होटल तथा रेस्टुराँ सञ्चालन गरेका छन् । ती होटल तथा रेस्टुराँबाट वार्षिक रु ३२ अर्बको हाराहारीमा कारोबार हुने गरेको भट्टले बताए ।
यस्तै नेपालमा पनि टिबिआइ समूहको अध्यक्षका रुपमा सञ्चार, शिक्षा, पर्यटन, पूर्वाधार लगायतका क्षेत्रमा करिब रु दुई अर्ब लगानी गरिसकेको छ ।
‘कारोबार’ दैनिक, युनाइटेड ब्रुअरी, बिबी एअरवेज, धुलिखेल माउण्ट रिसोर्ट, कलेज, काठमाडौँ–हेटौँडा सुरुङमार्गलगायत २३ वटा नेपाली संस्थामा भट्टको लगानी छ । ‘एक पटकको नेपाली सधैँको नेपाली’ भन्ने नारालाई आत्मसात् गर्न रुचाउने भट्टको देशप्रतिको प्रेमकै कारण आफ्नो लगानी आगामी दिनमा नेपालमै बढाउने योजना रहेको बताउँछन् ।
विसं २०७२ मा भूकम्प गएको दुई घण्टापछि नै रु एक करोड पीडितलाई सहयोग गर्ने घोषणा गर्नुभएका भट्टकै अग्रसरतामा भूकम्पपीडितका लागि राहत तथा उद्धारमा गैरआवासीय नेपाली संघ एनआरएनको ठूलो सहयोग नेपाल भित्रिएको थियो ।
नेपालमा संविधान जारी भएपछि भारतले लगाएको नाकाबन्दीको विरोधमा जापानस्थित भारतीय दूतावासमा भट्टकै नेतृत्वमा ज्ञापनपत्र बुझाएपछि अन्य देशमा समेत एनआरएनहरुले भारतीय दूतावासमा ज्ञापनपत्र र धर्ना दिएपछि नाकाबन्दीको विषय अन्तर्राष्ट्रियकरण हुन सहयोग पुगेको थियो ।
पछिल्लो समयमा ‘अतिथि देव भव’ अन्तर्गत नमस्ते अभियानमार्फत नेपालमा पर्यटक भित्र्याउने तथा पर्यटकलाई नेपाल भ्रमणका लागि आकर्षित गर्नका लागि एकैपटक नेपालको प्रमुख शहर काठमाडाँै, चितवन, पोखरा, लुम्बिनी गरी चारै शहरमा अभियान सञ्चालन गरेका छन् ।
एनआरएनको अध्यक्षमा उम्मेदवारी
गैरआवासीय नेपाली संघ एनआरएनको अन्तर्राष्ट्रिय परिषद्को वर्तमान उपाध्यक्ष रहेका भट्टले यही असोज २८ गतेदेखि ३१ गतेसम्म काठमाडौँमा हुने एनआरएनको आठौँ विश्व सम्मेलनमा अध्यक्ष पदमा उम्मेदवारी घोषणा गरेका छन् ।
सन् २००३ मा सम्पन्न भएको एनआरएनको पहिलो विश्व सम्मेलनदेखि नै यो संस्थामा सक्रिय भट्ट २००३–०४ मा जापान एनआरएनको तदर्थ समितिका सदस्यका रुपमा काम गरे ।
एनआरएन जापानको अध्यक्ष, एनआरएनको अन्तर्राष्ट्रिय परिषद्को कोषाध्यक्ष र अहिले उपाध्यक्षको दोस्रो कार्यकालको अन्तिम चरणमा छन् । आफू अध्यक्षमा निर्वाचित भएमा आफ्नो कार्यकाल एनआरएनका लागि नयाँ युगको सुरुआत गर्ने लक्ष्य छ । आफ्नो कार्यकालमा एनआरएनको सदस्य संख्या दोब्बर बनाउने, महिला, युवा विभागलाई थप सशक्त बनाउने, नेपालमा एनआरएन र विदेशी लगानीका लागि वातावरण बनाउन प्रयास गर्ने तथा त्यसका लागि सरकारलाई दबाब दिनेलगायत योजना छ ।
अहिलेसम्म भट्टबाहेक अरुले एनआरएनको अध्यक्षमा औपचारिक उम्मेदवारी घोषणा गरेका छैनन् । उम्मेदवारी दिइहालेमा पनि स्वस्थ प्रतिस्पर्धाका लागि आफू तयार रहेको भट्ट बताउँछन् ।
read more...
अथक मेहनत र संघर्षको फल मीठो हुन्छ भन्ने प्रतिनिधि पात्रका रुपमा भट्टकोे पहिचान बनेको छ । जापान गएपछि सुरुआती चरणमा रेस्टुरांमा भाँडा माझ्ने काम गरेका भट्टका जापानमा मात्रै २९० होटल तथा रेस्टुराँ सञ्चालनमा छ ।
उनको रेस्टुराँमा अहिले पाँच हजार जापानी र २५० नेपालीले रोजगारी पाएका छन् । सन् १९९७ मा २१ वर्षको उमेरमा टोखाइ विश्वविद्यालयमा अध्ययनका लागि जापान गएका थिए ।
जापान गइसकेपछि पढाई खर्च र दैनिक गुजारा चलाउन क्याम्पस समयबाहेक अरु समयमा रोजगारमा संलग्न भएका उनले गुजारा चलाउन सुरुआती दिनमा रेस्टुराँमा भाँडा माझ्ने काम गरे । ती दिन सम्झना गर्दै भट्टले भने, घरमा काम नगरी हुर्केको म सुरुआती दिनमा जापानमा रेस्टुराँमा भाँडा माझ्नुपर्दा धेरै अप्ठ्यारो लाग्यो, यति पढेको मान्छेले के भाँडा माझ्ने भन्ने सोचेर चित्त पनि दुख्यो ।” तर यस्तो सोचिरहेसम्म अगाडि बढ्न सकिँदैन, श्रमलाई सम्मान गर्नुपर्छ भन्ने निष्कर्षसहित भाँडा माझ्ने कामलाई पनि अवसरका रुपमा लिनुपर्छ भन्ने योजना बनाए ।
‘भाँडा माझ्ने काममा पनि केही नयाँ गर्नुपर्छ भन्ने लाग्यो, मैले माझेको भाँडा अरुले माझेकोभन्दा सफा हुनुपर्छ भन्ने ठानेर अझ धेरै मेहनत गरेर भाँडा माझँे ।”े सो कामबाट प्रभावित भएपछि साहुले दिँदै आएको घण्टाको ७०० जापानी ऐनमा ५० बढाएर ७५० पु¥याइदियो । कामप्रतिको लगाव देखेर साहुर्ले भाँडा माझ्ने कामबाट केही समयपछि वेटरको काममा बढुवा गरिदियो ।
यसरी ६ वर्षसम्म फरक-फरक रेस्टुराँ र होटलमा काम गर्दैगर्दा अनुभवका आधारमा होटल प्रबन्धकको पदसम्ममा पुग्न सफल भए । एउटै ठाउँमा काम गर्दा आलश्यता र निराशा बढ्ने ठहरसहित यो बीचमा उनले दर्जनौँ होटल तथा रेस्टुराँमा काम गरे ।
विशेषगरी खानपान र पेय पदार्थको व्यवसायबारे रुचिका साथै ज्ञान हासिल हुँदै गयो । सोही ज्ञानलाई अवसरमा बदल्ने तथा कामदार र कर्मचारीबाट मालिकमा उक्लिने योजना बनाए ।
जापान गएको छ वर्षपछि टोकियोको बिएमसी सिन्जुको भन्ने ठाउँमा सन् २००३ मा उहाँले एउटा घाटामा गएको रेस्टुराँ किनेर उनले नचले पनि बिस्तारै विभिन्न छुट र कार्यक्रम ल्याएपछि केही समयपछि रेस्टुराँ चल्न थाल्यो ।
सो रेस्टुराँबाट आएको फाइदाको रकमबाट त्यसको केही समयपछि नजिकै अर्को रेस्टुराँ किने । यसरी फाइदा बढ्दै गएपछि लगानी थप्दै गर्दा व्यवसायमा हात हालेको १४ वर्षमा जापानमा २९० वटा होटल तथा रेस्टुराँ सञ्चालन गरेका छन् । ती होटल तथा रेस्टुराँबाट वार्षिक रु ३२ अर्बको हाराहारीमा कारोबार हुने गरेको भट्टले बताए ।
यस्तै नेपालमा पनि टिबिआइ समूहको अध्यक्षका रुपमा सञ्चार, शिक्षा, पर्यटन, पूर्वाधार लगायतका क्षेत्रमा करिब रु दुई अर्ब लगानी गरिसकेको छ ।
‘कारोबार’ दैनिक, युनाइटेड ब्रुअरी, बिबी एअरवेज, धुलिखेल माउण्ट रिसोर्ट, कलेज, काठमाडौँ–हेटौँडा सुरुङमार्गलगायत २३ वटा नेपाली संस्थामा भट्टको लगानी छ । ‘एक पटकको नेपाली सधैँको नेपाली’ भन्ने नारालाई आत्मसात् गर्न रुचाउने भट्टको देशप्रतिको प्रेमकै कारण आफ्नो लगानी आगामी दिनमा नेपालमै बढाउने योजना रहेको बताउँछन् ।
विसं २०७२ मा भूकम्प गएको दुई घण्टापछि नै रु एक करोड पीडितलाई सहयोग गर्ने घोषणा गर्नुभएका भट्टकै अग्रसरतामा भूकम्पपीडितका लागि राहत तथा उद्धारमा गैरआवासीय नेपाली संघ एनआरएनको ठूलो सहयोग नेपाल भित्रिएको थियो ।
नेपालमा संविधान जारी भएपछि भारतले लगाएको नाकाबन्दीको विरोधमा जापानस्थित भारतीय दूतावासमा भट्टकै नेतृत्वमा ज्ञापनपत्र बुझाएपछि अन्य देशमा समेत एनआरएनहरुले भारतीय दूतावासमा ज्ञापनपत्र र धर्ना दिएपछि नाकाबन्दीको विषय अन्तर्राष्ट्रियकरण हुन सहयोग पुगेको थियो ।
पछिल्लो समयमा ‘अतिथि देव भव’ अन्तर्गत नमस्ते अभियानमार्फत नेपालमा पर्यटक भित्र्याउने तथा पर्यटकलाई नेपाल भ्रमणका लागि आकर्षित गर्नका लागि एकैपटक नेपालको प्रमुख शहर काठमाडाँै, चितवन, पोखरा, लुम्बिनी गरी चारै शहरमा अभियान सञ्चालन गरेका छन् ।
एनआरएनको अध्यक्षमा उम्मेदवारी
गैरआवासीय नेपाली संघ एनआरएनको अन्तर्राष्ट्रिय परिषद्को वर्तमान उपाध्यक्ष रहेका भट्टले यही असोज २८ गतेदेखि ३१ गतेसम्म काठमाडौँमा हुने एनआरएनको आठौँ विश्व सम्मेलनमा अध्यक्ष पदमा उम्मेदवारी घोषणा गरेका छन् ।
सन् २००३ मा सम्पन्न भएको एनआरएनको पहिलो विश्व सम्मेलनदेखि नै यो संस्थामा सक्रिय भट्ट २००३–०४ मा जापान एनआरएनको तदर्थ समितिका सदस्यका रुपमा काम गरे ।
एनआरएन जापानको अध्यक्ष, एनआरएनको अन्तर्राष्ट्रिय परिषद्को कोषाध्यक्ष र अहिले उपाध्यक्षको दोस्रो कार्यकालको अन्तिम चरणमा छन् । आफू अध्यक्षमा निर्वाचित भएमा आफ्नो कार्यकाल एनआरएनका लागि नयाँ युगको सुरुआत गर्ने लक्ष्य छ । आफ्नो कार्यकालमा एनआरएनको सदस्य संख्या दोब्बर बनाउने, महिला, युवा विभागलाई थप सशक्त बनाउने, नेपालमा एनआरएन र विदेशी लगानीका लागि वातावरण बनाउन प्रयास गर्ने तथा त्यसका लागि सरकारलाई दबाब दिनेलगायत योजना छ ।
अहिलेसम्म भट्टबाहेक अरुले एनआरएनको अध्यक्षमा औपचारिक उम्मेदवारी घोषणा गरेका छैनन् । उम्मेदवारी दिइहालेमा पनि स्वस्थ प्रतिस्पर्धाका लागि आफू तयार रहेको भट्ट बताउँछन् ।
नेता बन्न नसकेपछि सेल रोटी बेच्दै रञ्जु दर्शना
Apeal shrestha | October 16, 2017 |
Be the first to comment!
काठमाडौं । स्थानीय निकायको चुनावमा काठमाडाै महानगरपालीकामा विवेकशिल पार्टीबाट मेयर पदमा उमेदवार बनेकी युवा नेतृ रञ्जु दर्शना तिहारमा सेलरोटी व्यावसायमा लागेकी छिन् । आफ्नी आमासंग मिलेर उनले यो व्यावसाय गरीरहेकी छिन् ।
प्रदेश र प्रतिनिधि सभाको निर्वाचनमा कुनैपनि क्षेत्रबाट उम्मेदवारमा नछानिएपछि उनको उनले नयाँ व्यावसाय सुरु गरेकी हुन् । साझा र बिवेकशिल मिलेपछि पार्टीले उनलाई पत्याएन । त्यसकारण उनले राजनितीको बिकल्प खोजेकी छन् ।
एकपटक नेता भैसकेपछि त्यसैको आडमा जीवन गुजारा गर्ने माध्यम बनाउने नेता गणहरुलाई उनको यो बलियो उदाहरण हो । सेलरोटीकाे व्यापार मौलाइरहेको कुरा उनले आफ्नो फेसबुक स्टाटसमा राखेकी छन् ।
मानिसहरुले सेलरोटी अर्डर गरीरहेको पनि हेर्न सकिन्छ । हाल उनले बनाएका सेलरोटी बौद्ध नयाबस्ती स्थीत ग्रिन मार्टमा उपलब्ध छन् ।
read more...
प्रदेश र प्रतिनिधि सभाको निर्वाचनमा कुनैपनि क्षेत्रबाट उम्मेदवारमा नछानिएपछि उनको उनले नयाँ व्यावसाय सुरु गरेकी हुन् । साझा र बिवेकशिल मिलेपछि पार्टीले उनलाई पत्याएन । त्यसकारण उनले राजनितीको बिकल्प खोजेकी छन् ।
एकपटक नेता भैसकेपछि त्यसैको आडमा जीवन गुजारा गर्ने माध्यम बनाउने नेता गणहरुलाई उनको यो बलियो उदाहरण हो । सेलरोटीकाे व्यापार मौलाइरहेको कुरा उनले आफ्नो फेसबुक स्टाटसमा राखेकी छन् ।
मानिसहरुले सेलरोटी अर्डर गरीरहेको पनि हेर्न सकिन्छ । हाल उनले बनाएका सेलरोटी बौद्ध नयाबस्ती स्थीत ग्रिन मार्टमा उपलब्ध छन् ।
“रुद्रप्रिया” हेरेपछी रेखा थापाका पुर्व श्रीमान छबीले किन यस्तो प्रतिकृया दिए ?(भिडियो सहित),
Apeal shrestha | October 16, 2017 |
Be the first to comment!
इस्कूसमा बुद्धको आकृती देखिएपछि अचम्म मान्दै हेर्नेहरुको घुइचो !
Apeal shrestha | October 16, 2017 |
Be the first to comment!
काठमाडौँ -पश्चिम बंगालको दार्जीलिङ मिरिकस्थित गोपाल धारा चिया बगानको पाँचधुरे गाउँमा गौतम बुद्धको अनुहार देखिएका इस्कूसहरु फलेको देखिएपछि भएको छ ।
पाँचधुरे गाउँका प्रमोद तामाङ्गको इस्कूसबारीमा भगवान गौतम बुद्धको अनुहार अंकित इस्कूस फलेकोले मानिसहरू आश्चर्यमा परेका छन् भने इस्कूस हेर्नेको पनि उस्तै भीड लागेको छ ।लटरम्म इस्कूसहरू मध्ये एउटै मात्र इस्कूसमा अनुहार अंकित छ । भगवान गौतम बुद्धको आकृती जस्तो देखेर प्रमोदले आफ्नो पूजास्थान मा राखेर पुजा गरेको बताइउको छ ।कसरी यस्तो आकृति अंकित भयो रु भन्दै हेर्नेहरु अचम्ममा परेका छन् ।
read more...
पाँचधुरे गाउँका प्रमोद तामाङ्गको इस्कूसबारीमा भगवान गौतम बुद्धको अनुहार अंकित इस्कूस फलेकोले मानिसहरू आश्चर्यमा परेका छन् भने इस्कूस हेर्नेको पनि उस्तै भीड लागेको छ ।लटरम्म इस्कूसहरू मध्ये एउटै मात्र इस्कूसमा अनुहार अंकित छ । भगवान गौतम बुद्धको आकृती जस्तो देखेर प्रमोदले आफ्नो पूजास्थान मा राखेर पुजा गरेको बताइउको छ ।कसरी यस्तो आकृति अंकित भयो रु भन्दै हेर्नेहरु अचम्ममा परेका छन् ।
कतारमा १३ सय नेपालीको रोजगार गुम्यो, महिला कामदार रहेको क्याम्पमा बिजुली नै काटिदिए (भिडियो)-
Apeal shrestha | October 16, 2017 |
Be the first to comment!
हेमा मालिनीका कारण बर्बाद भएको थियो शाहरुखको सुहागरात, यस्तो भएको थियो त्यो रात
Apeal shrestha | October 16, 2017 |
Be the first to comment!
मुम्बइ। बलिउडका किंग खान शाहरुख खान र गौरी खानले आउँदो अक्टोबर २५ मा आफ्नो विवाहको २६ औं वर्ष पार गर्दैछन् । २५ अक्टोबर १९९१ मा उनीहरुले हिन्दू परम्परा अनुसार विवाह गरेका थिए । तर धेरैलाई थाहा छैन शाहरुखको विवाहको पहिलो रात उनीहरुले एक फिल्मको सेटमा काटेका थिए ।
यो सबै हेमा मालिनीको एक फोन कलको कारण भएको थियो । जुन दिन शाहरुख र गौरीको विवाह भएको थियो त्यही दिन हेमा मालिनीले उनलाई फोन गरिन् । फोनमा उनले शाहरुखलाई सुट्रिको लागि आउन सक्छौ भनेर सोधिन् । शाहरुखले सोचे हेमा मालिनीसँग भेट्नु गौरीका लागि निकै ठूलो सरप्राइज हुनेछ । गौरी पनि निकै उत्साहित थिइन् । शाहरुख गौरीलाई लिएर स्टुडियो पुगे । तर हेमा मालिनी त्यहाँ भेटिइनन् । असिस्टेंट डाइरेक्टरहरु त्यहाँ थिए जसले हेमा केही बेरमा आउने बताए ।
शाहरुख गौरीसँग एउटा कोठामा बसेर हेमाको प्रतिक्षा गर्न थाले । राती करिब ११ बजे शाहरुख गौरीलाई मेकअप रुममा छोडेर सुटिङका लागि गए । करिब २ बजेसम्म सुटिङ चल्यो तर हेमा अझैसम्म स्टुडियोमा पुगेकी थिइनन् । थाकेका शाहरुख मेकअप रुममा पुग्दा गौरी त्यहीँ एउटा कुर्सीमा निदाएकी थिइन् । त्यतिबेला शाहरुखको बलिउडमा स्थापित हुनका लागि निकै संघर्ष गरिरहेका थिए जसका कारण उनले यो सब सहेका थिए । हेमाले शाहरुखलाई आफ्नै निर्माण र निर्देशनमा बन्न लागेको फिल्म दिल आशना है को लागि अनुबन्धित गरेकी थिइन् । उनको बिहेको पहिलो रात यही फिल्मको सुटिङ थियो ।
read more...
यो सबै हेमा मालिनीको एक फोन कलको कारण भएको थियो । जुन दिन शाहरुख र गौरीको विवाह भएको थियो त्यही दिन हेमा मालिनीले उनलाई फोन गरिन् । फोनमा उनले शाहरुखलाई सुट्रिको लागि आउन सक्छौ भनेर सोधिन् । शाहरुखले सोचे हेमा मालिनीसँग भेट्नु गौरीका लागि निकै ठूलो सरप्राइज हुनेछ । गौरी पनि निकै उत्साहित थिइन् । शाहरुख गौरीलाई लिएर स्टुडियो पुगे । तर हेमा मालिनी त्यहाँ भेटिइनन् । असिस्टेंट डाइरेक्टरहरु त्यहाँ थिए जसले हेमा केही बेरमा आउने बताए ।
शाहरुख गौरीसँग एउटा कोठामा बसेर हेमाको प्रतिक्षा गर्न थाले । राती करिब ११ बजे शाहरुख गौरीलाई मेकअप रुममा छोडेर सुटिङका लागि गए । करिब २ बजेसम्म सुटिङ चल्यो तर हेमा अझैसम्म स्टुडियोमा पुगेकी थिइनन् । थाकेका शाहरुख मेकअप रुममा पुग्दा गौरी त्यहीँ एउटा कुर्सीमा निदाएकी थिइन् । त्यतिबेला शाहरुखको बलिउडमा स्थापित हुनका लागि निकै संघर्ष गरिरहेका थिए जसका कारण उनले यो सब सहेका थिए । हेमाले शाहरुखलाई आफ्नै निर्माण र निर्देशनमा बन्न लागेको फिल्म दिल आशना है को लागि अनुबन्धित गरेकी थिइन् । उनको बिहेको पहिलो रात यही फिल्मको सुटिङ थियो ।
पोखरामा गित गाउदा बुद्ध लामाको बेइज्यत ! हेर्नुहोस गाउँदा गाउँदै यस्तो भयो !
Apeal shrestha | October 16, 2017 |
Be the first to comment!
पोखरामा आज लाइभ कन्सट भइरहेको छ पोखराको लाइभ कन्सटमा आज बुद्ध लामा, निसान भट्टराई, प्रताप दास र सन्ध्या जोशी आएका छन् ! त्यसैले होला लाइभ कन्सट पनि त्यस्तै तातिरहेको छ ! पोखरामा गित गाउदा बुद्ध लामाको बेइज्यत ! हेर्नुहोस गाउँदा गाउँदै यस्तो भयो !
read more...
Subscribe to:
Comments (Atom)















































